Sarajevo – Ponosna sam na svog oca Milutina Najdanovića koji je zbog svojih patriotskih osjećanja mučki ubijen. On nije znao da se sprema rat, te smo tako naivno ostali u Sarajevu kad je rat počeo. Još je naivnije to što smo vjerovali u ljudskost. Čitali smo Andrića i njegovo “Pismo iz 1920”, ali ništa nismo naučili. Rekla je ovo “Glasu Srpske” najmlađa kćerka uglednog sarajevskog ljekara Milutina Najdanovića, Mirjana Najdanović-Kojić. Ispovijest Monstruozan zločin nad ljekarom Grudne hirurgije prof. dr Milutinom Najdanovićem ostao je pod velom tajne i neriješen više od dvije decenije. On je ubijen u noći 14. avgusta 1992. godine u ratnom Sarajevu, a istrage o tom ubistvu, kao ni

Rada Dragičević, majka devetogodišnje Mirjane, devojčice koju su 1992. godine, na njene oči, mudžahedini u selu Donja Bioča, najpre silovali, a zatim i zaklali, danas živi na ivici egzistencije. Rada nekako preživljava kao podstanar (sa nezaposlenim sinom i još živim roditeljima) od svega 160 evra mesečno. Da apsurd bude još veći, zbog skandalozne nebrige i nehumanosti nadležnih u Republici Srpskoj, ona će najverovatnije podići kredit kako bi, umesto države, postavila spomenik kćerki stradaloj u monstruoznom događaju pre 21 godine. – Septembra prošle godine sam napokon uspela da prenesem Mirjanine ostatke iz Ilijaša na Vojničko groblje u Sokocu. Pokopali smo je uz pravoslavne običaje pet dana pre njenog rođendana. Ali, i to bih sve sama morala da

UBISTVO SRPSKOG SVATA NAGOVIJESTILO GRAĐANSKI RAT SARAJEVO, 24. FEBRUARA /SRNA/ – Prvog martovskog dana 1992. godine ispred Stare pravoslavne crkve na Baščaršiji, u centru Sarajeva, dogodio se prvi etnički motivisani zločin kada su muslimani ubili srpskog svata Nikolu Gardovića, što je nagovijestilo građanski rat u bivšoj BiH.Cijeli slučaj je prilično jasan, o čemu postoje izjave svjedoka ovog zločina, kao i video-kaseta cijelog događaja.  Tog dana, prije 21 godinu, svatovi, okićeni srpskim znamenjima, pokušali su da dođu do Stare pravoslavne crkve na Baščaršiji, gdje je u Domu Svete Tekle trebalo da obave slavski ručak. Srpska zastava zasmetala je muslimana. Zločinci su hladnokrvno ubili oca mladoženje Nikolu Gardovića, dok je sveštenik Radenko Miković ranjen. Ni to im

„Silos“ je zatvoren je 27.januara 1996.godine – istog datuma kao i monstruozni nacistički logor „Aušvic“…Radojka Pandurević je, nakon 1 339 dana provedenih u logoru, puštena uveče 26.januara 1996.godine, samo noć prije njegovog raspuštanja. Priredio: Miro PEJIĆ BRATUNAC, 31.JANUARA/SRNA/- Prije 17 godina zatvoren je zloglasni logor „Silos“ u Tarčinu kod Hadžića, a još niko nije osuđen za višegodišnja mučenja, zlostavljanja i ubistva Srba. „Silos“ je zatvoren je 27.januara 1996.godine – istog datuma kao i monstruozni nacistički logor „Aušvic“. Haški tribunal nije nikog procesuirao za četvorogodišnje mučenje više od 700 Srba u tom logori kao i za mučenja nekoliko desetina Hrvata u jednom kraćem periodu. U Sudu BiH u toku je suđenje

Koncentracioni logor „Silos“ u Tarčinu kod Sarajeva, u kojem je bilo zatočeno više od 600 srpskih civila, zatvoren je na današnji dan 1996. godine. U „Silosu“, kojim je upravljala Armija RBiH, umrla su 24 srpska zatočenika od posljedica fizičkog zlostavljanja, prebijanja, tortura i mučenja glađu. Ovaj koncentracioni logor za Srbe otvoren je 11. maja 1992. u objektu u kojem se prije rata čuvala pšenica, a zatvoren je 27. januara 1996. godine na Svetog Savu, odnosno dva mjeseca nakon što je potpisan Dejtonski mirovni sporazum. Slučajno ili ne zatvoren je istog datuma kada i koncentracioni logor „Aušvic“. U logoru „Silos“, jednom od ukupno 126 na području ratnog Sarajeva, uglavnom su bili

Srbi u Republici Srpskoj često su se poslije rata nalazili na meti „čuvara mira“, čija je bahatost znala da ide toliko daleko da pucaju i ubiju ili da iz oholosti napadaju stanovništvo, kao nedavno u Banjaluci, ali odgovorni nikada nisu kažnjeni. Spisak žrtava je dug, a demonstrirana sila prema nedužnim ljudima uglavnom je pravdana – „samoodbranom“. Prva žrtva SFOR-a bio je bivši načelnik Stanice javne bezbjednosti Prijedor Simo Drljača, koga su 10. jula 1997. godine ubili britanski vojnici pred njegovim sinom i šurakom. Drljača je tada bio na pecanju u mjestu Gradina kod Omarske. NATO je poslije toga saopštio da je Drljača ubijen u „samodobrani“, iako su dokazi i svjedoci

Armija BiH je na pijaci Markale izvršila ratni zločin nad sopstvenim narodom, potvrdio je još jedan oficir Unprofora, kanadski major Džon Rasel. U jednom podrumu u centru Sarajeva u kome su muslimanske snage tokom rata držale minobacače raznog kalibra, pripadnici UN su nedugo po eksploziji na pijaci Markale, 5. februara 1994. godine, otkrili minobacače ručne izrade koji su po svim karakteristikama odgovarali bacaču iz koga je ispaljen hitac koji je ubio 68, a ranio 198 ljudi.  Ovo će tokom sledeće nedelje, na suđenju prvom predsedniku RS, Radovanu Karadžiću, detaljno obrazložiti nekadašnji major kanadske vojske Džon Rasel, koji je tokom ratnih godina bio u sastavu Unprofora u BiH. Major Rasel je

Dušan Škrba negirao da je vatra – u slučaju Marakala 2 – mogla da bude otvarana iz miniobacača 120 mm jer su svi minobacači velikog kalibra bili izmešteni na 20 kilometara izvan zone Sarajevsko-romanisjkog korpusa, gde su bili pod kontrolom Unprofora Govoreći o ciljevima Sarajevsko-romanijskog korpusa, bio je kategoričan: da je cilj bio isključivo zaštita svoje linije fronta na etničkim srpskim prostorima i da se spreči proboj Prvog korpusa Armije BiH iz muslimanskih delova grada Sarajeva NOVU hašku nedelju, u nastavku izvođenja svedoka odbrane Radovana Karadžića, otvorio je komandant Mešovitog artiljerijskog bataljona Vojske Republike Srpske u Lukavici Dušan Škrba. Pred većem sudije O-gon Kvona. Škrba je negirao da je njegova

Hag – Iskaz irskog oficira i posmatrača Ujedinjenih nacija Pola Konveja, kao svedoka odbrane bivšeg predsednika Republike Srpske Radovana Karadžića, sugeriše, kako je rekao Karadžić na suđenju u Hagu, da je granata koja je u avgustu 1995. na sarajevskoj pijaci Markale ubila i ranila desetine građana mogla biti ispaljena s položaja Armije BiH. Haška optužnica tereti Karadžića za teror nad civilima u Sarajevu dugotrajnim granatiranjem i snajperisanjem, minobacačku granatu koja je 28. augusta 1995. na Markalama ubila 43, a ranila 75 građana ispalila je Vojska Republike Srpske (VRS) sa položaja oko grada. Konvej je kao svedok odbrane Karadžića izjavio da je u decembru 1995. otkrio minobacački položaj Armije BiH udaljen

– Na Rogosiji kod Vlasenice danas je obilježeno 20 godina od pogibije 29 srpskih boraca koje su na ovoj koti ubili pripadnici muslimanskih vojnih formacija. Palim pripadnicima Vojske Republike Srpske na Rogosiji jutros je služen parastos u vlaseničkom hramu Svetih apostola Petra i Pavla. Zatim je kod spomen-obilježja na ovom uzvišenju položeno cvijeće i zapaljene svijeće. Predsjednik opštinske Boračke organiazcije Spomenko Stojišić napominje da je ovo najbrojnije stradanje srpskih boraca u jednim danu u regiji Birač koji su pobijeni na veoma brutalan način. „To je bila neravnopravna borba. Oni koji su ranjeni poslije su maltretirani, bilo je tu i klanja, paljenja i iživljavanja na razne načine. Strašno je kakva su

Direktor Republičkog centra za istraživanje ratnih zločina Janko Velimirović smatra da odustajanje Berka Zečevića od namjere da u BiH obavi eksperiment kojim bi dokazao da je Vojska Republike Srpske, navodno, kriva za masakr na sarajevskoj pijaci Markale u februaru 1994. godine, pokazuje da se predstavnici režima u Sarajevu boje istine o Markalama. „Simptomatično je da u Sarajevu sprečavaju Zečevića da obavi ovaj eksperiment, što svakako daje za pravo timovima odbrane bivšeg predsjednika Srpske Radovana Karadžića i generala Ratka Mladića u Haškom tribunalu da istraju na izvođenju rekonstrukcije ovog i mnogih drugih spornih događaja.“ – rekao je Velimirović Srni. On je podsjetio da je vještak-balističar Zečević sličan eksperiment uradio i u

Posmrtni ostaci jedne od prvih žrtava ratnih zločina mudžahedina u BiH, djevojčice Mirjane Dragičević – koja je prije 20 godina prvo silovana, a potom ubijena – sahranjeni su danas na groblju na Sokocu kod Sarajeva. Iz MUP-a Republike Srpske ukazuju da, uprkos dokazima, nijedan ratni zločin mudžahedina još nije procesuiran u Tužilaštvu BiH, a da vlasti BiH uglavnom deportuju mudžahedine u afro-azijske zemlje, iako su pojedini osumnjičeni za zločine. Mirjana, koja je kad je ubijena u selu Donja Bioča decembra 1992. imala devet godina, bila je sahranjena u obližnjem Ilijašu, ali su na zahtjev njene majke – koja je glavni svjedok zločina – posmrtni ostaci danas prebačeni na Sokolac. Majka,

Polaganjem cvijeća na spomenik na Palama i posjetom grobu u Tvrdimićima, danas će biti odata počast Srđanu Kneževiću, bivšem komandantu specijalne jedinice Vojske Republike Srpske “Beli vukovi” i zamjeniku načelnika Centra javne bezbjednosti Srpsko Sarajevo koji je ubijen 7. avgusta 1998. godine na Palama.”Članovi Udruženja boraca `Beli vukovi` sa Pala sve vrijeme pokušavaju da javno iskažu ogorčenje zbog nerada i nemara pravosudnih institucija, ali uzalud.  Često pomislimo da nadležnim institucijama i pojedincima uopšte nije stalo da otkriju nalogodavce i počinioce gnusnog ubistva našeg komandanta, Belog vuka”, izjavio je Srni sekretar Udruženja “Beli vukovi” Goran Veljić. On kaže da su “Beli vukovi” posebno ogorčeni zbog indolentnosti Tužilaštva i Suda BiH u rješavanju Kneževićevog ubistva. Prema

TRNOVO, /SRNA/ – Porodice 124 ubijena srpska civila i 157 boraca iz Trnova ogorčene su što ni 20 godina nakon zločina muslimanskih snaga niko nije procesuiran niti osuđen za najmonstruoznije zločine u ovoj opštini. „Za zločine nad srpskim stanovništvom u Trnovu još niko nije odgovarao, iako je Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske podnijelo tužbe Tužilaštvu BiH protiv lica muslimanske nacionalnosti sa svom potrebnom dokumentacijom i dokazima“, rekla je predsjednik Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Trnovo Joka Prorok i dodala da se neki od zločinaca i danas slobodno šetaju Trnovom. Ona je podsjetila da je namlađa žrtva muslimanskog zločina dvogodišnji Milun Tešanović iz Ledića kojeg su zločinci

ISTOČNO SARAJEVO, 19. JUNA /SRNA/ – Okružno tužilaštvo u Istočnom Sarajevu pokrenulo je istragu u predmetu „Kukavice“, po tužbi koju su 16. juna 2006. godine podnijele porodice žrtava ovog strašnog zločina nad kolonom nezaštićenih srpskih civila koji su bježali iz Goražda i okolnih sela, a koji se dogodio 27. avgusta 1992. godine. Veljko Lasica, predstavnik porodica žrtava ovog zločina koji su počinili pripadnici takozvane Armije BiH, a koji je i sam žrtva napada u kojem je izgubio lijevu nogu, rekao je Srni da je nakon današnjeg razgovora sa postupajućim tužiocem nadležnog tužilaštva u predmetu „Kukavice“ relativno zadovoljan. „Iako je prošlo 20 godina od ovog strašnog napada na kolonu Srba i