Bezmalo šest decenija je bilo potrebno da Diani Budisavljević bude odato priznanje za spasavanje 12.000 srpske dece iz ustaških logora tokom Drugog svetskog rata. Iz krajnje nerazumljivog razloga, o njenoj plemenitosti, ali i velikoj odvažnosti Po njoj su nedavno nazvane ulice u Beogradu, Kozarskoj Dubici i Gradiški, dok je u Banja Luci i Zagrebu taj predlog još u proceduri. Srpsko narodno veće iz Hrvatske ustanovilo je plaketu za humanitarni rad koja nosi njeno ime, a Sinod Srpske pravoslavne crkve prošle godine joj je posthumno dodelio Orden carice Milice. Bezmalo šest decenija je bilo potrebno da Diani Budisavljević bude odato priznanje za spasavanje 12.000 srpske dece iz ustaških logora tokom Drugog

DOBOJ, 8. FEBRUARA (SRNA) – U umjetničkoj galeriji Centra za kulturu u Doboju sutra će biti otvorena izložba „Logori u kojima su stradali Jevreji BiH“. „Ova izložba je podsjećanje na bezumlje koje je skoro uništilo jevrejsku zajednicu BiH, jer je od 1941. do 1945.godine stradalo oko 70 odsto Jevreja BiH, koji su se našli na meti sistematskog istrebljenja nacističke Njemačke i drugih okupacionih ili marionetskih država“, rekao je Srni izvršni sekretar Jevrejske opštine u Doboju Dario Atijas. On je podsjetio da je na području Nezavisne Države Hrvatske (NDH) tokom 1941. i 1942. godine osnovano tridesetak njemačkih, italijanskih i ustaških logora, što će se moći vidjeti na izložbi, koja je i

Memorijalno društvo „Racija 1942“ i Društvo za očuvanje sjećanja na holokaust uputili su danas najoštriji protest gradonačelniku Novog Sada Igoru Pavličiću, što ni poslije sedam decenija od „Novosadske racije“ grad nema spomen-ploču na novosadskom kupalištu „Štrand“ na Dunavu. Kako navode ta društva, spomen-obilježje se moralo podići kao znak vječnog sjećanja da su na tom mjestu mađarski fašisti u januaru 1942. godine pobili i pod led Dunava bacili više od 4 000 nedužnih Srba, Jevreja i Roma. „Vrhunska uvreda nedužnih žrtava neviđenog fašističkog terora jeste da smo i 23. januar dočekali bez spomen-obeležja. Vi i grad niste pokazali volju da se, makar i simbolično, odužite žrtvama najvećeg zločina u istoriji grada posle sedam decenija skrivanja, falsifikovanja i

Predsednik Skupštine Novog Sada optužio obezbeđenje SPC da su sprečili njega, vojvođanske zvaničnike i ambasadore da prisustvuju pomenu žrtvama Racije. „Mladići u belim mantijama, njih ukupno tridesetak, doslovno su nas fizički sprečili da uđemo u prostor iza ograde, predviđen za zvanice“, rekao je Aleksandar Jovanović. On je precizirao da su, pored njega, sprečeni da u taj prostor uđu i gradonačelnik Igor Pavličić, predsednik Skupštine Vojvodine Šandor Egereši, potpredsednica pokrajinskog parlamenta Maja Sedlarević, kao i ambasador Mađarske Oskar Nikovic i ambasador Izraela Josef Levi. Jovanović je dodao da je nakon toga iz protesta napustio pomen i naveo da se vratio na Kej žrtava Novosadske racije nakon što je pomen, koji je

Predsjednik Društva za očuvanje sjećanja na holokaust Aleksandar Veljić zaprepašten je ponašanjem novosadskog gradonačelnika Igora Pavličića i predsjednika Gradske skupštine Aleksandra Jovanovića na današnjem pomenu povodom 70 godina od zloglasne „novosadske racije“ u kojoj su mađarski fašisti ubili i pod led Dunava bacili više od 4 000 nedužnih Srba, Jevreja i Roma. „Napuštati demonstrativno pravoslavni pomen, fizički sprečavati ulazak u prostor za zvanična lica izraelskom i mađarskom ambasadoru Jozefu Leviju i Oskaru Nikovicu, kao i direktoru Jerusalimskog centra `Simon Vizental` Efraimu Zurofu najblaže je rečeno otužno prema nevinim žrtvama neviđenog zločina, pa makar Pavličić i Jovanović bili tu samo kao obični građani“, izjavio je Veljić novinarima na novosadskom kupalištu „Štrand“, reagujući na ispade prvih

Eparhija bačka odbacila je danas, kao licemjerne, optužbe predsjednika Skupštine Novog Sada Aleksandra Jovanovića da je Srpska pravoslavna crkva spriječili ambasadora Izraela Jozefa Levija i ambasadora Mađarske Oskara Nikovica da učestvuju u pomenu žrtvama Novosadske racije. U saopštenju Eparhije bačke ističe se da su Jovanović i gradonačelnik Novog Sada sa svojom pratnjom „pokušali da, mimo protokola i bez poziva organizatora, uzmu učešće u zvaničnom programu“. Gradski čelnici najprije su pokušali da onemoguće da direktor Centra „Simon Vizental“ iz Jerusalima Efraim Zurof prođe do svog mjesta i obrati se okupljenima, a kada im to nije pošlo za rukom „pokušali su da iskoriste Zurofovo prisustvo da bi se probili do spomenika „Porodica“ i time prekinuli

Njegova svetost patrijarh srpski Irinej služiće pomen nevino stradalim žrtvama zloglasne „novosadske racije“, a prigodan govor povodom stravičnog zločina iz januara 1942. godine održaće Efraim Zurof, direktor Jerusalimskog centra „Simon Vizental“, potvrdio je danas episkop bački Irinej. On je na konferenciji za novinare u Novom Sadu potvrdio da će patrijarh služiti pomen nedužnim žrtvama stravičnog zločina da bi još više istakao veliki pijetet koji Srpska pravoslavna crkva gaji prema njima. Njegovo preosveštenstvo Irinej podsjetio je da je Zurof počasni građanin Novog Sada i ime koje je svuda u svijetu i Evropi poštovano zbog upornog rada na otkrivanju zločinaca odgovornih za zlodjela kao što je ono učinjeno prema građanima Novog Sada, januara 1942. godine. Pomen nedužnim žrtvama

U Budimpešti je otkrivena spomen-ploča žrtvama zloglasne „novosadske racije“, na kojoj piše da je u nečuvenom pogromu januara 1942. godine u Novom Sadu stradalo više od 3 400 nedužnih ljudi, među kojima najviše Srba. „Na spomen-ploči zapisano je da je u pogromu civilnog stanovništva u Novom Sadu od 20. do 23. januara 1942. godine, koje su izvršile mađarske snage, stradalo više od 3.400 nevinih ljudi, od čega najviše Srba. Na ploči je takođe ispisano da su večno ugašeni životi i više od 700 Jevreja“, rekao je Srni predsjednik Društva za sjećanje na holokaust Aleksandar Veljić, koji je prisustvovao otkrivanju spomen-ploče u Budimpešti. On je iskoristio priliku i u Budimpešti odao poštu Endre Bajči

Novi Sad – Direktor Centra „Simon Vizental“ u Jerusalimu Efraim Zurof zajedno će s patrijarhom Irinejem govoriti na obeležavanju godišnjice Novosadske racije. Na pomen žrtvama Novosadske racije, koji će biti održan 23. januara na Keju žrtava racije kraj spomenika „Porodica“, Zurof dolazi „s pozivom rabina i mojim i učestvovaće u programu“, rekao je vladika Irinej na konferenciji za novinare. To što će tih dana Zurof biti gost gradonačelnika Igora Pavličića i što je u dobrim i prijateljskim odnosima sa gradonačelnikom „nikome ne može da smeta i nema nikakve veze sa našim ovdašnjim nesporazumima, kojih bolje i da nije bilo“, istakao je episkop Irinej. Povodomsaopšt enja, koje je pojedinim medijima prethodnog dana prosleđeno u ime Jevrejske opštine s

Kao mlad milicionar, autor je bio lični čuvar nadbiskupa Stepinca u Lepoglavi od maja 1950. do decembra 1951., kada je Stepinac izašao iz zatvora. Autor je knjigu snabdio slikovnim materijalom koji zorno predočava uslove pod kojima je nadbiskup tamnovao. To je, kako možemo uvidjeti, najliberalniji zatvorski režim koji je bio moguć u to vrijeme. Upravitelj zatvora i njegov pomoćnik ustupili su za nadbiskupov smještaj svoje kancelarije, od kojih je manja služila kao kapelica. Hrana mu je posebno spremana u mjestu i donošena topla. Nije dolazio u doticaj s drugim zatvorenicima osim sa dva sveštenika zatvorenika koji su mu ministrirali kod mise. Veliku pažnju autor posvećuje svemu što je pisano i

Kninska presuda nije nikakav presedan, nego tek formalizacija općedruštvenog i općeinstitucionalnog – a to će reći sistemskog – odnosa prema hrvatskom fašizmu. Parola „Za dom spremni“ postala je ona vrsta društvene rutine koja ilustrira društvenu nutrinu. Pretprošloga ljeta jedna je djevojka na komemoraciji žrtvama ustaškoga stratišta u Jadovnom stavila na glavu kapu s grbom Republike Srbije. Upozorena je na to da kapu skine i sprovedena prekršajnom sucu koji joj je, još istoga dana, razrezao novčanu kaznu. Ovaj primjer ažurnosti pravne države sadržavao je zgodnu specifičnost: djevojčin postupak – makar po svemu sudeći izveden s namjerom provociranja – nije imao formalna obilježja prekršajnog djela. Presudan je bio sudački dojam: privatno isticanje

Novosadska Jevrejska opština na vreme se založila za saradnju Grada i Srpske pravoslavne crkve. Bila je inicijator i ove godine, biće i dogodine, a bila je i lane: da na Kej žrtava racije izađemo zajedno i dokažemo koliko je jaka ta snaga, da održimo pravi pomen svim žrtvama. Važno je da povodom 70 godina od Racije govorimo više o tom događaju, da kažemo mlađim generacijama šta se desilo te 1942, da je neverovatno da se to zbilo u Evropi i da ih upoznamo zašto i kako se to dogodilo. Samo kada znamo istoriju nećemo je ponavljati…. Ovako je predsednik JONS Goran Levi izneo za „Dnevnik“ svoje viđenje stare novosadske boljke,

Predsjednik Društva za očuvanje sjećanja na holokaust Aleksandar Veljić izjavio je danas da se u susret 70. godišnjici zloglasne „Novosadske racije“ u javnosti šire neistine da je u toj akciji mađarskih fašista u januaru 1942. godine u Novom Sadu stradalo najviše nedužnih ljudi jevrejske nacionalnosti. „Od 4 000 nedužnih žrtava Novosadske racije po imenu i prezimenu identifikovano je do sada ukupno njih 2 326. Među njima je 1 340 Jevreja. U gradu je u vreme Racije boravilo oko 300 jevrejskih izbeglica neznanog identiteta, pa je mogući broj stradalih Jevreja oko 1 700, što svakako nije najviše kada je reč o nevinim žrtvama te racije“, naveo je Veljić u saopštenju za

Pojedine ulice u Mostaru i dalje nose naziv po nacističkim ratnim zločincima, objavila je Al Jazeera Balkans, kojoj je ova priča poslužila kao ilustracija podijeljenosti Mostara. Jedan od ustaških zločinaca koji i dalje ima svoju ulicu u Mostaru je i zloglasni Jure Francetić, zapovjednik „crne legije“. No, takvi se nazivi ne mogu naći u „oba“ Mostara. Na istočnoj strani grada, ulice i dalje nose nazive koje su imale u bivšoj Jugoslaviji. Na zapadnoj strani grada ulice, trgovi i škole dobili su nova imena tijekom 1993. i 1994. godine. Promjenu uvredljivih naziva ulica svojevremeno je tražio i Paddy Ashdown, bivši visoki predstavnik međunarodne zajednice u BiH. Od strane Gradskog vijeća Mostara

Kraj decembra u dva najveća hrvatska grada prošao je u znaku misa zadušnica za ustaškog poglavnika Antu Pavelića, uz potpuno odsustvo reakcija političkih faktora. Nije na odmet reći da svećenike koji brinu za Pavelićevu dušu također plaća država, koja crkvi godišnje transferira oko 400 milijuna kuna. Zagrebačku misu već tradicionalno održali su jezuiti Vjekoslav Lasić i Stanislav Kos, dok je onu u Splitu služio don Vjenceslav Kujundžić, a na njoj je, prema riječima Marka Skeje, šefa županijskog HČSP-a, prisustvovalo oko 200 ljudi iz njegove desničarske stranke, ali i drugih stranaka. Skejo je rekao da se „Pavelić borio za Hrvatsku i nezavisnu državu i činio što je mogao u povijesnim okolnostima“,