Orićevi zločini dvije i po decenije čekaju kaznu

Od početka rata, pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu, a zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali ih u Srebrenici, a zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju

Priredio: Miro Pejić

Istraga o ratnim zločinima protiv komandanta takozvane Armije BiH u Srebrenici Nasera Orića, u Republici Srpskoj pokrenuta je još 1994. godine kada je protiv njega podnesena krivična prijava Haškom tribunalu.

Zbog Orićevih monstruoznih zločina u Podrinju, i Okružno tužilaštvo u Bijeljini je 2006. godine podiglo optužnicu. Na zahtjev tog tužilaštva Orić je prvi put saslušan 2008. godine.

Već naredne, 2009. godine na zahtjev Suda BiH, istragu u ovom predmetu od tužioca iz Bijeljine, navodno zbog „osjetljivosti i važnosti slučaja“, preuzima Tužilaštvo BiH.

Da nije bilo hapšenja Orića u Švajcarskoj, u Tužilaštvu BiH se, vjerovatno, ne bi ni sjetili da imaju taj predmet, budući da je on šest godina stajao u ladici.

Etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko srebreničkoj opštini, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja nastavile su i narednih mjeseci.

Od početka rata, pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu, a zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali ih u Srebrenici, a zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju.

Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, preživjela je samo jedna senilna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu. Većina nestalih još nije pronađena i ekshumirana.

Jedinice Nasera Orića odmah na početku rata protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih.

Progon Srba počeo je napadom na selo Gniona na veliki srpski praznik Đurđevdan 1992. godine kada su Orićeve pristalice na krsnoj slavi zaklale starca Radojka Miloševića, a slijepog Lazara Simića zapalile u kući.

Skoro sve stanovnike sela Čumavići su zarobili i zatvorili u logor
„pilićarnik“ u Gornjim Potočarima gdje su ih podvrgavali torturama i mučenjima.

Zatim su uslijedili upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići /ubijeno 24 mještana/, Karno, Krnjići, Brežani /ubijeno 32/, Magašići, Zagoni /14 ubijenih u jednom danu/, Zalazje /69 ubijenih na Petrovdan 1992. godine/, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac /109 ubijenih od kojih 68 14. decembra 1992. godine/, Loznica /ubijeno 11 mještana/ Sikirić, Podravanje /32 ubijenih/, pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine, kada je u ta dva mjesta ubijeno 114 Srba od kojih više od polovine civila.

Nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom Ujedinjenih nacija, trebalo je da se obavi demilitarizacija muslimanskih snaga. Umjesto toga nastavljeni su upadi iz te enklave u srpska sela i, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena su sva ostala srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini /više od 100 sela ukupno/, a jedinice Nasera Orića ubile su oko 3.000 Srba u srednjem Podrinju od kojih oko polovine civila.

Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike kao što su Božić, Petrovdan, Đurđevdan i drugi.

Zlikovci nisu ostavljali žive ni bolesne i nepokretne, žene, djecu i starce, a zarobljeni su umirali nakon brutalnih mučenja i tortura. Živog nikog nigdje nisu ostavljali. Tako je bilo i u Kravici.

Prema podacima Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srebrenice, iz ove opštine je stradalo 474 srpskih civila među kojima je 57 žena, 65 staraca i devetoro djece. Sa područja ove opštine još se kao nestali vodi 50 lica srpske nacionalnosti.

Od 9.000 Srba koji su živjeli u srebreničkoj opštini, njih oko 8.000 je protjerano i ostalo bez kuća i mnogi se više nikada nisu vratili u svoja porušena, popaljena i još neobnovljena mjesta življenja.

Izvor: SRNA

Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 08. aktobra 2017. godine.

Vezane vijesti:

svjedočenje o svirepim zločinima nasera orića nad srbima

Gde ti ubiju dedu i oca teško je decu podizati | Jadovno 1941.

Srpska sela još u crnini | Jadovno 1941.

Porodice srpskih žrtava: Pravda za žrtve ili bojkot suda

Zločin bez kazne – stradanje Srba u srednjem Podrinju (VIDEO)

Branislav R. Vučetić

Naser Orić kao idol; podršku mu dali iz Federealne policije (VIDEO)

Orić se hvali ubijanjem Srba

Nema srpskog sela u okolini Srebrenice i Bratunca koje nije gorjelo (VIDEO)