Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Ustaše se ne vraćaju kući- odavno su kod kuće!!!
Piše: Đurđica Dragaš
Ništa novo i ništa neočekivano, tako predsednik udruženja „Jadovno 1941.“ Dušan Bastašić ocenjuje inicijativu, koju je odobrio i Hrvatski sabor, da se na zagrebačkom groblju Mirogoj „uredi groblje hrvatskih vojnika od 1941. do 1945. godine“.
Smatra da je reč samo o još jednoj etapi u realizaciji plana katoličke crkve da, kako kaže, „zaore istočnu njivu“, misleći pri tom na prostor istočno od Drine. Taj plan je pretočen u ideologiju Ante Starčevića, teoriju „krvi i tla“,a sprovodili su ga, svako na svoj način, Ante Pavelić, Josip Broz i Franjo Tuđman, kaže Bastašić i dodaje da vlast u Hrvatskoj na tome radi i danas, ali tzv. mirnodopskim sredstvima.
Kao primere navodi organizovanje naučnih skupova na kojima se relativizuju zločini počinjeni u NDH i smanjuje broj žrtava Pokolja, kao i akcije u kojima se, pod plaštom brige za ekologiju, „čiste“ jame u koje su bacane žrtve ustaškog terora i spaljuje sve što je u njima pronađeno.
Iza inicijative za uređenje spomen komleksa na Mirogoju stoji, uveren je Bastašić, želja da se svi pripadnici oružanih formacija NDH predstave kao legalna vojska, a ona sama kao legitimna država protiv koje su se, bez ikakvog razloga, pobunili nekakvi ustanici, gotovo teroristi. Skoro identičan stav zvanični Zagreb ima i o dešavanjima tokom 90-ih pa je, kako kaže, logično procenjeno da bi isti tretman trebalo da imaju svi hrvatski vojnici, i oni iz 1941. i oni iz 1991.godine.
Ono što ovu inicijativu čini monstruoznom je činjenica da će se tzv. memorijal podići u neposrednoj blizini parcele 142, grobnice u koju su sahranjena ubijena srpska deca sa Kozare. Tako će se, upozorava Bastašić, jedni kraj drugih naći dželati i njihove žrtve.
Iako se moglo čuti da se, zahvaljujući podršci Sabora, ustaše na ovaj način vraćaju kući, Bastašić smatra da su oni odavno „kod kuće“, zahvaljujući podršci koju ta ideologija ima u gotovo svim političkim i naučnim krugovima u Hrvatskoj.
Komentarišući inicijativu da se, posle najave da će Austrija zabraniti komemorativni skup u Blajburgu, odavanje počasti ubijenim ustašama organizuje u srpskom mestu Udbina u Lici, Bastašić podseća da je reč o kraju u kojem su tokom 1941. godine počinjeni najteži zločini nad Srbima i formiran prvi kompleks ustaških logora smrti, Gospić-Jadovno-Pag. Kad se u obzir uzme to, ali i činjenica da je od početka 90-ih HDZ neprikosnovena politička snaga u tom delu Hrvatske, ne čudi ga što će novo ustaško svetilište niknuti baš tamo.
Iako ih ne razume, ne čude ga više ni pokušaji umanjivanja broja Srba ubijenih u NDH, kako oni koji dolaze sa hrvatske strane tako i oni koje sprovode pojedini srpski istoričari i predstavnici SPC. Bastašić ipak kaže da je iznenađen ćutanjem evropskih institucija koje se bave kulturom sećanja na stradanje Jevreja u NDH.
Zaključuje da smo, kao narod, dosta „kumovali“ zaboravu. Beograd, podseća, tek sada dobija ulicu, tj. obalu Jasenovačkih žrtava, a u Donjoj Gradini, uprkos najavama i obećanjima, i dalje ne postoji ni kapela, ni Memorijal posvećen žrtvama tog zloglasnog ustaškog logora.
Od istog autora:
KOLUMNISTI – PRIJATELjI: ĐURĐICA DRAGAŠ
One Response
U ovom kontekstu potstsetili bismo cenjene saradnike Vašeg portala na knjigu mađarskog publiciste Emila Lengyela (1895–1985), koju je objavio u Njujorku 1969. godine pod naslovom “Nationalism, the Last Stage of Communism” – “Nacionalizam, poslednja faza komunizma“, gde u slobodnom prevodu doslovno stoji:
„I nacisti su uneli neograničenu mržnju u ljudska srca, kao i Mongolski kan. Hitlerove ideje prihvatili su i jugoslovenski susedi, Mađarska, Bugarska i Rumunija, ne zato što su se sa njim sastajali oči u oči, već zato što su se plašili njegovog gneva. Srbi su bili drugačijeg tipa, spremni da se odupru nacistima. Otpor osvajača bio je njihovo istorijsko nasleđe.
Džingis-kan je napao njihovu zemlju sa niskoletećim bombarderima Štuka , od kojih se Srbi nisu mogli braniti. Nemački bombarderi su pobili hiljade Srba na beogradskim ulicama…
U Hrvatskoj su se pojavile ustaše, teroristička organizacija. ‘Ustaše’ su bili ekstremni nacionalisti, antisrpski fašisti, koji su uveli vladavinu terora koja je prevazišla po svojim zverstvima Džingis Kana. Ustaše se nisu zadovoljili samo sa time da se njihovi neprijatelji, politički protivnici i srpski rodoljubi, samo streljaju. U mnogim slučajevima polagali su ih na panjeve, na kojima su žrtvama sekli glave. Često su žrtve bile okružene oduševljenim ustašama. Toliko su ustaše bili ponosni na svoja dela, koja su ovekovečili bezbrojnim fotografijama, da bi se potsećali na najgnusnije zločine, koje su počinili u istoriji Balkana…“ (Vidi: Emil Lengyel, Nationalism, the Last Stage of Communism, New York, 1969, str. 114/15).