Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
„Novosti“, srpski nedeljnik koji izlazi u Hrvatskoj, objavile su popis visokih ustaških zvaničnika koji su s Pavelićem na čelu pobegli u Argentinu i svojom fašističkom ideologijom kontaminirali hrvatsku dijasporu.
Ministarske funkcije u vladi tzv. Nezavisne Države Hrvatske između 1941. i 1945. zauzimala su ukupno 42 muškarca. Četvorica, od kojih je Mladena Lorkovića i Antu Vokića dao smaknuti sam Ante Pavelić, nisu doživela kraj rata. Nove jugoslovenske vlasti uhvatile su i na smrt osudile trinaestoricu, uključujući Milu Budaka i Slavka Kvaternika. Od preostalih 25 ustaških ministara, nekolicina je pobegla u SAD (Andrija Artuković i Janko Tortić) i druge zemlje, dok se glavnina, njih 17 na čelu s Pavelićem, preko Austrije i Italije sklonila u Argentinu.
Nema spora u literaturi oko sastava trećeg hrvatskog doseljeničkog talasa u Argentinu u godinama iza rata, postoje samo terminološke razlike, kada se umesto o ustaškoj radije govori o ‘političkoj’ ili ‘državotvornoj’ emigraciji. Ali i tada su, kao što pokazuje proustaškim revizionizmom teško inficirana hrvatska Vikipedija, stvari sasvim jasne, piše portal „Novosti“.
„Kao što se borila za Nezavisnu Državu Hrvatsku, isto tako državotvorna emigracija u Argentini nastavila je bitku u istom pravcu nakon tragičnog nestanka NDH; ovaj put za ponovnu istinski nezavisnu i suverenu hrvatsku državu“ stoji u tekstu pod naslovom „Hrvati u Argentini“.
Tamo se u pogledu procene broja doseljenika iznose podaci o pet hiljada do 20 hiljada, a kao najnoviji citiraju se podaci iz knjige ‘Geografija Argentine’ Nikole Glamuzine: „Ukupan broj se kretao od 5000 do 10.000, a uglavnom su to bili politički emigranti, porodice pripadnika ustaškog pokreta.“ Istraživanja na temelju službenih argentinskih statistika govore o broju manjem od pet hiljada.
Njihove je odlaske organizovao iz Vatikana katolički sveštenik Krunoslav Draganović, dok je u Buenos Ajresu, gde im je utočište pružio režim Huana Perona, jedan od glavnih operativaca bio fra Blaž Štefanić, a onda i kardiolog Branko Benzon, član prve, privremene vlade NDH i Pavelićev ratni diplomat koji je 1947. stigao iz Frankove Španije i sprijateljio se s Peronom. Pavelić je u Argentinu došao u novembru 1948, italijanskim parobrodom Sestiere. Tu se sklonili i Jozo Dumandžić, koji je tokom rata vršio četiri ministarske funkcije u NDH, ministar spoljnih poslova Stijepo Perić, član privremene vlade Marko Veršić, ministri unutrašnjih poslova Ante Nikšić i Mato Frković, ministri ekonomije i trgovine Josip Cabas, Vjekoslav Vrančić i Dragutin Toth, koji je jedno vreme bio i ministar državne riznice, ministar nastave Mile Starčević, ministri šumarstva i rudarstva Ivica Frković i Josip Balen, koji je bio i ministar narodne ekonomije, ministar saobraćaja Himlija Bešlagić, ministar seljačke ekonomije Stjepan Hefer, ministar zdravstva Ivan Petrić i ministar za oslobođena područja Edo Bulat. Svi osim prof. Veršića imali su doktorske titule.
Od preživelih članova Glavnog ustaškog stana domogli su se Argentine doglavnici Stipe Matijević i Ivan Ćelan, ađutant Ivan Oršanić, koji je bio šef unapređenja i upravni zapovednik Ustaške mladeži, te ađutantkinja Mira Vrljičak, zapovednica Ženske ustaške mladeži, zajedno sa suprugom Kazimirom koji je bio ustaški konzul u Madridu. Tamo je stigla i nekolicina velikih župana NDH, kao što su Ivan Asančaić (Baranja), Tomiša Grgić (Hum, Pokupje), Miroslav Sušić (Vinodol-Podgorje) i Ivan Babić (Laštva i Pliva).
Za političkim je vodstvom išao i veliki broj zapovednika. Jedno od najpoznatijih imena je ono pukovnika Eugena Dide Kvaternika, direktora za javni red i sigurnost i šefa Ustaške nadzorne službe, koji je do sukoba s Pavelićem 1943. predvodio rasne progone. Drugo je ono Dinka Šakića, zapovednika Stare Gradiške i Jasenovca, koji će 1998. biti izručen Hrvatskoj, a Argentine se dočepao i zloglasni zapovednik logora Jadovno Ivan Devčić Pivac.
U Argentinu su ušli i general Ivo Herenčić i pukovnik Danijel Crljen, koji su učestvovali u blajburškim pregovorima s Englezima, generali Matija Čanić, Fedor Dragojlov i Dragutin Rubčić, pukovnici Slavko Cesarić, Ćiril Ćudina i Ivan Stier, deda današnjeg HDZ-ovog saborskog zastupnika Davora Stiera, kao i mnogi drugi viši i niži oficiri NDH. Od gomile nižih ustaških zvaničnika, čitav je niz onih koji će se istaknuti kasnijim radom u emigraciji, kao što su Ivan Korsky, Franjo Nevistić, Ivo Rojnica ili Vinko Nikolić, od kojih će neke, kao poslednju dvojicu, Franjo Tuđman 1990-ih počastiti državnim dužnostima i odličjima.
Cela je fašistička elita, dakle, stigla tu, i politička, i vojna, i intelektualna, trebalo je samo nastaviti raditi, osnivanjem vlade u egzilu, pokretanjem medija i organizacija, od kojih je isprva najuticajniji bio Pavelićev Hrvatski oslobodilački pokret.
Insert iz filma: Jasenovac suština užasa možete pogledati ovdje.
(portalnovosti.com)
Izvor: VLIC
Vezane vijesti:
Kitarovićeva ćutala pred ustaškom retorikom
Lovac na naciste Hrvatskoj predsjednici: Zar se vi ponosite Pavelićem i Šakićem?
Grabar Kitarović: Mnogi Hrvati su pronašli slobodu u Argentini
