Navršava se 17 godina od NATO agresije i bombardovanja nekadašnje SR Jugoslavije i Srbije, a za žrtve, među kojima je bio veliki broj civila i djece, kao i za razaranje civilnih objekata, škola, bolnica do danas nije niko odgovarao, niti je otvoreno pitanje odgovornosti i ratne odštete. Odluka o bombardovanju tadašnje SRJ donesena je, prvi put u istoriji, bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, a naredbu je tadašnjem komandantu NATO snaga, američkom generalu Vesliju Klarku, izdao generalni sekretar NATO Havijer Solana. SRJ je napadnuta pod izgovorom da je krivac za neuspjeh pregovora u Rambujeu i Parizu o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohija. U NATO operaciji, koja je u Srbiji poznata

„Kažu, prva je pala baš na nas. Ako je tako, onda sam ja prva žrtva NATO. Bilo je to u 20.03 sati. Brdo Obosnik, Bokokotorski zaliv, 235. Centar za stacionarnu vezu bivše Vojske Jugoslavije. Čuo sam zujanje i odmah posle toga eksploziju. Shvatio sam da letim tri ili pet metara i da udaram glavom o neki zid. Posle nisam znao ništa. Otvorio sam oči tek na VMA u Beogradu. Nisam znao ni koji je dan, ni mesec, ni godina. Oko mene neki generali koji su mi tu, u krevetu, uručili rešenje o unapređenju i medalju za posebne zasluge. Dali su mi i veliku plaketu sa Ukazom koji je potpisao Slobodan

Lozanka Radoičić, majka vojnika Vladimira (19), mrtvog heroja sa karaule Košare. Posle četrnaest godina primila presudu: za smrt njenog sina krivi su nedostupni zločinci Otkad je stigla ova presuda, oka nisam sklopila. Pitam se: šta me još drži u životu? I, odgovaram samoj sebi: sećanje! Dok je ono živo, živ je i moj Vlada. Lozanki Radoičić iz Beograda, majci vojnika Vladimira (19), heroja sa Košara, posle četrnaest godina traganja za pravdom, konačno je stigla presuda. Viši sud u Kosovskoj Mitrovici, u ime naroda, izrekao je kaznu ubicama njenog sina. Mladića koji je, samo posle tri meseca u Nišu, na redovnom odsluženju vojnog roka, septembra 1998. godine, upućen na karaulu Košare,

Vojska Srbije je s poštovanjem vratila svešteničku službu. U Komandi za obuku VS, bogomolja je posvećena Svetom Teodoru Tironu, čije ime na grčkom znači – regrut POBOŽNI pečat treba da krasi svakog vojnika sa ovog podneblja, a moto koji je svojevremeno izrekao major Dragutin Gavrilović i danas krasi Komandu za obuku Vojske Srbije u Topčideru. Tamo jasno piše tipično pravoslavni životni i ratnički stav: „Prema neprijatelju budi nemilosrdan, a prema zarobljeniku – milostiv“. O ulozi vojnog sveštenika, tradicije, osećanja prema porodici, uzorima i Bogu razgovarali smo sa ocem Selimirom Vagićem, vojnim sveštenikom. Otkad je, 2013. godine, vraćena profesija duhovnika koji brine o vojnim licima, Vagić se posvećenički bavi ovim pozivom.

U Goraždevcu je danas postavljen novi spomenik žrtvama NATO bombardovanja i dvojici dječaka ubijenim na rijeci Bistrici, rekao je Srni Miloš Dimitrijević, predsjednik Privremenog vijeća opštine Peć sa izmještenim sjedištem u Goraždevcu. „Postavljen je spomenik, a otkrivanje će biti naknadno organizovano“, rekao je Dimitrijević. Spomenik je porušen početkom decembra prošle godine kada su nepoznata lica u njega ispalila više hitaca iz automatskog oružja. Predsjednik Srpske liste Slavko Simić tada je najavio da će Srpska lista obnoviti spomenik u centru Goraždevca. „Nadam se da neće više doći do skrnavljenja spomenika. Očekujem da se građani Peći urazume, da se urazume i bezbednosne institucije kako se incidenti ovde više ne bi događali“, rekao

Kada je 1999. uz NATO bombe na Jugoslaviju krenula i nezapamćena medijska histerija po evropskim medijima protiv „groznih Srba“, među retkima koji su stali iza bombarodovanih našao se Nemac, admiral Elmar Ludvig Šmeling, bivši šef Nemačke obaveštajne službe i potonji šef Kontraobaveštajne službe NATO. Iako je tada bio u penziji, Šmelingov oficirski autoritet bio je dovoljan da u Nemačkoj odjeknu njegove reči: „Stid me je kao čoveka i oficira što moja država treći put u ovom veku napada malu Srbiju!“ Aprila 1999. razobličili ste medijski NATO mit o humanitarnoj NATO intervenciji u Jugoslaviji u cilju spasavanja ugroženih Albanaca. – Da, ukazao sam da su tvrdnje Rudolfa Šarpinga, ministra odbrane tadašnje