Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Svašta se danas dešava vezano za negiranje i prekrajanje istorije prikazujući istinu na lažan način. To se i ranije dešavalo na području Hrvatske, a kako takva praksa vuče korene još iz prošlosti treba se podsetiti nekih činjenica iz ranijih vremena.
Na primer, Jovan Dučić je pisao da Hrvati nikada nisu imali svojih narodnih epskih pesama, jer dok su Srbi uz gusle pevali o svojim junacima, Hrvati su uz tambure pevali poskočice. I sama Rimokatolička crkva je još u srednjem veku zabranjivala pevanje narodnih pesama insistirajući samo na crkvenim kako bi držala narod i njihovu svest pod svojom kontrolom.
Hrvati su uvek bili privrženi i potčinjeni okupatoru ne mareći mnogo za svoj identitet. Zato nisu nikada imali svojih epskih pesama u kojima bi pevali o događajima i svojim junacima kao što su to radili Srbi, stavljajući ih u istoriju nezaborava.
Tako su se Hrvati još 1102. godine obavezali da će pružati vojnu pomoć ugarskom kralju Kolomanu I priznavši ga za svog krunisanog kralja. Potčinjeni su bili i za vreme Bele I Slepog i Bele V, i ostalih ugarskih kraljeva pokoravajući se njihovoj vlasti proglašavajući ih za svoje kraljeve.
Ni u kasnijem periodu ništa manje nisu bili verni ugarskim kraljevima Ladislavu III, Stefanu V i Andriji III Mlečaninu priznavši ih ujedno za svoje vladare.
Podanička politika i obaveza pružanja vojne pomoći stranim vladarima uslovili su da Hrvati nisu imali mogućnosti da kroz pesmu ostave traga o junačkoj borbi za očuvanjem svog identiteta i borbi za slobodu. Ovakvo stanje je bilo i za vreme vladavine deset habzburgovaca kao kraljeva Hrvata, nastavljajući tu tradiciju sve do Franca Jozefa I. Junački događaji kao što su odbrambeni ratovi, borba za slobodu i megdani nisu bili deo hrvatske svakodnevnice pa zato nisu našli mesto ni u epskim pesmama.
A onda, pri javljanju ideje o ujedinjenju Južnih Slovena sa sedištem u Zagrebu, kako bi opravdali svoju nazovi vodeću ulogu i zaslugu, Hrvati su se lažno predstavljali na mnogim poljima, obmanjujući evropsku javnost.
Pri pojavi hrvatskog biskupa, istoričara i kulturnog radnika Josipa Juraja Štrosmajera i njegovih ideja o jugoslovenstvu pod kojom se ustvari krilo hrvatstvo, čak i velikohrvatstvo, njegove pristalice u Bosni, a i drugi sakupljači, su prikupili određen broj srpskih epskih pesama i prosledili ih Matici hrvatskoj koja ih je štampala u 12 knjiga kao Hrvatske narodne pjesme. Zbirke pesama su štampane u periodu od 1890. do 1942. godine. Bile su to pesme koje se bave istorijskim događajima i ličnostima između 14. i 19. veka. Neki od urednika bili su dr Ivan Božić, dr Stjepan Bosanac i dr Luka Marjanović. To je bio veliki plagijat, nezapamćen u evropskoj književnosti. Ideja im je bila da evropskoj javnosti prikažu svoje istorijsko postojanje kako bi i na ovaj način izgradili svoj identitet. Uradile su to vođe i pristalice ideje o formalnom ujedinjenju sa Srbima kao što je bio i sam Štrosmajer koji je 1883. godine govorio da su Srbi glavni neprijatelj Hrvata uz opasku da je bolje umesto najavljenog jugoslovenizma ujediniti Hrvatsku sa Austrijom.
Bežeći od svojih istorijskih istina i činjenica epske pesme srpskih uskoka o serdar Stojanu Jankoviću i vojvodi Iliji Smiljaniću koji su svoju hrabrost iskazali boreći se na čelu dalmatinskih Srba protiv Turaka prikupila je i štampala Matica hrvatska na početku 1941. godine kao svoje hrvatske pesme. Tako su pored stalog srpske epske pesme Janko od Kotora i Mujin Alil, Ženida Stojana Jankovića i Ropstvo Janković Stojana prikazane kao hrvatske epske pesme.
Sve ovo je bilo smišljeno urađeno pošto se zna da je srpska narodna poezija dala veliki doprinos razvoju srpske nacionalne svesti, a kako bi se u zasenak bacili moćni srpski kraljevi, carevi i junaci na osnovu čega bi se pomutila saznanja hrvatskom narodu dovodeći ih na tvrdnju da su Srbi samo narod drugog reda.
Ovo su dokazi kakva je bila psihologija i logika Hrvata, a i ostala kako se vidi po onome što se danas dešava na polju prekrajanja istorije i istine.
Pripremio: Milivoje Mišo Rupić
Izvor: SLOBODNA HERCEGOVINA
