Neđo Vuković iz štale gledao ubistva

SARAJEVO – U selu Kološići kod Visokog u junu 1992. godine na pragu kuće ubijeno je šest članova porodice Vuković, a za ovaj zločin i 22 godine kasnije još niko nije odgovarao.

Jedini preživjeli svjedok zločina Neđo Vuković ispričao je da je 20.
juna 1992. godine bio skriven u štali, odakle je gledao ubistvo majke,
oca, brata i tri rođaka.

Uspio je da preživi i prve dane, nakon što su mu ubijeni najbliži, proveo je kod komšije koji ga je sakrivao, piše Birn.

U isto vrijeme kada je stradala porodica Vuković, u još jednom selu
visočke opštine – Hlapčevićima, ubijeno je četvoro ljudi srpske
nacionalnosti.

U istom mjesecu je oko 3.000 mještana Visokog protjerano iz svojih domova.

Oni koji nisu otišli, uglavnom su zarobljeni. Među njima je bio i Ljuban Tešanović, koji je maltretiran tokom zarobljeništva.

Nakon završetka rata, mali broj mještana srpske nacionalnosti vratio se u
Visoko, a stanovništvo tog kraja većinom nikada nije čulo za zločine
koje su njihove tadašnje komšije uspjele da prežive. Dok jedni vjeruju u
mogućnost suživota, za druge to nije moguće.

Neđi Vukoviću su 20. juna 1992. godine u selu Kološići ubijeni majka
Draginja, otac Boško, brat Rajko i njegov sin Miodrag, te rođaci Jelenko i
Zdravko Vuković.

„Kad je osvanula crna subota, bili smo blokirani, a pošto smo bili
manjina, nismo mogli nigdje. U tom vremenu našeg rada, pojenja stoke,
došla je ekipa meni nepoznatih, maskiranih ljudi. Ušli su u štalu u kojoj
sam se ja prije toga sakrio, izveli oca u dvorište“, prisjetio se
Vuković.

On je rekao da je tada njegova majka odmah ubijena na kućnom pragu.

„Izišao je brat iz kuće, zovnuli su ga, a za njim je izišao njegov sin. U
dvorištu malo dalje su bili rođaci, Zdravko i Jelenko. Kad su sve okupili
na to mjesto kod kuće, okružili su ih i sve postrijeljali“, prisjetio se
Neđo Vuković događaja koji je gledao iz neposredne udaljenosti.

Vuković je ispričao da su nedugo nakon strijeljanja ubijeni odvezeni
kamionom, a on je ostao pritajen u štali. Spas je pronašao kod komšije s
kojim je bio dugogodišnji prijatelj.

Kod komšije se Neđo Vuković skrivao 15 dana i onda je uspio da pređe u
Kiseljak, gdje mu je tromjesečno utočište pružala porodica hrvatske
nacionalnosti.

U selu Hlapčevići ubijena su još četiri civila srpske nacionalnosti –
Danica Damjanović, Dušanka Ristić, Slavko Damjanović i Željko Ristić. Tom
prilikom su ranjeni Zoran Damjanović i Sreto Masal.

Za taj zločin 2007. godine pred Sudom BiH pravosnažno je na 30 godina
zatvora osuđen Niset Ramić, nekadašnji pripadnik diverzantske grupe
Teritorijalne odbrane Visoko.

Neđinog nekadašnjeg komšiju Ljubana Tešanovića rat je dočekao u vikendici
kraj Visokog, gdje je boravio s porodicom. Tešanović nije otišao sa
stanovništvom srpske nacionalnosti koje je masovno napustilo taj kraj.
On je zarobljen i više od godinu dana provodio je po zatvorima u Olovu,
Visokom i Zenici.

Najduže je bio zatvoren u kasarni u Visokom.

„Tu je bilo maltretiranja, svašta je bilo. Tu su me tukli, slomljen mi je
nos, vilica spuštena, glava mi je razvaljena. Tad kad su me tukli, čitav
zid je skoro krvav bio“, naveo je Tešanović.

On je rekao kako nikada neće zaboraviti noć kada su ga izveli u „kotlovnicu“.

„Došao je vojnik, mladić, povalio me na čizmu i bajonet mi stavio ispod
grla. Kaže: `Pričaj`. Ne znam da vam kažem, ali nije me tada bilo strah.
Ima neka psiha u čovjeku, ne znam to da objasnim, ali kad me tako
stavio kao jagnje da me zakolje, meni je tad svejedno bilo“, prisjetio se
Tešanović.

Veoma se malo mještana srpske nacionalnosti vratilo u Visoko.

Neđo Vuković i Ljuban Tešanović žive u Bijeljini, u naselju u kojem su doseljene uglavnom porodice iz visočkog kraja.

Izvor: Nezavisne novine