Internet: Poslednja linija odbrane srpske istorije zapadno od Drine

Ako biste koristili internet sa ciljem da upoznate Srbe Bosne i Hercegovine ne bi ste mnogo toga naučili, jer sem sajta „Jadovno“ koji sa svojih 7.500 tekstova obuhvata stradanje Srba u svim pokrajinama i epohama, tekstovi o Srbima su više nego oskudni.

Piše Danijel Mihić

Tako recimo „Zapadni Srbi“ drugi po redu sajt o Srbima u BiH broji svega 64 članka (od kojih su mnogi vikipedijski – plitko popunjeni). Slijede „Frontal.rs“ i „Srpski kulturni krug“ sa po tridesetak, zatim „Pale lajv“ sa oko 20, „Rastko“ sa 19, „Srpska istorija“ sa 17, „Pogledi“ sa 8, „Istorijska biblioteka“ sa 7 itd. „Srbin.info“ ima desetine hiljada tekstova ali su teško pregledni a i ono što je vezano za Srbe u BiH, uglavnom su sto puta prepričani tekstovi o Sarajevskom atentatu, islamizaciji Srba, a sve to prožeto dnevnopolitičkim senzacionalizmom. Postoje i dva-tri bloga sa po oko 30-40 članaka o „srpskoj“ Bosni, od kojih je polovina tekstova o Naseru Oriću, ustašama, „zabranjenim činjenicama o srBskoj prošlosti“. I to je sve.

Propusti u udžbenicima – o srednjovjekovnoj Bosni em malo em katastrofalno

Istoričar Boris Radaković opisao je udžbenik za prvi razred srednjih stručnih škola, autora Mira Šobot, Branka Štrbac i Esad Zahović, izdanje iz 2012. godine: „Govoreći o vladavini bana Kulina, navodi se da nju karakteriše pojava bogumila (hršćanske sekte) koji su stvorili „Crkvu bosansku“. Ovdje se takođe pravi neshvatljiva greška jer je nauka dokazala da Crkva Bosanska nije bila bogumilska, nego jedna samostalna hrišćanska crkva koja nije priznavala ni papu, ni neku drugu crkvenu instituciju za svog nadređenog. Takođe, nije se naglasilo da se učenje „Crkve Bosanske“ razvilo na temeljima ranije bosanske biskupije koja je bila ustrojena prema obrascima Istočne crkve.

Sledeće poglavlje na koje smo obratili pažnju jeste: ‘Srednjovjekovna kultura južnoslovenskih naroda’. U dijelu koji govori o kulturi u srednjovjekovnoj Bosni pažnju je privukao dio o ćirilici u Bosni. Za upotrebu ćirilice stoji da ‘U Bosni se stilizovana ćirilica javlja pod nazivom bosančica, koja se odlikovala jednostavnošću slova’. (…) Nema tog istorijskog izvora, osim austrougarske propagande, koji naziva ćirilicu u Bosni i Hercegovini bosančicom. Međutim, postoji niz istorijskih izvora koji ćirilicu u Bosni i Hercegovini nazivaju srpskim pismom ili ilirskim pismom što je drugo ime za ćirilicu koju su koristili Srbi.“

Učimo i čitamo o manastirima u Srbiji ali ne i u Krajini

Istorija Srpske pravoslavne crkve u BiH je bogatija od svetovne, pošto je pravoslavlje uspjevalo, uz mnogo požrtvovanosti, da egzistira i u vijekovima ropstva. Iako bogata, o duhovnoj istoriji Srba u BiH gotovo da se nigdje ništa ne piše. Manastiri koji su bili oaze srednjovjekovne srpske kulture i koji su i po desetak puta do temelja rušeniprekriveni su velom zaborava. Tako o manastiru Gomionici sam „surfajući“ pronašao svega 4 (i slovima četiri) teksta koji su se manje ili (malo) više uspješno bavili istorijatom ovog čuvenog manastira. Ako je Kosovo sveto zbog istorije i duhovnosti, ni Republika Srpska nije ništa manje sveta sa svojom Moštanicom, Tvrdošem, Dobrunom i Tavnom i sa dvadesetak drugih veličanstvenih manastira u BiH. Takođe svi znamo za Miroslavljevo i Vukanovo jevanđelje ali ne i za Divoševo i Nikopoljsko.

Gdje su Srbi van Srbije?

Nenad Grujičić je postavio ovo pitanje nakon izlaska jednotomne i brzopleto „sklepane“ (jer se višetomna vjerovatno neće izdati do sudnjega dana) „Enciklopedije srpskog naroda“. U svom komentaru, nakon što navodi veliki broj pisaca Srbije kaže: „Banjaluka je značajan centar srpske kulture u kojem žive i rade ozbiljni pesnici, ali i širom Republike Srpske: Ranko Risojević, Đuro Damjanović, Zoran Kostić, Ranko Pavlović, Branko Čučak, Vladimir Nastić, Predrag Bjelošević, Ranko Preradović, Anđelko Anušić, Branko Brđanin Bajović, Boro Kapetanović, Stevka Kozić -Preradović, Milenko Stojičić, Ružica Komar, Darko Cvijetić, Mirko Vuković, Radomir D. Mitrić… Ni slovce o njima u Enciklopediji srpskog naroda. Kao da je enciklopedija srbijanska, a ne srpska.

U Enciklopediju su obilato uvršteni ovdašnji univerzitetski profesori i predavači raznih generacija: Dušan Ivanić, Jovan Delić, Aleksandar Jovanović, Sava Damjanov, Radivoje Mikić, Bojana Stojanović-Pantović, Milivoj Nenin, Goran Maksimović i drugi; oni su mahom i saradnici Enciklopedije. No, nema njihovih kolega iz Banjaluke: Branko Milanović, Predrag Lazarević, Miljko Šindić, Zorica Turjačanin, Ranko Popović, Mladen Šukalo, Mladenko Sadžak, Predrag Pevulja, Mirjana Vlaisavljević, Sanja Macura i drugi. Naravno, nema ih ni kao saradnika Enciklopedije.“

Zar je važno (t)ko je kriv?

Istorija Srba u BiH je sistematski ignorisana, zarad „nije važno ko je ko – bratsva i jedinstva“ pričalo se o „bosanskoj“ istoriji, jer se Srbi u BiH nisu dali rasrbiti kao crnogoski – komunističkim dekretom. Kada bi se i pisalo o izrazito nacionalnim piscima poput Petra Kočića to se najčešće radilo kroz prizmu ustaljenih „velikosrpskih“ stigmatičkih predrasuda. Pa tako Dimitrije Vučenov, autor „Čitanke za 3. razred srednjih škola“ iz 1978. godine propovijeda:

„U svim svojim delima ovaj pisac iz Bosne nije se odvajao od svog rodnog kraja Zmijanja u Bosanskoj krajini i od teškog života bosanskog seljaka. Slikajući u svojim književnim delima svoje Zmijanjce i Krajišnike, Kočić je time slikao i prilike i odnose u čitavoj Bosni, jer je temama svojih pripovedaka obuhvatio mnoge tipične, bitne, značajne i aktuelne pojave bosanskog života uopšte. (…) Grupa Petra Kočića predstavlja, nesumnjivo, najinteresantniju struju bosanske politike…“

Gospodin Dimitrije u tri rečenice pet pominje Bosnu i pridjev „bosanski“ a niti jednom „srpski“. Međutim kada je Kočić upao u nevolje tada su u dvije ključne rečenice Srbi zastupljeni stoprocentno: „Zbog jednog sukoba sa predstavnicima tamošnjih srpskih crkvenih vlasti, a i zbog svog živog interesovanja za rešenje agrarnog pitanja u evropskom delu feudalnog Otomanskog carstva, morao je da napusti tu službu. (…) Zbog takvog svog političkog rada dolazi u sukob i sa predstavnicima srpske buržoazije u Bosni — čaršijom, i sa austro-ugarskim vlastima, koje ga proteruju iz Sarajeva u Banja Luku.“

Ako je autor prešutio nacionalnost ovog pjesnika i „pobosančio“ sve njegove aktivnosti i motive onda je mogao napisati i da je Kočić imao problema i sa pravoslavnom crkvom u BiH i sa bosanskom buržuazijom. No tu se kristalno jasno nacionalno izrazio.

„Mi smo zalutali, evo sad se vraćamo, polako ali ne znamo kako“

Jasno je nakon svega ovoga da je naš narod kulturno, intelektualno i moralno potpuno zapušten, da mu se generacijama naturala ideologija krivca samo zbog njegovog srpskog, pravoslavnog a „vansrbijanskog“ identiteta zbog kojeg je gotovo isključivo stradao, neselektivno – od kolijevke pa do štapa. Naši roditelji su ili u Partiji učili o „velikosrpkom bauku“ ili van Partije o nikakvoj, „sjedi s mirom ne miči se“ politikom. Ali odgovornost pada na nas predstavnike nove generacije, koja je odrastala u ratu, koja živi u najvećoj slobodi što su prekodrinski Srbi imali zahvaljujući herojskoj borbi u Otadžbinskom ali i svi drugim ratovima za koje smo samo u protekla dva vijeka dali preko 3 miliona života.

Ukucavanje naše istorije na blogove, portale i društvene mreže jeftin a efikasan lijek

Dok iščekujemo „Enciklopediju Republike Srpske“ koja će biti naučni malj za sve neutemeljene vijekovne laži u koje su nas vlastodršci potapali, ne smijemo gubiti vrijeme. Na prijedlog, već pomenutog istoričara Borisa Radakovića pokrenuli smo Blog „Srbi u Bosni i Hercegovini kroz epohe i sudbine“ na adresi:

https://srbiubih.wordpress.com/

Bez suvišne polemike i „mučnih i nenaučnih“ teorija, bez trunke šovinizma i cinizma, bez dnevne politike i bez bizarnih opisa stradanja, već samo esencija istine, samo ono najbolje i najpozitivnije o srpskim herojima, vladarima, umjetnicima, duhovnicima, naučnicima, običnim, poštenim ljudima, o manastirima, eparhijama, legendama, tradiciji, jeziku…

Pozivamo sve zainteresovane da se odazovu u ovoj spontanoj, iskrenoj i naučnoj apologiji preostalog prekodrinskog srpstva. Sve tekstove, koje su utemeljene na relevantim izvorima, a koje se tiču neke od tema pošaljite na adresu:

srbiubih@gmail.com

Do sada pored Borisa Radakovića i mene kao prepisivača (ili kopi-pejst naučnog „korisnog idiota“) već objavljenih tekstova, u našu borbu za istinu uključio se Vukašin Beatović, a podršku su obećali, u što skorije vrijeme i tri Marka: Šikuljak, Janković i Marjanović. Do ovog trenutka imamo 91 post (vratiti se na prvi pasus ovog teksta) i preko 13.700 posjeta.

Republika Srpska se brani fusnotama. I braniće se.

Izvor: FRONTAL 

Vezane vijesti:

Goran Latinović: Tvrtkov grb je trebao biti na srpskoj trobojci …

akademik vasilije krestić: duhovni problemi srpskog naroda

Ekmečić: Srbiji bi istorija mogla da se ponovi – Jadovno 1941.

Kompleks Jadovno – Jadovno 1941.