U hrvatskom udžbeniku sociologije pjevač Marko Perković Tompson, poznat po pjesmama u kojima često slavi ustaška obilježja i vrijeđa Srbe, smješten je u umjetnički pravac – „postmodernu“. Autor udžbenika Nenad Fanuk navodi da bi se Tompson možda mogao smjestiti u „postmodernu“, i to „sa njegovom jedinstvenom kombinacijom muzike grupe ABBA, hajdučkih tekstova i hevi metal imidža“. Inače, nigdje uz Tompsona nisu pomenuti njegovo otvoreno koketiranje sa ustaštvom i zabrane koncerata u inostranstvu, a autor kaže da nije želio da „ubacuje ideološka pitanja u ironični osvrt“. Naime, Fanuk je rekao za „Novi list“ da se ta rečenica u udžbeniku nalazi još od 2004. godine i da je riječ o – ironiji.

  Dubrovčani su u 19. veku bili svesni da Austrija sprovodi plan da Srbe rimokatolike prevede u hrvatsku naciju. Oni su se tome opirali i preko novina upozoravali rimokatolike da ne prihvate ovu antisrpsku podvalu. Vodeći dubrovački intelektualci su uočavali da ova austrijska politika podrazumeva i teror nad Srbima najširih razmera. Njega je trebalo da sprovode Hrvati iz Zagreba i Zagorja, s pridobijenim katolicima među Srbima u Dalmaciji, Dubrovniku, Hercegovini, Bosni, Slavoniji i drugim srpskim krajevima. Lujo Vojnović (Split, 1864 – Zagreb, 1951) bio je srpski pravnik, advokat, istoričar, diplomata i pisac iz stare srpske plemićke porodice (venecijanskih knezova) Vojnovića. Doktorirao je prava u Gracu, bio je dubrovački advokat i čovek „sa dva srpska dvora“. 1896. postaje

Bivši dekan splitskog Medicinskog fakuleta i veteran HDZ Matko Marušić izjavio je da onog ko kaže da je hrvatski jezik isti kao srpski treba odstraniti Bivši dekan splitskog Medicinskog fakuleta i veteran HDZ Matko Marušić izjavio je da onog ko kaže da je hrvatski jezik isti kao srpski treba odstraniti, prenosi hrvatski portal “Indeks”. Kako navode, on je danas na splitskom PMF-u održao predavanje o tome čemu služi nauka. “Indeks” ističe da je Marušić tokom govora pokazao da je poprilično nezadovoljan situacijom u akademskoj zajednici u Hrvatskoj. „Stanje je strašno, više od pola profesora ne zaslužuju da budu profesori. A od tih pola treba da odu u zatvor. Svako bira

Malo je poznata činjenica da je Beč grad u kome su neki srpski episkopi i patrijarsi tajanstveno završili svoj mnogonapaćeni život. Dovoljno je pogledati knjigu episkopa Save Šumadijskog „Srpski Jerarsi“ gde su navedene kratke biografije svih srpskih poznatih episkopa do dvadesetog veka, pa da se čovek zapita nad činjenicom: kako je toliki broj naših episkopa „naprasno“ preminuo u ovoj evropskoj prestonici i u ostalim delovima Austrougarske. Inače, umirali su „naprasno“ patrijarsi srpski i u drugoj prestonici države koja je vladala nad Srbima – u Carigradu, kao što je to bio slučaj sa patrijarhom Vikentijem(Stefanovićem) 1758, ali se to češće dešavalo u Beču. Turci se nisu mnogo „stideli“ da nad našim episkopima javno izvrše smrtnu kaznu, čak su im