Knjiga Frica Fišera o politici ratnih ciljeva Carske Nemačke u vreme Prvog svetskog rata (Griff nach der Weltmacht. Die Kriegszielpolitik des kaiserlichen Deutschland 1914−1918) od prvog njenog nemačkog izdanja 1961. uticala je na razvoj srpske nauke, posebno onog njenog dela koji se odnosi na pitanje odgovornosti za izbijanje Velikog rata 1914. godine. Možda je to još više slučaj sa njegovom drugom knjigom „Savez elita: o kontinuitetu struktura moći u Nemačkoj 1871−1945“. IZDALEKA SE DALjE VIDI Rano preminuli Andrej Mitrović bio je naš najbolji poznavalac Fišerovih dela, kao i nemačke istorijske nauke uopšte. Razlika između ove dve knjige u izvornom nemačkom izdanju je kratko razdoblje od 10 godina, 1961−1971. Oba dela

Beogradski istoričar Momčilo Pavlović ocijenio je da je krajnji imperijalni cilj Zapada prema Beogradu – postrojavanje Srbije uz zapadni blok i da njene „uši i perčin ne štrče“, kao i da je svede na nivo male beznačajne balkanske državice sa kojom može da se potkusuruje u svojim namjerama. Pavlović je za Srnu rekao da se imperijalna politika Zapada koja se provodila prije 100 godina ne razlikuje od one koja se provodi danas prema Srbiji i regionu Balkana. „Srbi u ratu pobede, a u miru gube, za razliku od Nemačke, koja gubi ratove, a u miru kao ozbiljan narod i velika ekonomija i država postigne ono što nije postigla u ratu“,

Istoričar iz Novog Sada Đorđe Srbulović tvrdi da danas u Vojvodini ne bi bilo Srba da nije bilo veličanstvenih pobjeda Srpske Vojske u Prvom svjetskom ratu. „Da nije bilo veličanstvenih pobeda Srpske vojske danas u Vojvodini ne bi bilo Srba ili bi ih bilo otprilike koliko u današnjoj Mađarskoj – nekoliko hiljada u nestajanju“, rekao je Srbulović za novosadski „Dnevnik“. On je komentarisao značaj odluke Velike narodne skupštine koja je 1918. godine na sjednici u Novom Sadu donijela odluku o prisajedinjenju Vojvodine Kraljevini Srbiji. Na novinarsku primjedbu da se mnogi slovenski narodi, koji su stekli slobodu poslije pobjede Srbije u Prvom svjetskom ratu, danas „izruguju srpskom opanku“ koji ih je,

U Akademiji nauka i umjetnosti Republike Srpske /ANURS/ sinoć je otvorena izložba „Svedočim, samo…“, povodom 100 godina od rođenja i pet godina od smrti Njegove svetosti patrijarha srpskog Pavla, na kojoj su izložene fotografije iz njegovog života i predmeti koje je svakodnevno koristio. Izložba, koja je prvobitno bila postavljena u Muzeju Srpske pravoslavne crkve /SPC/ u Beogradu, podijeljena je u tri cjeline, koje blaženopočivšeg patrijarha Pavla prikazuju kroz svjetovni period, monaški i period u kojem je bio na čelu SPC. Otvarajući izložbu, predsjednik ANURS-a Rajko Kuzmanović rekao je da se ova manifestacija razlikuje od svih drugih u Republici Srpskoj, jer je posvećena velikanu srpske duhovnosti i sabornosti. „Ono što ćemo

Proslavljeni srpski reditelj Emir Kusturica smatra da je Ukrajina realizacija stare američke ideje o približavanju Nato saveza granicama Rusije i da to isključivo vidi na taj način, jer događaji koji su se odigrali na Majdanu veoma liče na ono što je bilo u BiH. „Kad je počeo rat u Bosni, on je bio upravo takav, sporadičan, sukobi su izbijali od slučaja do slučaja, ali sve je stvarno počelo kada su se na volšeban način pojavili nekakvi snajperisti na hotelu ‘Holidej in’ /u Sarajevu/ i počeli da pucaju u ljude okupljene na antiratnom mitingu. Po nekoj inerciji, za to su optuženi Srbi, ali nisu izneseni nikakvi dokazi. Na Majdanu je dokazano

Predsjednik Koalicije udruženja izbjeglica Miodrag Linta smatra da je Deklaracija o Vojislavu Šešelju, koju je usvojio hrvatski Sabor, jednostran i neprihvatljiv politički akt i dodatni pritisak na Srbiju da preuzme na sebe svu krivicu za rat i stradanje devedesetih godina prošlog vijeka. Linta je ocijenio da je vrhunski cinizam da Hrvatska traži od Srbije da osudi Šešeljev govor mržnje, projekat velike Srbije i prekrajanje međunarodno priznatih granica a istovremeno nije spremna da osudi govor mržnje u Hrvatskoj, realizaciju Tuđmanovog projekta „Hrvatska sa što manje Srba“, saopšteno je iz Koalicije. On je vrhuncem cinizma nazvao i stav hrvatske strane da samo Šešeljevo puštanje na privremenu slobodu predstavlja uvredu za žrtve i

Sreten Božić ni slutio da će biti vezivno tkivo koje će spojiti dva stradalna naroda, aboridžinski i srpski, kroz svoj neumorni terenski i spisateljski rad. Smestiti Bukulju i Aboridžine u isti kontekst može na prvi pogled delovati šaljivo ili jednostavno nedokučivo. Međutim, ova dva udaljena kutka naše planete spojio je izdanak srpskog književnog stvaralaštva a ujedno hroničar života domoradačkog stanovništva Australije, Sreten Božić, odnosno B. Vongar. Sreten Božićse rodio u selu Gornja Trešnjevica pod planinom Bukuljom 1932. godine.Detinjstvo je proveo u vihoru rata a adolescenciju u političkom progonu porodice. U posleratnom dobu, kada je svako nesklon jednoumlju, makar i komunističke političke orijentacije, nazivan reakcionarom i bivao izložen progonu, ljudi slobodarskog duha