Samo istina o stradanju Srba, Jevreja i Roma u nekadašnjoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/ može poslužiti novim generacijama da se osvijeste i da ne čine zlodjela kakva su činili njihovi preci, zaključak je okruglog stola o temi „Genocid i ratni zločini počinjeni od NDH nad Srbima u opštinama Glamoč, Livno, Duvno, Grahovo i Kupres u periodu 1941-1945. godine“. Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 21. septembra 2012. Direktor Međunarodnog instituta za istraživanje genocida iz Londona Srboljub Živanović rekao je danas tokom okruglog stola održanog u Banjaluci da je osnovni cilj održavanja ovakvih skupova da se sadašnjim generacijama objasni kakvo je zlo genocid. „Želimo

O Srbima sa područja Livanjskog polja se malo govorilo. Kao da ih je nakon ratova ’90-ih zaboravila i Srbija i istorija. Livanjsko polje je bilo granično između pravoslavnog i katoličkog stanovništva, omeđeno dvema planinama sa jugozapada Dinarom, a sa severoistoka Golijom. Sam grad Livno se nalazi u donjem delu Livanjskog polja, prema Dalmaciji, gde je katoličko stanovništvo u okruženju dominantno. U gradu Livnu do rata su živeli i pravoslavni i muslimani i katolici. Za Srbe Livno je poznato po epskoj pesmi o starcu Vujadinu, koji je kao ajduk stradao u vreme Turaka sa svojom prodicom. Poznata osmatračka kula, gde je po predanju postradao ovaj srpski ajduk, koja stoji nad gradom

  Sledeće subote, 25. novembra, emitovaće se epizoda emisije ”Kvadratura kruga” na Radio Televiziji Srbije (RTS) koja će biti posvećena stradanju Livanjskih Srba 1941. godine. U okviru emisije, biće prikazana i svedočenja preživelih. Inače, emisija ”Kvadratura kruga” se emituje svake subote u 18.30 časova na RTS 1. Prethodne epizode ove emisije možete naći ovde: http://www.rts.rs/page/tv/ci/series/17/rts-1/46/kvadratura-kruga.html Izvor: Udruženje Ognjena Marija Livanjska

Odlazeći iz Livna 12. avgusta 1991. godine, dan poslije sahrane posmrtnih ostataka oko 1.600 Srba stradalih u ovom kraju u ustaškim pokoljima 1941. godine i promocije moje knjige „Ognjena Marija livanjska“, posvećene tim zločinima, nijesam ni slutio da će proći više od šesnaest godina dok se ponovo vratim u ovaj prokleti, okrvavljeni, opjevani i oplakani grad. Iako su noć uoči sahrane, u Livnu sijevnuli noževi ustaške mržnje ( na parkingu ispred hotela „Dinara“ su, doduše, isječene samo gume na petoro-šestoro vozila beogradske i novosadske registracije), i dalje sam naivno vjerovao da se zlo ne može ponoviti, da je to samo pojedinačni eksces, a ne  znak vaskrslog, povampirenog ustaškog  ludila i