Hebrejski univerzitet u Jerusalim ISLAM NA BALKANU POD NjEMAČKOM OKUPACIJOM Nakon nacističke okupacije Poljske i Zapadne Evrope u ranim fazama Drugog svjetskog rata, nakon što je Hitler izgubio nadu da će uništiti Britaniju, kao rezultat ulaska Amerike u rat, i paralelno sa zaustavljanjem nacista na ruskom frontu u Staljingradu, strategija nacista se promijenila sa pukog oslanjanja na svoje saveznike u centralnoj Evropi i Balkanu do okupacije većeg dela mediteranske obale da bi se te vode i naftni resursi oko njih, pretvorili u njemačko jezero. U tu svrhu nacisti su poslali Romela u Sjevernu Afriku sa planom da istjeraju Britance iz Sueca i Egipta, da učvrste poziciju Italije u Libiji, osiguraju

Univerzitet u Kaljariju  ITALIJANSKA OKUPACIJA TUNISA I JUGOSLAVIJE: RAZLIKE I SLIČNOSTI U ODNOSU PREMA JEVREJIMA U svome radu istraživao sam ulogu Jevreja u Tunisu i Alžiru, i analizirao njihove aktivnosti da bi shvatio njihov položaj u kolonijalnom društvu. Tunis je bio svijet naseljen Arapima muslimanima, ali u kojem su dominirali Francuzi, svijet u kome su postojale razlike između Francuza i Arapa (u njihovom ponašanju prema Jevrejima), ali su takođe postojale unutrašnje razlike unutar religijskih grupa (muslimani, hrišćani i Jevreji). U svom predavanju želio bih da naglasim uticaj koji su višijevski rasni zakoni imali na tunižansko društvo, fokusirajući se takođe na italijansku i nacističku okupaciju zemlje (novembar 1942–maj 1943). Primjena rasnih

Oružane snage Bosne i Hercegovine, Banja Luka STRADANjE SVEŠTENSTVA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE U SISTEMU USTAŠKIH LOGORA JADOVNO-GOSPIĆ 1941. GODINE U radu se na osnovu literature i djelimične arhivske građe Svetog arhijerejskog sinoda Srpske pravoslavne crkve u Beogradu, opisuje stradanje episkopa, sveštenika, đakona, monaha i bogoslova u sistemu ustaških logora Jadovno–Gospić. Rad na osnovu pomenutih izvora nastoji pokazati pravu namjeru vlasti Nezavisne Države Hrvatske sa pravoslavnim sveštenstvom, a samim tim i sa pravoslavnim Srbima. Pored toga, naveden je broj episkopa, sveštenoslužitelja i bogoslova koji su, i na kakav način, izgubili živote u sistemu ustaških logora Jadovno–Gospić 1941. godine. Mnogi od njih bili su na najsvirepiji način mučeni i ubijeni, a neki

Ruski holokaust centar, Moskva Ovaj rad nastoji rasvijetliti sličnosti i razlike između politike nacističke Njemačke protiv Jugoslavije i protiv Sovjetskog Saveza nakon što su ove teritorije pale pod njemačku vlast. Njena politika je u oba slučaja do neke mjere odražavala klasični kolonijalni pristup „divide et impera“ („zavadi pa vladaj“) i uključivale su različit tretman raznojakih nacionalnih grupa koje su sačinjavale multinacionalne države. Međutim, Nijemci su značajno radikalizovali ovu politiku prema nejevrejskom stanovništvu Jugoslavije i SSSR, što je umnogome bilo rezultat uklanjanja ograničenja u nacističkom tretmanu civila i partizana. U obe zemlje, Njemačke vlasti su potiskivale najveće nacije (Srbe i Ruse). U isto vrijeme favorizovale su brojno slabije grupe (Hrvate, bosanske

RAI World, RAI, Rim ITALIJANSKI IZVORI – DOKUMENTI O MASAKRU SRBA U DALMACIJI, LICI I KNINSKOJ KRAJINI (1941–1943) Uloga italijanske vojske na teritoriji bivše Kraljevine Jugoslavije je tema nepravedno zanemarena pa čak i u samoj italijanskoj istoriografiji. Ulazak, raspoređivanje i delovanje 2. armije u Istru i Dalmaciju naređeno i otpočelo 11. aprila 1941. u 12,00 časova zaslužuje, međutim, detaljnije proučavanje, budući da su se u tom sektoru italijanske jedinice našle u složenoj ratnoj i političkoj situaciji. Italijani su pomno beležili i dokumentovali zbivanja dajući time potporu, prikupljenim i sačuvanim materijalnim dokazima, mnogim teško razlučivim istorijskim istinama kojima su ova dokumenta neretko i jedini svedoci. Italijanskim jedinicama je poverena kontrola nad

Odbor za Jasenovac Srpske Pravoslavne Crkve, Jerusalim MEMOARI, AUTOBIOGRAFIJE I BIOGRAFIJE PRIPADNIKA SAVEZNIČKIH MISIJA U OKUPIRANOJ JUGOSLAVIJI KAO IZVORI ZA ISTRAŽIVANjE 1941. GODINE I JADOVNA Bogata literatura koja je nastala dnevničkim ili autobiografskim spisima članova savezničkih misija u okupiranoj Jugoslaviji, kao i njihovim biografijama, skoro je neiskorištena u pogledu istraživanja stradanja u Drugom svetskom ratu u Jugoslaviji. Savezničke misije bile su prisutne u Jugoslaviji već od kraja 1941. godine, i imale su prilika da se što lično a što usmeno i dokumentima osvedoče u stravično stradanje kojima su određene strukture jugoslovenske populacije bile izložene tokom rata, i u tom smislu njihovo svedočanstvo je dragoceno. U ovom radu se istražuju ne

Centar Simona Vizentala, Jerusalim ZNAČAJ PRAVDE POSLE HOLOKAUSTA U ISTOČNOJ EVROPI NAKON PADA KOMUNIZMA Predavanje će se baviti značajem krivičnog gonjenja nacističkih ratnih zločinaca i kolaboracionista u post-komunističkoj Evropi. Opisaće jedinstvene aspekte kolaboracije sa Trećim Rajhom u zemljama koje su bile dio Sovjetskog Saveza ili pod komunističkom vlašću od kraja Drugog svjetskog rata do 1989. godine, naglašavajući smrtonosnu prirodu takve kolaboracije, koja je za razliku od situacije u drugim dijelovima Evrope, uključivala i aktivno učestvovanje u masovnim ubistvima. Dovođenje ovih ratnih zločinaca pred lice pravde se pokazalo kao jedno od najtežih, ako ne i najteže od šest praktičnih pitanja vezanih za holokaust sa kojom se svaka post-komunistička zemlja morala suočiti

Sveučilište u Beču  RAT SJEĆANjA NA POST-JUGOSLAVENSKOM PROSTORU Bez suvišne sumnje se može reći da i pojedinci i kolektivi sjećanje na prošlost koriste za svrhe sadašnjosti, pamte samo one događaje koje mogu ugraditi u svoju sliku o sebi ili vlastitoj grupi. Tako se u (zapadnoj) Europi već od osamdesetih, nakon desetljeteća potiskivanja, u fokusu sjećanja na Drugi svjetski rat nalazi holokaust. Istrebljenje europskih Židova shvaća se kao zajedničko iskustvo iz kojeg je Europa naučila i stvorila nove strukture da bi slično ubuduće spriječila. Istovremeno se u istočnoj i jugoistočnoj Europi povijest iznova piše nakon 1989. godine. Pred-socijalističko razdoblje se glorificira kao „zlatna era“ nacionalne slobode. Zločini kolaboracionih režima se u

Hebrejski univerzitet u Jerusalimu  SJEĆANjE KAO IDEOLOGIJA U DRUŠTVIMA KOJA SE MIJENjAJU  – „Nikad više“ kao paradigma sjećanja na holokaust – „Više zabrinjava manipulacija istorijom kroz ahitekturu spomenika nego emocijama. Kada se istorija ne razumije, postoji veća vjerovatnoća da će se ponoviti.“  Moderni istraživači neprestano pokušavaju da premoste istoriju i kolektivno pamćenje Jevreja i nejevrejskih zajednica koje postoje u istom okruženju. Ovo nije lak zadatak, uglanom zbog fundamentalnih razlika između istorije i sjećanja: dok istorija pokušava da rekonstruiše prošlost na osnovu svih raspoloživih podataka pomoću svih raspoloživih podatakapomoću kritičke analize, sjećanje već zna glavne crte priče, jer je ono zasnovano na teleološkom modelu u kojem su početak, sadašnjost, budućnost već

Savez jevrejskih opština Srbije, Beograd   SEĆANjE NIJE DOVOLjNO SEĆANjE: Postoji individualno, lično sećanje pre svega onih, koji su preživeli koncentracione logore i logore smrti. Nažalost, već sutra, nijedan preživeli logoraš više neće biti medu nama. Postoji i javno sećanje kao što su medunarodni dani sećanja, kada se države jednom godišnje (kroz govore predstavnika vlasti) sete nevinih žrtava i užasnih zločina. Ovakva javna sećanja su zapravo deo političke obaveza država. O tim spomen danima države podnose godišnje izveštaje da su ih uspešno obeležili i time misle da su ispunile svoju obavezu. U javna sećanja spadaju i monumentalni, skupi i često teško razumljivi spomenici, koji služe da se kod tih spomenika