Posle Majskog prevrata 1903. jačala je aktivnost srpske omladine u Austro-Ugarskoj. Novi duh u Srbiji, slom režima grofa Kuena u Hrvatskoj, teška kriza režima u Bosni posle smrti Kalajeve, buran protestni pokret u Dalmaciji, ustanak u Makedoniji i sporazum o reformama turske uprave  u Evropi zaključen u Mircštetu sve je to budilo nove nade.  U tome času održana je krajem septembra 1903. skupština srpske akademske omladine  u Sremskim Karlovcima, da rešava o „novim zadacima omladine“. Na sastanku su učestvovali đaci iz svih srpskih pokrajina i pratili svoje reči živim primerima iz Dalmacije, Vojvodine, Bosne i Makedonije. Osnovan je  Srpski soko u Sremskim Karlovcima, a osnivač njegov Laza Popović, predložio je 

Rekonstruisana rodna kuća vojvode Stepe Stepanovića otvorena je danas u Kumodražu uz poruku da bi to mesto trebalo da posluži podsećanju i čuvanju srpske tradicije i identiteta     Rekonstruisana rodna kuća vojvode Stepe Stepanovića otvorena je danas u Kumodražu uz poruku da bi to mesto trebalo da posluži podsećanju i čuvanju srpske tradicije i identiteta. Zdanje u kome je rođen slavni srpski vojvoda otvorili su gradonačelnik Beograda Siniša Mali, ministar odbrane Bratislav Gašić, srpski patrijarh Irinej, predsednik opštine Voždovac Aleksandar Savić i gradski menadžer Goran Vesić. Gašić je na svečanosti podsetio da je Stepanović u dva navrata bio ministar odbrane, te da je bio hrabar i istrajan starešina, koji

Kažem da sam čuvar groblja od 1960. godine, ali sam ja, otkad sam stasao, bio pomoćnik mog oca, tako da ja ovde radim već oko sedamdeset godina, svaki božiji dan. A ovaj posao može da se radi samo srcem. Dok god ima Srba, ima i rata, ima borbe. Kada je srpskom narodu bilo teško, na kraju prošlog veka, neko reče – nemamo sad Mišića i Petra Bojovića. Uvek u Srba ima neki Mišić, to zapamtite. Uvek kad zatreba. Dok god je Srba Tradiciju jednog naroda moguće je čuvati na mnogo različitih načina. Zanimanje Đorđa Mihailovića je svakako najneobičnije u očuvanju Srpstva i srpske tradicije. On je čuvar Srpskog vojničkog groblja

Žestoki oficir kraljevske vojske Dragutin Dimitrijević Apis i danas izaziva polemike. Osnovao tajno udruženje “Crna ruka”. Njegovi agenti prikupljali su na teritoriji Austrougarske važna obaveštenja  OD kada je pukovnik Dragutin Dimitrijević streljan na osnovu presude vojnog suda, 14. juna 1917. u Solunu, do danas traju polemike i pokušaji rehabilitacije ovog tajnovitog oficira. Apis i grupa njegovih pouzdanika uhapšeni su krajem 1916. u Solunu zbog pokušaja atentata na regenta Aleksandra Karađorđevića, 11. septembra kod mesta Ostrova, u pozadini Solunskog fronta. Tom prilikom je na regentov automobil ispaljeno više puščanih plotuna. Apis, glavni organizator Majskog prevrata i najzaslužniji za smenu Obrenovića, doživeo je da mu presudi ruka dinastije Karađorđević koju je doveo

Mnogi su kosti ostavili ovde, ne znajući ni gde je ta Francuska, o kojoj su, iscepanih opanaka s vodom do kolena u plitkim rovovima, toliko slušali od svojih egzotičnih i viteških saboraca     ŽIVOJIN Avramović, Miloje Petrović, Jordan Kostić, Dragi Dobrosavljević, Atanasije Tasić, Trajanko Stojanović, Dragoljub Petrović, Todor Stevanović, Milorad Mitić, Desimir Aleksić, Aleksa Savić, Živadin Živković, Lazar Lazarević, Milutin Maksimović, Vidan Radosavljević. I mnogi drugi. Postrojeni na večitoj, kamenoj straži. Srpsko vojničko groblje u Tijeu, nadomak Pariza. Beli se krst do krsta. Pod konac. Vodoravno, uspravno i dijagonalno. Na prvoj liniji fronta i dalje nepobedivo stoje Jovan, Petar, Miša, Gruja, Milirad, Ljubomir, Jelisije, Jevto, Voja, Miloš, Đorđe, Milan,

BEOGRAD, 4. JULA /SRNA/ – Austrougarska obavještajna služba projektovala je atentat na prestolonasljednika Franca Ferdinanda 1914. godine u Sarajevu da bi Austrija dobila povod za agresiju na Srbiju, ocijenili su autori monografije „Gavrilo Princip-enigma srpsko-austrijskih špijunskih bitaka“, na promociji u Beogradu.   Jedan od dvojice autora, profesor Fakulteta bezbjednosti u Beogradu Milan Mijalkovski rekao je da se monografija razlikuje od drugih knjiga o toj temi po tome što je rezultat bezbjednosne analize srpskih i austrougarskih obavještajnih izvora. On napominje da je uloga obavještajnih službi ostala kao velika nepoznanica, ne samo austrijskih i srpskih, nego i drugih zemalja – Njemačke, Rusije, Turske i Francuske, ali i tajnih društava. Analiza je pokazala, navodi Mijalkovski, da je

Kod zajedničkog spomen-obilježje solunskim borcima, borcima Narodnooslobodilačkog rata i borcima odbrambeno-otadžbinskog rata u Donjem Vodičevu kod Novog Grada položeni su vijenci i prislužene svijeće povodom Dana sjećanja na borce poginule u oslobodilačkim ratovima u 20. vijeku sa područja ove opštine. Vijence su položile delegacije opštine Novi Grad, opštinske Boračke organizacije i članovi opštinske komisije za njegovanje tradicija oslobodilačkih ratova. Spomen-obilježje u Vodičevu izgrađeno je za 12 solunskih boraca, 90 boraca NOR-a, 374 žrtve fašističkog terora i 10 boraca odbrambeno-otadžbinskog rata. Savjetnik načelnika opštine Ranko Dabić podsjetio je da je opštinska komisija utvrdila 3. juli kao Dan sjećanja i istakao da je bitno sačuvati tradiciju i sjećanje na one koji su

Navršava se jedno stoleće od komponavanja i prvog izvođenja čuvene koračnice kompozitora Stanislava Biničkog. Danas poznati tekst “Marša na Drinu“ napisao početkom šezdesetih novinar i pesnik Miloje Popović BEOGRAD – Obeležavanje 100 godina od početka Prvog svetskog rata, ujedno je i prilika za podsećanje da se navršava tačno jedno stoleće od komponavanja i prvog izvođenja čuvene koračnice „Marš na Drinu“ kompozitora Stanislava Biničkog. „Marš na Drinu“ doživeo je i ozbiljnu međunarodnu slavu, tako su holandski sastav „The Spotnicks“ ili poznati britanski „The Shadows“ takođe objavili obrade „Marša na Drinu“, koje su svojevremeno dosegle visoku popularnost u pojedinim zemljama. Danas poznati tekst “Marša na Drinu“ napisao je početkom šezdesetih novinar i

Bratanci-unuci najpoznatijeg mladobosanskog revolucionara poriču da je Gavrilo oboleo od tuberkuloze pre atentata. – Neraskidiva veza između kulture i borbe za nacionalno oslobođenje     Oživljene su priče da je Gavrilo bio slabog zdravlja, bolešljiv, uključujući i tvrdnju da je i pre atentata bolovao od tuberkuloze. Čuli smo i da u nekim knjigama objavljenim u poslednje vreme upravo tuberkulozu pominju kao razlog što je uopšte izvršio atentat na Franca Ferdinanda. Pošto je u ono vreme to bila teška, neizlečiva bolest koja je odnosila mnogo života, on se navodno zbog toga i odlučio da puca na prestolonaslednika. Na krilima umetničke slobode neko je skovao i navodnu Gavrilovu poruku koja glasi „Posle

Akademik Dragoljub Živojinović o Prvom svetskom ratu: Austrougarska ne bi nikad napala da iza nje nije stajala Nemačka i njene garancije. Niko neće da kaže da srpska vlada nije imala plan za Solunski front     SRBIJA nema nikakve odgovornosti za izbijanje Prvog svetskog rata, izričit je akademik Dragoljub Živojinović, autoritet za ovo razdoblje srpske i evropske istorije HH veka, a svoje reči potkrepljuje i činjenicom da su sa ovakvom ocenom bespogovorno bili saglasni i svi učesnici nedavnog naučnog skupa Srbi i Prvi svetski rat u SANU. Prevladalo je mišljenje, naglašava prof. Živojinović, koji je bio i predsednik Organizacionog odbora pomenutog skupa, da je najveća krivica za izbijanje svetskog rata

U Sarajevu juče je malo šta podsećalo na mladobosance i Gavrila Principa koji je, žrtvujući svoj život za slobodu svih naroda, 28. juna 1914. godine, na Vidovdan, praznik koji Srbi obeležavaju s ponosom, ispalio hitac i ubio austrougarskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda i njegovu ženu Sofiju.   Nekadašnji muzej „Gavrila Principa“ danas je Muzej grada Sarajeva   Stanovnici grada na Miljacki, ali i tamošnji mediji,mnogoveću pažnju posvećuju početku ramazana, meseca posta muslimana, nego pompezno najavljenim manifestacijama povodom obeležavanja stogodišnjice Sarajevskog atentata i početka Velikog rata, a koje najvećim delom sponzoriše Francuska. Organizatori te navodno „nezapamćene ceremonije”, kojoj posebnu dimenziju treba da da koncert Bečke filharmonije u gradskoj Vijećnici (održan juče u

BEOGRAD, 29. JUNA /SRNA/ – Njegova svetost patrijarh srpski Irinej ocijenio je da su Gavrilo Princip i njegovi saborci bili mladići oduševljeni slobodom i da istoričari treba da imaju smjelosti i hrabrosti da kažu ono što je činjenca – da Srbija nije željela, niti izazvala rat, čiji se početak vezuje za Sarajevski atentat. Patrijarh Irinej je dodao da oni koji pišu „novu istoriju“ čine to s namjerom da skinu odgovornost sa pravih uzročnika Velikog rata i da je prebace na one koji su silom prilika postali učesnici tog sukoba. „Naša istorija nisu samo slavne bitke i sveti ratnici. Naša istorija postaje i stalno pravdanje i dokazivanje sopstvene nevinosti. Istorija koja nam se ponavlja

Juče se navršilo 100 godina od kako je revolucionar “Mlade Bosne” Gavrilo Princip izvršio atentat na austrijskog cara Franca Ferdinanda, što se uzima kao povod za početak Prvog svetskog rata u kom je Srbija platila ubedljivo najskuplju cenu. Cena srpske pobede u Prvom svetskom ratu: 1.247.435 ljudi, tačno 28 % od broja celokupnog stanovništva. Do septembra 1915. poginulo je 170.000 boraca. Prelazak Albanije nije preživelo 77.000 vojnika. Na Solunskom frontu život je izgubilo 36.000 Srba. U zarobljeništvu, život je ostavilo 80.000 ratnika. A broj civila koji nisu sačekali oslobođenje penje se na preko 840.000. Srbija je u mir i oporavak krenula sa oko 540.000 ratnih siročadi Od 60.000 vešala koliko je Austrougarska podigla

Istoričar Miloš Ković stogodišnjici sarajevskog atentata, Gavrilu Principu i kosovskom zavetu, prebacivanju krivice: Gavrilo je bio i ostao naš vidovdanski junak i mučenik. Na njegovo ime reaguju Beč, Sarajevo, Berlin, London…     PUCNjI Gavrila Principa i danas se čuju i teško da će, u dogledno vreme, moći da budu prigušeni. Pogledajte koliko strasti izaziva pominjanje njegovog imena, ne samo u Sarajevu, nego i u Beču, Berlinu ili Londonu. Sećanje na njega već sto godina utiče na sliku o Srbima u značajnom delu svetskog javnog mnjenja – kaže za „Novosti“ profesor istorije na Filozofskom fakultetu u Beogradu Miloš Ković. Srbija i svet danas obeležavaju tačno sto godina od prelomnog i