Profesore Mišina u kakvu to raskolničku kaljužu gurate srpsku javnost?

Direktor Muzeja žrtava genocida nas onako “ex cathedra”, u maniru izlagača na naučnom skupu, po ko zna koji put za redom, pokušava zaokupiti brojem jasenovačkih žrtava

Piše: Dušan J. Bastašić

Onaj dio nevladinog sektora koji okuplja potomke i poštovaoce žrtava Genocida, na srpskom jeziku Pogroma, Satiranja, Istrebljenja ili Pokolja počinjenog od strane Nezavisne Države Hrvatske, iz mnogo razloga pažljivo prati svaku javno iznesenu riječ direktora Muzeja žrtava genocida iz Beograda. Od toga, koja osoba stoji iza te funkcije, mnogo je važnije da ona predstavlja ne samo najvišu, državnu instituciju Srbije ali i vaskolikog srpskog naroda, u čijoj je kompetenciji (između ostalog) izučavanje, publikovanje i obrazovanje Srba o Pogromu, Satiranju, Istrebljenju ili Pokolju počinjenom u vrijeme NDH.

Ova četiri pojma vezana za tragediju koja nas je zadesila u prošlom vijeku, navodim iz razloga što se naša nauka nije do sada ni terminološki odredila prema tom zločinu koji je snažno i bolno odredio živote mnogih od potomaka žrtava.

Posljednji javni istup direktora Muzeja žrtava genocida pod naslovom “Još jednom o broju žrtava u Jasenovcu”, ne bavi se ni pomenutom terminologijom, ni karakterom počinjenog zločina, ne nosi poruku nedoklanom srpskom narodu kako treba da se sjeća svojih žrtava i kako da o tom istorijskom iskustvu uči svoju djecu da joj se zlo ne bi ponovilo. Direktor nas je “ex cathedra”, u maniru izlagača uvodničara na naučnom skupu, opet, po ko zna koji put za redom, pokušao zaokupiti brojevima jasenovačkih žrtava. To je valjda, za najširu srpsku javnost o godišnjici početka Pogroma, Satiranja, Istrebljenja ili Pokolja , najvažnija i najprimjerenija tema, ona od suštinske važnosti.

Profesor Veljko Đurić Mišina nije propustio da i ovaj put, odmah na početku obraćanja vaskolikom Srpstvu podsjeti na štetu koju čine, citiram:  “botovi – plaćenici, sveznajući sa svojim komentarima, upitnog obrazovnog nivoa koji iz duboke internetske ilegale odvlače pažnju od osnovne teme određenog priloga”.

Pošto je direktor Muzeja žrtava genocida zbog komentara na više svojih priloga prozivao nas, osnivače i čelne ljude udruženja potomaka i poštovalaca žrtava, pažljivo bilježim, dodajem na već podužu listu ove nove kvalifikacije kojima nas sa akademskog nivoa, akademski “pristojno” časti i šamara .

U kakvu to šizofrenu, raskolničku kaljužu gurate srpsku javnost, suprotstavljajući istinu koju nam podastirete ispred Muzeja žrtava genocida, onome što nam kao istinu nudi Vlada Srbije, Narodna skupština Srbije, Vlada Srpske i Srpska akademija nauka i umjetnosti

Kori nas direktor da iz naših komentara “Neće se, na žalost, čuti nijedna nova činjenica koja, na primer, može doprineti rasvetljenju razmera zla i broju zločinaca”! Smetnuo sa uma profesor da je to što od nas očekuje ustvari njegov posao i da upravo od institucije na čijem je čelu, očekujemo mi neuki puk, činjenice koje pominje.

Ali, lako za nas iz udruženja potomaka žrtava koji smo gotovo oguglali na ovakvu sve prisutniju mentalnu torturu otuđene istoriokratske oligarhije. Profesor se opet obrušio na ikone srpske borbe protiv zaborava, akademike Vasilija Krestića i Srboljuba Živanovića proglašavajući ih “problemima sa velikim i zvučnim titulama, ali sa malim znanjem teme!”

Avaj direktore!

Nemam namjeru da vas učim pristojnosti u obraćanju ljudima iz akademske zajednice koji su u ozbiljnim godinama i koji u srpskom stradalničkom korpusu baštine dugogodišnje poštovanje i povjerenje. Ukazaću vam na značaj intelektualnog poštenja, pošto u društvo dvojice akademika niste uključili i istoričare, srpsko-izraelski tim autora izložbe o Jasenovcu koja će biti otvorena 28. aprila u Narodnoj skupštini Srbije a na čijim panoima su istaknuti brojevi žrtava koje osporavate. Čitamo da će ova izložba biti doprinos ove institucije širenju istine o Jasenovcu. Iza ovog projekta stoji Ministarstvo spoljnih poslova Vlade Republike Srbije u čijoj je nadležnosti Muzej žrtava genocida a bogami i postavljenje njegovog direktora, trenutno vas.

Upravo stiže vijest da će Dan sjećanja na žrtve ustaškog zločina-genocida u koncentracionom logoru Jasenovac i njegovom najvećem stratištu Donja Gradina u nedjelju, 23. aprila zajednički organizovati Vlade Republike Srpske i Srbije. Navodi se da je na tom stratištu stradalo 700.000 žrtava i da je među ubijenima 500.000 Srba, 40.000 Roma, 33.000 Jevreja, 127.000 antifašista a među njima je 20.000 djece.

U kakvu to šizofrenu, raskolničku kaljužu gurate srpsku javnost, suprotstavljajući istinu koju nam podastirete ispred Muzeja žrtava genocida, onome što nam kao istinu nudi Vlada Srbije, Narodna skupština Srbije, Vlada Srpske i Srpska akademija nauka i umjetnosti čiji je akademik Vasilija Krestića redovni član u Odeljenju istorijskih nauka?

Šta poduzimate da se zbog vašeg arogantnog, neprimjerenog garda prema najaktivnijim udruženjima potomaka žrtava iz Srbije i Srpske, prekinuta međusobna saradnja sa Muzejom žrtava genocida ponovo uspostavi?

Pošto ste profesore zagledani u brojeve žrtava, očito je da pored vas neopaženo tutnje dešavanja i procesi o kojima bi itekako trebali voditi računa, određivati se kao istoričar i čelni čovjek Muzeja i prenositi javnosti stavove države, jer Muzej jeste državna institucija a vi jeste najviše pozicionirani državni službenik kada je Genocid, Srbocid, Pogrom ili Pokolj u pitanju.

Nedavno je predsjednik Komisije grada Beograda za uređenje „Starog sajmišta“, predstavnicima jevrejske zajednice Srbije ponudio da između Spasićevog i njemačkog paviljona, odaberu onaj koji smatraju pogodnim za izgradnju Muzeja holokausta, čiju će izgradnju finansirati Republika Srbija. Jevreji su odabrali velelepan i dobro očuvan paviljon velikog srpskog zadužbinara Spasića a Srbima je preostao njemački paviljon (lijepa simbolika) koji gle čuda treba da se izmjesti (čitaj ruši) jer je na mjestu gdje je sada, regulacionim planom predviđeno da ide put.

Gdje ćete sa muzejom direktore?

U obrazovni sistem R. Srpske od jeseni se uvodi obrazovanje o Holokaustu. Koliko sam upoznat, učenici u nekim školama u Srbiji već se obrazuju na tu temu. Kažu da je to evropska obrazovna norma. Radite li profesore na uvođenju obrazovanja o Pogromu, Satiranju, Istrebljenju ili Pokolju (odaberite već jednom termin i saopštite nam odluku) u škole Srbije i Srpske?

Šta poduzimate da se zbog vašeg arogantnog, neprimjerenog garda prema najaktivnijim udruženjima potomaka žrtava iz Srbije i Srpske, prekinuta međusobna saradnja ponovo uspostavi?

Na kraju, savjetujem vas da nam više ne bacate kosku sa brojevima žrtava jer koliko god da ih je bilo, mnogo, previše ih je bilo i ta bolna rana nas potomaka i članova porodica žrtava do danas nije zarasla.

U ove dane sjećanja na mučenike jasenovačke, jadovničke, paške, garavičke, šušnjarske, glinske, prebilovačke, šargovačke, podrinjske, livanjske, grubišnopoljske, kolarićke, sadilovačke i mnoge druge nepomenute, uhvatite se pera i pišite nam šta da osim crkvenog sjećanja i porodičnog predanja činimo da ih ne zaboravimo.

Napomena:

Autor je sin preživjelog jasenovačkog dječaka logoraša i predsjednik udruženja građana Jadovno 1941.