Vojvodić: Podvala Srbima je teza da papa može u Srbiju čim se pokloni žrtvama Jasenovca

KATOLIČKA GENOCIDNA OFANZIVA PROTIV SRBA POČELA POSLIJE PADA RUSKE IMPERIJE

* Svrha predloga da se papa pokloni žrtvama genocida u Jasenovcu jeste i relativizovanje religioznog razloga genocida nad srpskim narodom. Takođe, svrha takvog predloga je i relativizacija religioznih razloga rata između Srba i Hrvata, da bi se papski progon pravoslavnih Srba prikazao kao ratovanje Srba sa komšijama katolicima usled nacionalnog nesporazuma ili sukob nedovoljno hristijanizovanih balkanskih naroda

* Tri genocidna pogroma nad srpskim narodom u 20. vijeku ovjereni su na kraju vijeka NATO bombardovanjem Srbije i Crne Gore, kao zajedničkim poduhvatom rimokatoličkog i atlantističkog programa „milosrdni anđeo“. U dvadesetom vijeku srpski narod je pod križarskim pohodima papsko-protestantske Evrope podnio više žrtava nego za petsto godina osmanske okupacije

* Kod velikog broja Srba, obezboženih i ljudski degradiranih u režimu jugoslovenske anacionalne i ateističke ideološke indoktrinacije, genocid nad srpskim narodom u projektu holokausta se politički upotrebljava kao sredstvo evrointegracija i u programu papskih posjeta

__________________________________________________

       Autor: Ognjen VOJVODIĆ

       „PAPA bi trebalo prvo da se pokloni žrtvama Jasenovca, pa onda da dođe Srbiju“. Tako povodom predloga o papinoj posjeti Srbije rezonuje religiozno ravnodušan i vjerski neobrazovan Srbin.

       Kada bi stranac čuo takav srpski stav mogao bi pomisliti da je Jasenovac mjesto nedavnog terorističkog napada ili pojedinačnog ratnog zločina radikalizovanog rimokatolika prema pravoslavnim Srbima. Ali, ne bi pretpostavio da je Jasenovac bio centralni koncentracioni logor u rimokatoličko-nacističkoj Nezavisnoj državi Hrvatskoj u programu holokausta, u kojem je u toku Drugog svjetskog rata sa blagoslovom i učešćem rimokatoličkog klira sprovođen genocid nad srpskim narodom, u kome su postojali posebni logori za djecu, u kojima je ubijeno preko sto hiljada djece, a ukupan broj ubijenih Srba u sistemu logora na području NDH do kraja rata premašio je milion.

       Takav `srpski` stav je nerazuman i nemoralan, etički i politički pogrešan. U religioznim i razumnim narodima žrtve genocida su posebno poštovane, a žrtve vjerskog progona su upisane u kanonizovani pomenik mučenika za vjeru. Kod velikog broja Srba, obezboženih i ljudski degradiranih u režimu jugoslovenske anacionalne i ateističke ideološke indoktrinacije, genocid nad srpskim narodom u projektu holokausta se politički upotrebljava kao sredstvo evrointegracija i u programu papskih posjeta.

       Poznato je da veliki broj Srba teži učlanjenju u Evropsku uniju ne radi očuvanja svojih nacionalnih i vjerskih vrijednosti, političkih prava i ekonomije, nego iz ravnodušnosti prema religiji i rodoljublju, i ekstremnih ideoloških nazora o razgradnji države i narodnosti.

       „Srpski“ predlog da se papa pokloni žrtvama u Jasenovcu prije posjete Srbiji je serviran u kontekstu programski pogrešno postavljenog pitanja: «Zašto se neki Srbi toliko boje papine posjete, ako su sigurni u svoju vjeru i identitet?». Zapravo, prozelitski postavljenog pitanja radi relativizovanja religioznih razlika pravoslavlja i rimokatolicizma, stvaranja pogrešne predstave o uzrocima suprotstavljenosti pravoslavlja i papizma.

       Svrha predloga da se papa pokloni žrtvama genocida u Jasenovcu jeste i relativizovanje religioznog razloga genocida nad srpskim narodom. Takođe, svrha takvog predloga je i relativizacija religioznih razloga rata između Srba i Hrvata, da bi se papski progon pravoslavnih Srba prikazao kao ratovanje Srba sa komšijama katolicima usled nacionalnog nesporazuma ili sukob nedovoljno hristijanizovanih balkanskih naroda.

       Podsjetimo, pod znamenjem i blagoslovom rimokatoličkog pontifika počinjena su tri genocidna pogroma pravoslavnih Srba u 20. vijeku – u Prvom i Drugom svjetskom ratu, krajem vijeka potpuno protjerivanje srpskog naroda sa prostora Krajine i Dalmacije tj. današnje države Hrvatske.

       Vatikan je prvi priznao secesiju Slovenije i Hrvatske iz Jugoslavije i blagoslovio početak ratnog razaranja Jugoslavije. Time je hrvatski i slovenački secesionizam i napad na srpski narod na području Hrvatske dobio državno i duhovno međunarodno evroatlantsko pravo.

       Vatikan je tako treći put u 20. vijeku proglasio krstaški rat protiv pravoslavlja i predao pravoslavne Srbe sudu inkvizicije evroatlantske alijanse. Tri genocidna pogroma nad srpskim narodom u 20. vijeku ovjereni su na kraju vijeka NATO bombardovanjem Srbije i Crne Gore, kao zajedničkim poduhvatom rimokatoličkog i atlantističkog programa „milosrdni anđeo“. U dvadesetom vijeku srpski narod je pod križarskim pohodima papsko-protestantske Evrope podnio više žrtava nego za petsto godina osmanske okupacije.

       Nacionalni sukobi Srba i Hrvata posledica su rimokatoličke misije među pravoslavnim Slovenima, a ne nacionalne netrpeljivosti genetski i jezički istog naroda.

       Papski prozelitizam prema pravoslavnim Srbima je sprovođen od srednjeg vijeka, prema političkim i misionarskim mogućnostima, a poslije rušenja pravoslavne ruske carevine protiv srpskog naroda je pokrenuta genocidna ofanziva, koja je sprovođena do kraja prošlog vijeka, u mjeri slabljenja zaštitničkog uticaja Rusije prema srpskom narodu.

Izvor: FAKTI