Vlasnik kuće u mjestu Morančani u mjesnoj zajednici Ljubače, nedaleko od Tuzle, zatražio kažnjavanje odgovornih što su ispred njegove porodične kuće uklonili islamističku zastavu koja je izazvala šok među tamošnjih mještanima, uglavnom hrvatske nacionalnosti! Prigovor i zahtjev za kažnjavanje agencija i osoba koje su povrijedile privatnost i po njegovim tvrdnjama nelegalno upale u njegovu nekretninu uputio je Sanel Jaranović koji živi u Njemačkoj gdje radi kao trgovac automobilima. Iako je javnost ranije vjerovala kako je nepoznata osoba ili pak sam Jaranović postavio zastavu Kavkaskih emirata, terorističke organizacije koja je bliska Islamskoj držav, to ipak nije potpuno ispravno. Zastava crne boje s iscrtanom sabljom i arapskim pismom ustvari je ratna zastava

Hrvatski logoraši iz ratova devedesetih godina prošlog vijeka zalažu se da ustaški pozdrav „Za dom spremni!“ ne bude više osporavan i tvrde da je on, zapravo, pozdrav Hrvatskih odbrambenih snaga /HOS/ i hrvatskih boraca iz posljednjih ratova. Oni okrivljuju zastupnike SDP-a da u Saboru pokušavaju da „kriminalizuju pozdrav `Za dom spremni!`, koji je korišten u domovinskom ratu, njegovim izjednačavanjem sa ustaškim pozdravom koji se koristio tokom Nezavisne Države Hrvatske /NDH/“. Logoraši tvrde da je pozdrav „Za dom i poglavnika spremni!“ bio ustaški pozdrav, a „Za dom spremni!“ samo – „kraća izvedenica“. Njima je neprihvatljivo da „neki pojedinci u hrvatskom društvu“ gledaju na aktuelna društvena događanja iz konteksta 1945. godine, uprkos,

Postoji jedan izraz u nas Srba, a nisam siguran da su ga Hrvati preuzeli i proglasili da je 100 % njihov, kao što inače to i rade sa srpskom imovinom, i od materije i od duha. I ispred svega kad je jezik u pitanju. A ako bi Srbi to negirali među Hrvatima, i samim svojim pukim prisustvom, ovi bi im za to oči vadili, i ne samo metaforično, kao što su po Dubrovniku ponosno nosili perle od srpskih očiju oko vrata, dok je vrhovni poglavnik, Ante Pavelić, na svom radnom stolu uvek imao korpicu svežih srpskih očiju, a u Zemun, na železničku stanicu, stizala su burad srpskih očiju, adresiranih na

Retko koja država ima tu „sreću“ da se graniči sa nacijom koja je stvarana na žrtvi njenog naroda i koja je gradila svoju „državu“ na otimanju njenih teritorija kao što je imaju Srbi i Rusi sa Hrvatima i Ukrajincima. Kroz istoriju ova dva naroda težila su da afirmišu svoju veštačku državnost na dezintegraciji srpskog i ruskog nacionalnog bića, na nasilnoj latinizaciji srpskog i ruskog jezika i pisma, na brutalnom unijačenju srpskog i ruskog pravoslavnog stanovništva. Na svaku ponuđenu srpsku i rusku ruku saradnje i prijateljstva Hrvati i Ukrajinci uglavnom su odgovarali neprijateljski, proterivanjem i preduzimanjem sile protiv ruskog i srpskog naroda. Na politiku mira oni su uzvraćali politikom rata i sukoba, a to čine