Otvoreno pismo javnosti predsjednika Saveza Srba iz regiona Miodraga Linte povodom sramne i ponižavajuće nagodbe u vezi sa kolektivnom tužbom preko 200.000 prognanih Krajišnika u Oluji

Predsjednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta najoštrije osuđuje odluku grupe Srba koja je registrovana u SAD pod nazivom Krajinske žrtve genocida i Dokumentaciono-informacionog centra Veritas, na čelu sa Savom Štrpcem, da pristanu na sramnu i ponižavajuću nagodbu u sudskom sporu sa američkom konsultantskom kućom L-3 Servisis, kao pravnog sljedbenika američke firme Vojni profesionalni resursi (MilitaryProfessional Resources Ink.), a u vezi sa kolektivnom tužbom preko 200.000 Krajišnika koji su prognani u zločinačkoj akciji Oluja.

Navedena tužba sadrži i zahtjev za naknadu nematerijalne štete prognanim Krajišnicima u visini 10,5 milijardi dolara, uz 5% kamate za svaku godinu, odnosno onoliko koliko žive izvan svojih kuća i stanova zbog prisilnog napuštanja i pretrpljenog straha, trauma i duševnog bola za izgubljenim zavičajem. U tužbi se, između ostalog, navodi sljedeće: „Operacija Oluja postala je najveća kopnena ofanziva u Evropi od Drugog svjetskog rata, a kao posljedicu je imala ubistva i nehuman odnos prema hiljadama Srba, nasilno protjerivanje 200.000 Srba iz njihovih vjekovnih domova, pljačku i uništavanje imovine vrijedne stotine miliona dolara.ˮ

Linta ističe da je nagodba za Krajišnike sramna i ponižavajuća jer je pomenuta grupa Srba iz SAD zajedno sa Savom Štrpcem pristala da tužena strana uplati donaciju od mizernih 1,4 miliona američkih dolara u vidu, tobože, humanitarne pomoći izbjeglicama iz RSK. Taj iznos je za 7500 puta manji od traženog odštetog zahtjeva. Savo Štrbac je prije desetak dana javno izjavio da je od navedene sume 400.000 dolara namijenjeno za troškove advokata, 150.000 dolara za sudske troškove i naknadu petorici direktnih tužilaca, dok je ostatak od 850.000 dolara namijenjen za tri svrhe: stipendije za studente, za pravnu zaštitu Krajišnika i za obilježavanje njihove tragedije. Navedene činjenice sada jasno potvrđuju raniju sumnju velikog broja Krajišnika da sudski proces nije vođen zbog naknade štete za preko 200.000 prognanih Krajišnika u Oluji, već zbog obezbjeđivanja sredstava za rad udruženja Krajinske žrtve genocida iz SAD i Veritas iz Beograda, na čelu sa Savom Štrpcem, kao i za advokate. U međuvremenu u sudski proces uključilo se i udruženje Sabor krajiških Srba, sa sjedištem u Čikagu, na čelu sa Bogdanom Kljajićem.

Linta podsjeća da je pomenuta grupa Srba iz SAD u saradnji sa Savom Štrpcem podnijela Federalnom sudu u Čikagu 2010. godine kolektivnu tužbu u ime prognanih Krajišnika protiv američke firme Vojni profesionalni resursi (MPRI). Firmu Vojni profesionalni resursi 1987. godine osnovala je grupa penzionisanih američkih generala radi pružanja vojnih usluga.

U tužbi od 40 strana tvrdi se da je hrvatska vojska počinila genocid u Krajini a firma Vojni profesionalni resursi (MPRI) tretira se kao „učesnik u genociduˮ jer je obučavala hrvatske oficire i vojno opremila hrvatske snage za progon i masovna ubistva Srba tokom i nakon akcije Oluja. Pri tom su, kao dokaz, priložili ugovor o saradnji koji je firma Vojni profesionalni resursi (MPRI) zaključila sa Vladom Hrvatske a u čije je ime ugovor potpisao tadašnji hrvatski ministar odbrane Gojko Šušak.

Tokom avgusta 2011. godine Federalni sud u Čikagu proglasio se nadležnim da sudi po pomenutoj tužbi. Suđenju su prisustvovali advokati srpske strane Robert i Džon Pavić, koji su članovi advokatskog tima optužnice. Tri godine kasnije, oktobra 2014. godine, Federalni sud u Čikagu nije prihvatio tužbu protiv firme Vojni profesionalni resursi (MPRI) za genocid nad Srbima, kao ni to da se američkim generalima koji su u njoj bili angažovani sudi po međunarodnom pravu.

Međutim, sudija Džon Li prihvatio je argumente u onom dijelu tužbe u kome stoji da je postojao zajednički poduhvat američke i hrvatske strane. Ovaj poduhvat rezultirao je pljačkom i uništavanjem privatne imovine. Pošto je hrvatsko-američki dogovor postignut u sjedištu firme Vojni profesionalni resursi u Virdžiniji, sudija je odlučio da se pomenutoj firmi sudi po američkom zakonu zbog uništene imovine krajiških Srba. Dva mjeseca kasnije, decembra 2014. godine, na Federalnom sudu u Čikagu održano je ročište na kome je sudija od obje strane zatražio informaciju da li su spremni na nagodbu. Nažalost, grupa Srba iz SAD i Savo Štrbac pristali su na sramnu i ponižavajuću nagodbu, umjesto da do kraja vode sudski proces, kada su već odlučili da ga pokrenu 2010. godine.

Linta navodi da je Savo Štrbac javno izjavio da je grupa Srba iz SAD zajedno s njim prihvatila da se ponuđeni iznos novca za prognane Krajišnike u visini od 850.000 američkih dolara prebaci na račun jedne fondacije, registrovane u američkoj državi Arizona. Prema riječima Štrpca, pri toj fondaciji osnovana je zadužbina koja će upravljati predmetnom donacijom, koja mora trajati najmanje deset godina. Zadužbinom će upravljati upravni odbor koji uskoro treba da bude konstituisan i da počne sa raspodjelom novca u pomenute svrhe. Novac će se raspodjeljivati na osnovu konkursa. Upravni odbor zadužbine radiće i na prikupljanju donacija od drugih donatora.

Linta podsjeća na nekoliko izjava Save Štrpca u vezi sa kolektivnom tužbom prognanih Srba protiv američke firme Vojni profesionalni resursi (MPRI). Štrbac je 19. avgusta 2010. godine izjavio agenciji Tanjug da će: „Dokumentaciono-informacioni centar Veritas pružiti svu potrebnu pomoć krajiškim Srbima koji su podigli tužbu protiv američke vojno-konsultanske firme MPRI zbog učešća u genocidu počinjenog u operaciji Olujaˮ i dodao: „Učestvovali smo u pripremama tužbe“. On je naglasio da su prvi kontakti sa grupom Srba iz SAD u vezi priprema tužbe uspostavljeni godinu dana ranije, a trojica američkih advokata posjetila su „Veritas“ 17. novembra 2009. godine. Takođe, Štrbac je Tanjugu izjavio „Mi smo spona između krajiških Srba i američkog advokatskog tima i rado smo prihvatili saradnjuˮ.

Godinu dana kasnije, 3. septembra 2011. godine, Štrbac je izjavio RTS-u da je grupa Srba iz SAD pod nazivom Žrtve genocida u Krajini ovom tužbom tražila odštetu od 10.5 milijardi američkih dolara. Prema njegovoj računici svaki od 200.000 prognanih Srba trebalo bi da dobije u prosjeku 25.000 dolara i da se isplati 5% kamate godišnje za svaku godinu koliko žive izvan svojih kuća i stanova. Štrbac je potom 24. marta 2013. godine dnevnom listu Večernje novosti naveo da se radi o tužbenom zahtjevu za naknadu nematerijalne štete za pretrpljeni strah, traume i duševnu bol za zavičajem zbog protjerivanja jer je tužba, prema njegovim riječima, urađena po uzoru na japanske izbjeglice, koje su na sudu tražile i dobile po 25.000 dolara odšete. Naime, nakon japanskog bombardovanja luke Perl Harbur 1941. godine, američke vlasti su nasilno deportovale Japance iz Perl Harbura u SAD i držali ih bukvalno u nekoliko geta.

Međutim, 26. oktobra 2016. godine u svom autorskom tekstu Savo Štrbac providno i licemjerno pokušava da izbjegne vlastitu odgovornost za učešće u odluci da se pristane na sramnu i ponižavajuću nagodbu sa američkom firmom. Naime, Štrbac u svom tekstu postavlja pitanje i daje odgovor: „Šta je s kolektivnom tužbom Krajišnika prognanih u Oluji, koju su 2010. podnijeli Federalnom sudu u Čikagu protiv američke konsultantske kuće L-3 Servisis, kao pravnog sljedbenika firme Vojni profesionalni resursi (MPRI), radi naknade nematerijalne štete na ime duševne boli zbog izgubljenog zavičaja po osnovu saučesništva u genocidu? Odgovor je stigao ovih dana od advokata Roberta Pavića, glavnog zastupnika Krajišnika u ovom postupku, iz kog doznajemo da je ovaj parnični postupak nedavno okončan nagodbom u skladu s medijacijom među strankama, koju je predvodio penzionisani sudija uvaženi Danijel Vajnstajn.ˮ

Linta poziva grupu Srba iz SAD i Savu Štrpca da odgovore na sljedeća pitanja:

Ko im je dao mandat da prihvate sramnu i ponižavajuću nagodbu za prognane Krajišnike i odustanu od zahtjeva da svaki Krajišnik dobije po 25.000 dolara odštete?

Ko je donio odluku da kolektivnom tužbom budu obuhvaćeni samo prognani Krajišnici u zločinačkoj akciji Oluja, a da ne budu obuhvaćeni prognani Srbi u ostalim hrvatskim zločinačkim akcijama (Otkos, Orkan, Miljevački plato, Maslenica, Medački džep i Bljesak) i prognani Srbi iz hrvatskih gradova?

Ko je donio odluku o raspodjeli dobijenih 1,4 dolara sramnom i ponižavajućom nagodbom?

Koliki iznos od 850.000 dolara je namijenjen za stipendije za studente, koliki za pravnu zaštitu Krajišnika i koliki za obilježavanje naše tragedije?

Koji studenti i pod kojim uslovima će imati pravo da konkurišu za stipendije?

Po kojim kriterijumima će organizacije i pojedinci dobijati sredstva za pravnu pomoć Krajišnicima?

Ko je i po čijem nalogu i pod kojim imenom registrovao fondaciju u američkoj državi Arizona?

Ko je donio odluku da se osnuje zadužbina pri pomenutoj fondaciji nepoznatog imena?

Ko je donio odluku o imenovanju članova upravnog odbora zadužbine i koji ljudi čine upravni odbor zadužbine?

Predsjednik Saveza Srba iz regiona
Miodrag Linta

Izvor: Saveza Srba iz regiona

Vezane vijesti:

Krajišnici protiv MPRI

Ništa od pomirenja dok se Hrvatska ne suoči s prošlošću

Svetozar Livada: Svedočim, ovako je bilo!

Čedomir Antić: Dužni smo da pamtimo Srpsku Krajinu

Zašto je Knin pao za manje od 24 časa?