Sanski Most – sjećanje na ubijenu srpsku djecu i civile

Navršava se 22 tužne godine od kako su počinjeni stravični zločini nad srpskim narodom u dolini Sane. U progonu i ubijanju srpskih civila učestvovale su pešadijske jedinice 5. i 7. korpusa tzv. Armije BiH, pod komandom Atifa Dudakovića i Mehmeda Alagića. Više desetina hiljada Srba je protjerano iz svojih domova a više od 650 Sanjana je svirepo ubijeno. Mnogi od njih se i danas vode kao nestali i sa pravom se može reći kako je Sanski Most grad sa najvećim brojem nestalih.

Genocid na Šušnjaru koji su počinile ustaše hrvatske i muslimanske nacionalnosti avgusta 1941. godine, ponovljen pet decenija kasnije!

Prema podacima Operativnog tima Republike Srpske za traženje nestalih lica, u Sanskom Mostu su pronađene 62 masovne i pojedinačne grobnice gdje su zakopana tijela srpskih civila koji su ubijeni od 1992 do 1995. Pitamo se kako to da su sva ova mjesta ostala neobilježena i zaboravljena?! Kako je moguće da za ove žrtve niko nije odgovarao?

Prvi zločini nad srpskim civilima počinjeni su još u proleće 1992. mada je pojedinačnih ubistava Srba bilo i ranije. Muslimanski ekstremisti spalili su i razorili više od 40 srpskih sela u opštini Sanski Most, porušeno je i oštećeno više pravoslavnih crkvi a demolirana su i pravoslavna groblja.

       Jedna od najvećih masovnih grobnica jeste ona u naselju Šušnjari / Kruhari gdje je izvršena eshumacija posmrtnih ostaka 72 tijela. Najmlađa žrtva koja je eshumirana u ovoj grobnici bio je Igor Marjanović koji je imao samo 13 godina. Njega su na svirep način ubili muslimanski vojnici dok je pokušavao sa porodicom da prebegne iz Sanskog Mosta.

Pored njega pronađeni su i posmrtni ostaci Jovana Paprića, dječaka od 15 godina koji je masakriran od Dudakovićevih koljača. Nemilosrdni muslimanski vojnici nisu imali milosti čak ni prema Bobani Zorić koja je imala nepunih 9 godina kada je svirepo ubijena.

Toda Došenović ubijen je sa svojim petnaestogodšnjim sinom Mladenom 10. oktobra 1995. dok su pokušavali da pređu na teritoriju pod srpskom kontrolom. Dječak Goran Marjanović ubijen je iz vatrenog oružja na zaprežnim kolima zajedno sa još nekoliko civila.

       Porodica Škorić izbjegla je iz Gline u Republiku Srpsku, za vrijeme akcije Oluja u avrgustu 1995. Međutim ni ovdje ih zla sudbina i nije zaobišla pa je Andrijana Škorić, beba od samo dva mjeseca preminula usled ratnih okolnosti.
Sličnu sudbinu doživjeli su i izbjeglice iz Krajine: Danijela (16 godina) i njen brat Darko (10 godina) Šarenac ubijeni su sa majkom i bakom od strane muslimanskih vojnika u Sanskom Mostu. Od zločinačkog metka 1994. stradao je i dječak iz miješanog braka Krešimir Pranjić koji je imao samo 14 godina.

          U selu Čaplje kod Sanskog Mosta, pronađena je masovna grobnica iz koje su eshumirani ostaci sedam tijela, među kojima su bili i dijete Jovica Drča od 6 godina, njegova baka Darinka kao i dvadesetogodišnja djevojka Mirjana Dubajić. Svi su oni svirepo ubijeni avgusta 1995. Bogdanović Branislav ubijen je 10. decembra 1992. od pripadnika tzv. armije BiH a imao je tek 17 godina.

       Dželati su uglavnom poznavali svoje žrtve, često su to bile njihove komšije sa kojima ispijali kafe i družili se prije rata. Ipak, pravo lice pokazali su devedesetih kada su dobili oružje u ruke i kada je nacionalna i vjerska pripadnost odlučivala o životu Sanjana. 114 žena ubijeno je prije i tokom okupacije Sanskog Mosta. Riječ je uglavnom o starim i bolesnim ženama koje se nisu mogle evakuisati na vrijeme. Neke od žrtava su i Avramović Dragica – stara 90 godina, Bilbija Mileva – stara 81-godinu, Todorović Ilinka – stara 91 godinu, Anđa Vukojević – stara 83 godine, Vrućinić Milka – stara 76 godina, Inđić Milka – stara 90 godina, Mara Kaiš – stara 81 godinu, Danica Draguljica – stara 92 godine, Borojević Anđa – stara 74 godine.

Bošnjaci 10. oktobar proslavljaju kao dan oslobođenja grada, iako se zna da je tog dana ubijeno na stotine civila i u Sanskom Mostu ali i Mrkonjić Gradu, Ključu i ostalim opštinama. Ovaj dan svakako treba proglasiti danom žalosti u znak sjećanja na nevine žrtve.

Sve ove žrtve zaslužuju pravdu i istinu! Najpre je neophodno podići prikladno spomen obilježje nevinim srpskim civilima a potom i procesuirati počinioce i naredbodavce. Da se nikada ne zaboravi i ne oprosti!

Izvor: novitetinovosti.blogspot.ba

Vezane vijesti:

Obilježavanje 22 godine od pada 13 zapadnokrajiških opština …

Pokrenuti postupak protiv Hrvatske za zločine u Mrkonjić Gradu

Snimaju film, a o zločinima ćute | Jadovno 1941.