Ruski heroji – oni su voljeli Srbe više od života

Istočnik: FBReporter

Dvadeset godina od završetka rata u BiH još uvijek se ne zna tačan broj dobrovoljaca iz Rusije koji su poginuli braneći Republiku Srpsku.

Na spomeniku ruskim dobrovoljcima koji je prije četiri godine podignut u Višegradu piše da je ratujući za odbranu srpskog naroda u BiH život položilo 37 ruskih dobrovoljaca. Ljiljana Bulatović, novinar i publicista iz Beograda, tvrdi da ih je 49 i da taj broj nije konačan.

– Ovo je još jedna srpska sramota. Ti mladići su ostavili svoje porodice, prešli hiljade kilometara i poginuli za nas Srbe, a mi prema toj njihovoj žrtvi nismo imali ni toliko poštovanja da popišemo njihova imena. Ali ništa neobično. Pa mi još nemamo tačan spisak svojih poginulih boraca i civila – kaže Špiro Knežić, predsednik boračke organizacije u srpskom Kupresu.

Sa Knežićem se slaže i Savo Cvjetinović, predsjednik Društva srpsko-ruskog prijateljstva iz Bijeljine, koji ističe činjenicu da čak ni spomenik na Vojničkom groblju na Megdanu u Višegradu Srbi nisu podigli sami, već su korišćena i sredstva donatora iz Rusije.

– Dolaskom u Srbiju i svojim viteškim ponašanjem na ratištu braća iz Rusije su pokazala bratsku ljubav prema našem narodu i najuzvišenije moralne principe. Nismo im se odužili – kaže Cvjetinović.

Aleksandar Aleksandrov (31) iz Petrograda, artiljerijski oficir, ratni veteran iz Pridnjestrovlja i Abhazije, proveo je pet mjeseci na ratištima u Skelanima i Sarajevu, gdje je i poginuo 21.maja 1993.godine, prilikom obavljanja izviđačkog zadatka u rejonu Borja, od eksplozije mine. Bio je komandir ruskog udarnog odreda, koji je nosio upravo njegovo ime (Odred Aleksandrova). Sahranjen je na sarajevskom groblju Hreša.

U istom odredu, od zime 1993.godine, ratovao je i Anatolij Astapenkov (33), iz Perma, pješadinac u sovjetskoj mornarici. Učestvovao je u borbama oko Vlasenice, Prače i na Jevrejskom groblju. Borio se u sastavu sva tri ruska udarna odreda (Prvi, Drugi i Treći ruski dobrovoljački odred). Poginuo je na Zlatištu iznad Sarajeva na Jovanjdan 1994.godine. Bio je oženjen, iza sebe je ostavio maloljetnog sina. Sahranjen je u Donjim Milićima kod Sarajeva.

Na istom groblju počivaju i Oleg Bondarec, Aleksandar Bočkarjov, Valerij Bikov, Valerij Gavrilin, Viktor Desjatov, Sergej Ivanov, Genadij Kotov, Roman Mališev, Petar Mališev, Sergej Mirončuk, Boris Neomenko, Jurij Petraš, Oleg Slaven, Aleksej Tamilin, Sergej Ivanov Jevgenjevič i Aleksandar Škrabov.

Oleg Dmitrijevič Biondarec (26) je na ratište u sarajevskoj Dobrnji, gdje je pristupio jedinici Beli vukovi, stigao 1994.godine iz Kijeva. Na ratištu je proveo godinu dana, a poginuo je 20.novembra 1995.godine u Ozrenskoj ulici.

Aleksandar Bočkarjov Jurjevič (23) iz Voronježa poginuo je na Jevrejskom groblju u Sarajevu, 10.februara 1994.godine. Borio se u sastavu Trećeg ruskog dobrovoljačkog odreda.

Valerij Bikov (33) iz Petrograda bio je aktivni kapetan ruske vojske. Tri godine je proveo na ratištima u Višegradu i na Jevrejskom groblju, da bi u avgustu 1995.godine poginuo u Dobrinji. Ubijen je vatrom iz snajpera. Ratovao je u sastavu 2.RDO, 3.RDO i srpskih jedinica.

Valerij Gavrilin Dmitrijevič (32), iz Grodna u Bjelorusiji, živio je u Petrovgradu. U BiH je došao u novembru 1992.godine, sa diplomom ekonomskog fakulteta i ratnim iskustvom iz Pridnjestrovlja. Ratovao je u Višegradu, Goraždu i Sarajevu, kao pripadnik sva tri ruska dobrovoljačka odreda, a kraće vrijeme i u „Panterima“ iz Bijeljine. Pao je 5.aprila 1995.godine na Grbavici.

Viktor Desjatov Nikolajevič (39), iz Jakaterinburga, kozak odrastao u dječijem domu, ratnik iz Pridnjestrovlja, u Srpsku je stigao u martu 1993.godine, a poginuo je na Badnji dan 1994.godine, dok je na Jevrejskom groblju, kao borac 3.RDO, pokušavao da od muslimanske vatre spasi trudnicu. Učestvovao je i borbama za Goražde, u sastavu 2.RDO.

Roman Mališev Serafimovič (24), iz Vjatka, Kirov, u VRS je stigao sredinom 1994.godine, kao poslušnik Valaamskog manastira, u kojem je služio tri godine. Borio se u sastavu 3.RDO i Belih vukova, najviše na Jevrejskom groblju. Poginuo je 25. oktobra 1994. godine u borbi na Mojševičkom brdu, Nišićka visoravan u Srpskom Sarajevu. Njegovo tijelo je ostalo na stratištu, ali je kasnije otkupljeno od neprijatelja.

Tri nedjelje ranije, 3.oktobra, na Mojševičkom brdu smrt je pokosila i Petra Mališeva Anatoljeviča(27), iz Moskve. Ratnički zanat je ispekao u Pridnjestrovlju, a u BiH je stigao u decembru 1992.godine. Iza njega su ostale brojne bitke u vrletima oko Višegrada i na Jevrejskom groblju, koje je vojevao kao pripadnik Belih vukova, 2.RDO i 3.RDO.

Sergej Mirončuk Aleksandrovič (25) je iz Odese, u Ukrajini. Od decembra 1993.godine bio je borac bataljona VRS iz sarajevske Dobrinje i Belih vukova iz Pala. Na Treskavici, nedaleko od Trnova, 18.juna 1995.godine, nakon ranjavanja, pao je u ruke muslimana, koji su ga nakon zvjerskog mučenja ubili, pa razmijenili.

U okolini Trbnova, na planini Hum, 11.oktobra 1995.godine, poginuo je i Jurij Petraš Sergejevič (28) iz Bjelorusije. Aktivni oficir bjeloruske armije, u Srpsku i Bele vukove stigao je nekoliko mjeseci prije pogibije.

Nije poznato odakle je Boris Neomenko Vladimirovič (21), koji je na ratištu proveo godinu dana, od ljeta 1993. do 3.oktobra 1994.godine, kada ga je smrt presrela na Jevrejskom groblju.

Oleg Slaven Stanislavovič (25) je iz Donjecka. Od ljeta 1995.godine ratovao je u sastavu ruskog udarnog odreda Kasindolskog bataljona VRS i u Belim vukovima. Poginuo je u akciji oslobađanja Žepe, 24.jula 1995.godine.

Aleksej Tamilin Valerjevič (33), iz Krasnojarska, major u ruskoj miliciji, od jeseni 1994.godine učestvovao je u borbama oko Trnova, gdje je 14.decembra iste godine i poginuo, kao borac Belih vukova.

Aleksandar Škrabov Vladimirovič (40), rođen u Litvaniji, u pomoć pravoslavnoj braći stigao je u ljeto 1994.godine iz Kerča, na Krimu, gdje je službovao kao zastavnik u specijalnoj jedinici ruske mornarice. Kao dobrovoljac ratovao je u Angoli i Gruziji, a po dolasku u BiH na Jevrejskom groblju. Poginuo je u činu majora VRS, 4.jula 1994.godine, u jurišu na muslimanske položaje na Mojševičkom brdu, sjeverozapadno od Sarajeva.

O Sergeju Ivanovu Jevgenjeviču zna se da je bio iz Petrovgrada, da je u VRS stupio u septembru 1995.godine i da je poginuo u Sarajevu.

Valerij Anisomov, iz Petrograda, poginuo je 1995. godine, a njegovi posmrtni ostaci otpremljeni su u Rusiju.

Za Viktora Jangonjeviča Valerjeviča je izvjesno samo to da je rođen 1960. a poginuo 1995.godine.

Još manje podataka zna se o poginulim ruskim dobrovoljcima Viktoru Gešatovu i Vladimiru Šašinovu. Samo ime prezime i zla sudbina.

Sergej Batalin Jurjevič (32) iz Moskve, u Republiku Srpsku je stigao 1993.godine. Bio je vojni ljekar u 1.RDO. Liječio je ranjenike, učestvovao u pješadijskim bitkama, a stigao je i da se zaljubi u Srpkinju i oženi. U borbi za selo Tvirkoviće kod Višegrada mina mu je odnijela stopalo. Preminuo je u jesen 1993.godine. Sahranjen je u Crnući kod Višegrada.

Konstantin Bogoslovski Mihajlovič (20), sin jedinac, iz Pamira u Tadžikistanu, živeo je u Moskvi. U stroj srpskih junaka pod komandom đenerala Ratka Mladića stupio je krajem marta 1993.godine. Poginuo je 12.aprila 1993.godine, kao mitraljezac, junački braneći srpsku zastavu na položaju koji su on i ostali ruski dobrovoljci držali na uzvišenjima Zaglavak i Stolac kod Višegrada. Da ne bi pao muslimanima u ruke, sam je aktivirao bombu. Kako bi bila bliže sinovom grobu na vojničkom groblju u Višegradu, njegova majka Ljudmila preselila se u Crnu Goru.

Istog dana na Zaglavku junački su pali i Dimitrij Popov iz Petrograda i Vladimir Safonov Vasiljevič (36) iz Semipalatinska u Kazahstanu. Safonov je bio aktivni kapetan korvete. Obojica su na ratište u Srpskoj stigla samo dva mjeseca prije pogibije.

Vasilij Ganijevski Viktorovič (33), rodom je iz Krimska u Krasnodarskoj oblasti, a živio je u Saratovu. Poginuo je 12.januara 1993.godine, u selu Tvirkovići kod Višegrada, nekoliko dana nakon što je stupio u VRS i četiri dana prije svog rođendana. Sva trojica počivaju na vojničkom groblju u Višegradu.

I Genadij Kotov Petrovič, iz Volgodonska kod Rostova je u svojoj 33. godini život dao za odbranu srpskog naroda u BiH. U dobrovoljce je stupio u decembru 1992.godine, a 9.februara sljedeće godine poginuo je u zasjedi kod Višegrada, na dužnosti komandira kozačkog odreda. Godinu dana kasnije Genadijevi posmrtni ostaci prenijeti su u Volgodonsk, gdje mu žive supruga i djeca.

U rodni kraj, Adler u Krasnodarskoj oblasti, prenijeto je i tijelo Leonida Lučinskog (25), za kojeg se još zna samo da je poginuo 1995.godine.

Koliko je poznato posmrtni ostaci još tri dobrovoljca koji su poginuli u VRS počivaju na ruskoj zemlji. To su Viktor Samojlov (30) iz Novosibirska, Andrej Saponjenko (39) iz Rostova na Donu i Jurij Sičov(28) iz Kurgana u Čeljabinskoj oblasti.

Da bi pomogao srpskom narodu, Sergej Meleško Vladimirovič (27), iz gradića Mineralne Vode u Stavropoljskoj oblasti, napustio je službu u specijalnoj jedinici policije u Rigi, glavnom gradu Letonije. Sudbina mu nije dala da se „naratuje“. Poslednjeg dana septembra 1992.godine, nedaleko od Gacka, oklopno vozilo u kojem se nalazio nagazilo je na protivtenkovsku minu.

Andrej Nimenko Nikolajevič (20) iz Moskve je u ljeto 1992.godine ratovao u Pridnjestrovlju, u sastavu TSO. U novembru je stupio u VRS, kao mitraljezac u 2.RDO, a 3.decembra iste godine poginuo na Orlovoj gori, u akciji oslobađanja Počivala kod Višegrada, gdje je i sahranjen.

I Bugari ginuli za Srpsku

Među dobrovoljcima koji su svoj život ugradili u temelje Srpske je i Bugarin Jordan Kucarov(27) iz Stare Zagore. Poginuo je 4.jula 1995.godine na Treskavici, kao borac u izviđačkom odredu „Beli vukovi“.

Jurij Pilipičik Pavlovič (28) iz Kišinjeva u Moldaviji živio je u Odesi, a ratovao je u interventnoj četi Ilijaške brigade VRS. Poginuo je u muslimanskom napadu na Mojševičko brdo, Nišićka visoravan, 16.juna 1995.godine. Sada je u večnom stroju 1.500 srpskih junaka na vojničkom groblju kod Sokoca.

Pored Anatolija Astapenkova iz ruskog grada Perma, početkom 1993.godine u pomoć VRS stigao je i njegov komšija Aleksandar Teptin Georgijevič (24). Učestvovao je u borbama kod Vlasenice, Skelana i Sarajeva, u sastavu 1.RDO i 2.RDO. Nestao je 7.juna 1993.godine, kada se njegov 2.RDO, radi dubinskog izviđanja, ubacio u rejon Čelopeka.

Mihail Trofimov Viktorovič (30) iz Divnogorska u Krasnojarskoj oblasti, završio je Novosibirsku višu vojnu školu. Učestvovao je u sovjetskoj intervenciji u Avganistanu, iz koje se vratio sa posljedicama teškog ranjavanja i dva ordena Crvene zastave. Prije dolaska u BiH, živio je u Odesi, gdje je radio kao kaskader u Odeskom filmskom studiju. Bio je komandir 2.RDO. Tokom upada na neprijateljsku teritoriju, 7. juna 1993. godine, smrtno je ranjen. Izdahnuo je istog dana u bolnici „Koran“ na Palama. Sahranjen je u selu Prača, a kasnije su posmrtni ostaci preneseni u Kalinovku, Vinicka oblast u Ukrajini, gdje žive njegovi roditelji.

Dimitrij Čekalin Jevgenjevič (21), planinar iz Moskve, prvo je ratovao u Pridnjestrovlju, a u decembru 1992.godine stupio je u 2.RDO VRS. Poginuo je 10.marta 1993.godine u Priboju na Majevici, gdje je i sahranjen.

Procjenjuje se da je tokom devedesetih godina na strani Srba u Bosni i Krajini ratovalo između šes i sedam stotina ruskih dobrovoljaca, dok je nekoliko desetina branilo Srbiju od NATO agresije. Među njima se nalazio i Igor Strelkov, vođa ustanka koji je ruski narod u oblasti Donjecka i Luganska digao protiv ukrajinske hunte.

Većina njih borila se na sarajevskom i višegradskom ratištu, u sastavu Prvog, Drugog i Trećeg ruskog dobrovoljačkog odreda.

Junak sa Košara

Ruski dobrovoljci učestvovali su i u odbrani SR Jugoslavije od varvarske agresije NATO pakta 1999. godine. Jedan od njih, Vitalij Bulah Glebovič (34) iz Smidoviča, u Jevrejskoj oblasti Habarovskog regiona, ruski oficir, diplomac na višoj vojnoj školi u Omsku, poginuo je 19.maja 1999.godine, u žestokim bitkama koje su vođene na Prokletijama, na srpsko-albanskoj granici, u širem rejonu kasarne Košare.

Njegovi posmrtni ostaci još nisu pronađeni i sahranjeni.

Izvor: Srpska.ru

Vezane vijesti:

TRAGOM SINOVLjEVE LjUBAVI – Jadovno 1941.

Ruski dobrovoljci u ratu u Republici Srpskoj (Video); Srbi mi …

FILM O RUSKIM DOBROVOLjCIMA – Jadovno 1941.

I mudžahedini su zamukli! – Jadovno 1941.

SRBI I RUSI – LOŠI ĐACI ISTORIJE – Jadovno 1941.