Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Možda naš čuveni kompozitor Stanislav Binički ne bi takvom snagom pisao znamenite koračnice da odmalena nije bio svedok slavnom vojevanju svog oca. Manje poznata svedočanstva o hrabrosti Stevana Biničkog (1840-1903), deteta krajiškog oficira iz Mušaluka kod Gospića, čuvaju se u arhivi Legata oca i sina Biničkog u Narodnom muzeju u Kruševcu.
Jer, upravo je u Jasici kod Lazarevog grada otpočelo potonje neustrašivo vojevanje Stevana Biničkog, ali i roditeljstvo kada je dobio sina Stanislava. Sve do marta 1874. godine bio je komandir Treće pontonske čete i to nakon što je i pored iskazane sposobnosti u austrougarskoj vojsci, otpušten na lični zahtev i prešao u podaništvo Kneževine Srbije.
– Početkom Prvog srpsko–tuskog rata 1876. godine, Binički je postavljen za načelnika štaba Kruševačke brigade prve klase, a potom Kruševačkog odreda, koji je imao za zadatak da spreči prodor turske vojske kroz Jankovu klisuru i dalje preko Jastrepca ka Kruševcu – napominje istoričar Kosta Radić.
I tu je odmah unapređen u inžinjerijskog kapetana prve klase. Na južnomoravskom frontu učestvovao je u bitkama kod Adrovca na Krevetu iznad Kaonika i Velikom Šiljegovcu. Držao je položaje na Peskovitom lazu, na glavnom pravcu turskog napada. Pred brojno nadmoćnijim neprijateljem bataljoni Biničkog su se branili do poslednjih mogućnosti i uz pomoć pristiglih rezervi pukovnika Rajevskog (Vronski iz Tolstojevog romana “Ana Karenjina”).
Za ispoljenu hrabrost i sposobnost u komandovanju unapređen je u inžinjerijskog majora 10. septembra 1876. godine. U borbama kod Velikog Šiljegovca teško je ranjen, ali je položaj zadržan. U bolnici u Deligradu dobija čin potpukovnika. Tokom rata odlikovan je i Ordenom takovskog krsta i Zlatnom medaljom za hrabrost. U drugom srpsko-turskom ratu 1877-1878. potpukovnik Binički iskazao se kao komandant Ibarske divizije Moravskog korpusa.
Posle tih ratova, Binički, koji je u pismu zetu Milenku kritikovao ponašanje Đeneralštaba u ratu, bio je i načelnik inžinjerije Moravskog kora, komandant Nišavske divizije, te Pirotske okružne vojske i niškog grada (tvrđave), a 1883. je inspektor inžinjerije sa činom inžinjerijskog pukovnika. Ađutant kralja Milana Obrenovića postaje 1884. godine.
Možda o junaštvu ličkog srca najbolje svedoči pismo sinu Staši 21. novembra 1885. godine, u kome se, pored ostalog, navodi:
“Ti sine moj ne razumeš moj položaj, ne razumeš moju svetu dužnost prema narodu, otadžbini i Kralju, inače kao mlad Srbin ne bi Ti mogao ni smeo misliti na čuvanje Tvog oca, bilo ma koga koji je pojmio šta je otadžbina.
Bog neka nas čuva sve, i ako ja poginem: Ti, Aleksandar i svi naši treba da se tešite i dičite time što ste imali oca koji je bio svestan svoga zadatka, i da se ponosite, što vaš otac ne beše šarlatan i kukavica”.
HRABAR, ALI MALO ĆUŠNUT
– Binički je hrabar kao lav, ali je malo ćušnut i hoće da suviše radi što je njemu volja – pisao je kralj Milan Obrenović o komandantu Šumadijske divizije u Srpsko-bugarskom ratu 1885-1886.
Izvor: Intermagazin.rs
Vezane vijesti:
