Dragoljub Draža Mihailović Na zaključnom ročištu u beogradskom Višem sudu u petak, 27. februara, mogla bi biti donesena odluka u postupku rehabilitacije Dragoljuba Draže Mihailovića, komandanta Jugoslovenske vojske u otadžbini, piše beogradski dnevnik „Danas“. Zahtjevom za rehabilitaciju traži se od suda da poništi presudu od 15. jula 1946. godine, kojom je Mihailović osuđen na smrt strijeljanjem, kao i da mu se vrate građanska prava. Jedan od punomoćnika podnosioca zahtjeva za rehabilitaciju Oliver Antić, koji je i savjetnik predsjednika Srbije, kaže da su za to ispunjeni svi zakonski uslovi. List piše da je dodatni indikator da bi na ročištu moglo doći do konačne odluke i to što se suđenje premiješta u

BERLIN: Nemačko tužilaštvo podiglo je optužnicu protiv jednog 94-godišnjaka za saučesništvo u ubistvu, u vreme kada je kao SS-narednik radio kao bolničar u nacističkom koncentracionom logoru Aušvic, javio je Asošijeted pres. Agencija prenosi izjavu portparola tužilaštva u Šverinu u pokrajini Maklenburg-Zapadna Pomeranija, Štefana Urbaneka, da je osumnjičeni pomagao funkcionisanje logora smrti i da se tereti za saučesništvo u 3.681 slučaju ubistva iz 1944. godine. Urbanek nije objavio ime osumnjičenog u skladu sa zakonom o privatnosti, navodi AP, a „Bild“ je izvestio da je u pitanju Hubert Z. Njegov advokat Peter-Mihael Distel kaže da ne postoje dokazi ni za jedno „konkretno krivično delo“ protiv njegovog klijenta. Ovaj 94-godišnjak jedan je od

Dok su trajali ratni sukobi na prostorima SFRJ u njih smo kao vojnici, političari, građani i uopšte kao društvo ušli prilično naivno, neplanski i bez određenog cilja. Nije ni za zameriti nakon uljuljkanog gotovo pedesetogodišnjeg lagodnog života. Onda je ponovo počeo period mira? Ili bolje rečeno period bez oružanih sukoba. U tom periodu nema ratnih dešavanja, ali se nastavila delatnost “milosrdnog anđela” koji nas je prvo obezglavio, jer nama nije trebala glava koja razmišlja već glava koja sluša. Glava koja razmišlja (naravno na način koji se njima ne sviđa) je režim. A glava koja sluša je demokratski izabrana tekovina. Sve se odvija nenasilnim metodama osmišljenim i isprobanim u doba hladnog

Od 11.177 Dubrovčana, srpski jezik je krajem 18. veka govorilo čak 9.713 žitelja nekada slavne republike. U liturgijskim i književnim tekstovima, kao i spomenicima ćirilično pismo bilo u upotrebi Naziv Doma srpskog društva „Dušan Silni“ u Dubrovniku, s kraja 18. veka ispisan ćirilicom OPŠTOJ antisrpskoj kampanji, posle odluke Međunarodnog suda u Hagu, koja je ovladala čitavom Hrvatskom, pridružio se nedavno i Hrvatski sabor. Izvesni gospodin Frano Matušić, na dnevni red je postavio pitanje knjigu prof. dr Zlate Bojović „Istorija dubrovačke književnosti“, u izdanju „Srpske književne zadruge“, u kojoj se, kako je rečeno, dubrovačka književnost i njeni pisci Držić, Gundulić i ostali, proglašavaju srpskim. Taj isti zastupnik zatražio je od premijera

Nada Stojković posle tekstova u „Novostima“ sklopila mozaik o neobičnoj sudbini svog oca. Iza Vaclava Noseka, koji je iz Vermahta 1941. prešao kod Draže, ostalo mnoštvo enigmi Nada često prelistava stare fotografije svoga oca NADA je bila beba kada je njen otac Toma, Dražin oficir i engleski obaveštajac, krajem 1944. godine, bežeći od partizana, u podmornici napustio Boku kotorsku. Nikada ga više nije videla. Toma je u Herceg Novi stigao godinu dana ranije, sa suprugom Danicom, i zadatkom da planira iskrcavanje saveznika. Nada je rođena avgusta 1944. Posle očevog odlaska majka ju je povela u svoj devojački dom, u porodicu Lešperović u Kolašinu. U jesen 1950. stigao je, iz Austrije,