U šumu kod mesta Jindrihovice, na granici Češke i Nemačke, doveo nas je naš zemljak, Dejan Ranđelović, koji od devedesete godine prošlog veka živi u obližnjim Karlovim Varima, mondenskoj banji za bogate Evropljane. Zakoračio u šumu koja bi trebalo da bude sveta – Jel osećate miris smole ? – pita Dejan – Ima je na svakom stablu, a, kažu, da smola ističe samo na svetim mestima. Ta šuma, nadomak Jindrihovica, za Srbe bi trebalo da bude sveta. Trebalo bi, ali kao što mnogo toga Srbima nije sveto, tako ni ona nije. U njoj počiva, u jedva vidljivim humkama, oko 1600 srpskih vojnika i oficira, zarobljenih 1914. i 1915. godine, tokom

Prošlo je stotinu godina otkada su „ratni slikari“ napravili nezaboravne kadrove iz Prvog svetskog rata PROŠLO je stotinu godina od kada je počeo Veliki rat. U to vreme mučeno čovečanstvo nije slutilo da bi sukob tako gigantskih i morbidnih razmera mogao da bude ponovljen, pa je tek posle Drugog, Veliki rat prekršten u Prvi svetski. Srpska država je tada procentualno podnela najteže žrtve od svih naroda u Evropi, sahranivši oko 1,2 miliona stanovnika. Velike sile koje kreiraju današnjicu uglavnom su, dragovoljno, namerno ili iz čistog nemara zaboravili naš doprinos tadašnjoj borbi protiv ugnjetavanja. Da mi sami to ne bismo uradili, potrudili su se stručnjaci koji pažljivo čuvaju dokumenta tog stravičnog

Vest o tragičnoj smrti kralja Aleksandra izazvala je u Dubrovniku zaprepašćenje. Na ulicama narod  se  okupljao u grupama  interesujući se za  vesti. U listu ,,Dubrava” istakli su da se u prvi čas verovalo da  kralj nije mrtav, ali su ubrzo sve nade propale. List „Dubrava” opisao je reagovanje sveta u Dubrovniku na  vest o smrti kralja : „Na licima građana čitala se je bol i strava, a užurbanost službenih faktora pojačavala je mučan utisak prve noći poslije kobnog događaja. Sve radnje su spontano zatvorene, a kad su i posljedni otišli svojim kućama  da tamo nastave prepričavanja, grad je imao izgled jednog mrtvog napuštenog mjesta. U jutro prije svanuća dana započelo

Kad car grdi ambasadora: istorijski važan dokument iz političkog Arhiva nemačkog Ministarstva spoljnih poslova nastao neposredno posle Sarajevskog atentata kao uvertira za izbijanje Prvog svetskog rata. Godina (pre)puna istorije: 2014. Na listi važnih datuma nemačkog Ministarstva spoljnih poslova, kao aktuelni „izazovi“ za nacionalnu diplomatiju, našli su se: sto godina od izbijanja Velikog rata (Prvog svetskog) sedamdeset pet godina od početka Drugog svetskog rata, četvrt veka od pada Berlinskog zida i „mirne revolucije“ u Istočnoj i Srednjoj Evropi, decenija od velikog „skoka“ Evropske unije na istok. U ovom nizu nema 1999: petnaest godina od prvog nemačkog „vatrenog (ratnog) krštenja“ posle 1945. godine i (veoma) angažovanog učešća u NATO agresiji na Saveznu

Uoči stote godišnjice izbijanja Prvog svetskog rata, u zapadnoj javnosti je višestruko pojačano odranije prisutno krivotvorenje istorije, prema kojem na Srbe pada najveća ili čak isključiva krivica za krvoproliće, pa i za Hitlerov nacizam  Na temu jesu li i koje zapadne zemlje bile saveznice Srbije u Prvom svetskom ratu, temeljno i na osnovu bogate dokumentarne građe pisao je jedan od naših najboljih istoričara Dragoljub Živojinović, u knjizi „Nevoljni ratnici: velike sile i Solunski front, 1914-1918“. On je čak dokazao da je Velika Britanija u tom ratu bila neprijatelj Srbije, samo ne otvoreno kao Nemačka, Austro-Ugarska i Bugarska. O mešanju politike u pisanje istorije, a na temu ratova devedesetih, istorije BiH i

U Umjetničkoj galeriji u Doboju održano je književno veče na kojem su se predstavili učesnici konkursa Književnog kluba „Jovan Dučić“ iz ovog grada o temi „Srpske golgote 20. vijeka“. Na konkursu je učestvovalo 15 pjesnika iz Republike Srpske i Srbije, a tročlani žiri dodijelio je prvo mjesto Željki Avrić iz Sremske Mitrovice, drugo Berislavu Blagojeviću iz Banjaluke i treće Miši Đurđeviću iz Dervente.  „Svi pjesnički radovi predstavlju sublimaciju rodoljubovog poetskog kvaliteta i istorijskih događanja, koje se može mjeriti sa najboljim pjesničkim ostvarenjima, jer ta poetska riječ svjedoči o vremenu kojeg pjesnik doživljava zajedno sa svojim narodom“, izjavio je Srni predsjednik žirija Vasilije Šajinović. Obilježavanje godišnjice stradanja Srba u austrougarskom logoru

Ima još nekih pola sata do kraja ovog prvog dana novembra meseca. Preletela sam netom u potrazi za člancima, fotografijama, osvrtima i uopšte, prigodnim tekstovima…1. novembra 1918. godine Prva srpska armija, na čelu sa Petrom Bojovićem, je oslobodila Beograd. Većina današnjih školaraca pojma nema šta se desilo 1. novembra tamo neke 1918. Ne znaju ni njihovi roditelji…sveprisutna televizija je elegantno preskočila da napravi neki serijal obrazovnih emisija, jer smo mi davno konstatovali i pomirili se da Naše Pravo Da Znamo Sve služi…pa…nemam pojma čemu služi… Protekli vikend obeležena je stota godišnjica Kumanovske bitke, koja je bila početak Prvog balkanskog rata – rata u kome će sužnji posle nekoliko vekova da oteraju osmanlije sa

Prestonica će danas obeležiti 1. novembar – datum kada je 1918. Prva armija, pod komandom Petra Bojovića, odnela pobedu. Bojovića na smrt pretukli partizani 1945. prilikom nasilnog iseljenja iz njegove kuće. Vojvoda Petar Bojović (foto arhiva Politike) Jedna od važnijih, ali i često zapostavljenih godišnjica u istoriji prestonice – Dan oslobođenja Beograda u Prvom svetskom ratu biće obeležena danas, u znak sećanje na tadašnju Prvu armiju srpske vojske i njenog komandanta Petra Bojovića. Ove trupe uspele su da 1918. za svega mesec i po dana od proboja Solunskog fronta, u noći između 14. i 15. septembra, oslobode celu tadašnju Srbiju i 1. novembra osvanu na ulicama glavnog grada i tako

Lider Srba u Makedoniji piše za „Novi Standard“ o obnovi spomenika na Zebrnjaku i pripremamama da se na tom mestu obeleži stogodišnjica Kumanovske bitke.  Oktobar, Kumanovo, 2012. Godina. Sedmi je mesec kako radimo svakog dana, od ranog jutra do kasno u noć. Plašimo se da nećemo stići, svesni da nije moguće brže. Dok čekamo da se malter osuši, kao mravi se raspoređujemo i čistimo svaki kamen, svaku stopu, kako bi i najmanji pedalj ovog krvlju natopljenog brda bio dostojan. Svakog dana sve nas je više, ljudi sami dolaze, iz Valandova, Skoplja, Bitolja, čak iz Đevđelije… Najviše ih je iz Kumanova. Skinu kapu, prekrste se i ćutke nam se pridruže. Počeli su da

Tridesetoro tuđe djece iškolovala je o svom trošku žena pred kojom su mirno stajali francuski generali, ruski oficiri i pred kojom su postrojavani čitavi pukovi… To je žena sa najviše odlikovanja u istoriji ratovanja, Milunka Savić srpska heroina, koja se tačno prije 100 godina, kada su trube označile mobilizaciju i kada je počeo Prvi Balkanski rat, prijavila kao dobrovoljac u srpsku vojsku. Da bi spasla brata jedinca od mobilizacije Milunka se prijavila vojnoj komandi pod imenom Milun Savić. Milunka je učestvovala u opsadi Skadra, u bici na Bregalnici gdje je prvi put ranjena i gdje je pokazala neviđenu hrabrost i tu prvi put odlikovana Karađorđevom zvijezdom. Nakon toga rađale su

U oktobru 2012. navršava se sto godina od početka Balkanskih ratova. Značaj ovog jubileja za Srbiju nije samo što se njime slavi 100 godina od oslobađanja stare Srbije (današnje Makedonije), Raške i Kosova i Metohije, već i u tome što se ulazi u ciklus obeležavanja jednog od najbitnijih i najslavnijih perioda u srpskoj istoriji: 1912-1918. Odmah nakon obeležavanja Prvog (1912) i Drugog balkanskog rata (1913), sledi stogodišnjica Prvog svetskog rata (1914), kao i obeležavanje stogodišnjica mnogih bitnih događaja tokom tog rata. Da li je Srbija spremna za obeležavanje događaja koji su od prvorazrednog nacionalnog značaja? Postoji li opasnost da se obeležavanje ovih jubileja iskoristi za reviziju istorije, kako se već

Delegacija Republike Srpske položiće danas vijence na spomen-obilježje u mjestu Polikastro u Grčkoj, odakle je vojska krenula u proboj Solunskog fronta 1918. godine, te na bistu nekadašnjem predsjedniku srpske vlade Nikoli Pašiću.Na Savezničkom memorijalu u Polikastru nalaze se spomen-obilježja silama pobjednicama u Prvom svjetskom ratu i predsjednicima vlada tih zemalja. Savjetnik ministra rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Milan Torbica i pomoćnik ministra Duško Milunović položili su juče vijence na spomen-obilježja solunskim borcima na groblju Zejtinlik u Solunu, povodom obilježavanja 94. godišnjice proboja Solunskog fronta. U ime Vlade Republike Srpske vijenci su položeni na spomen-obilježje srpskim borcima i svim ostalim učesnicima Solunskog fronta. „Ta bitka je poznata po junaštvu srpskog

Na dan, 15. septembra 1918. godine, počeo je proboj Solunskog fronta. Solunski front u Prvom svjetskom ratu je nastao kao pokušaj Saveznika da pomognu Srbiji u jesen 1915. protiv združenog napada Njemačke, Austrougarske i Bugarske. Ekspedicija je došla prekasno i u nedovoljnom broju da spriječi pad Srbije, a ekspedicija je bila otežana unutrašnjom političkom krizom u Grčkoj (Nacionalna šizma). Na kraju je stvoren stabilan front, koji se prostirao od albanske obale Jadranskog mora do rijeke Strume, u kom su se međunarodne savezničke snage borile sa Centralnim silama. Solunski front je ostao prilično stabilan, uprkos lokalnim akcijama, sve do velike savezničke ofanzive u septembru 1918, koja je rezultovala kapitulacijom Bugarske i