Upotreba jasenovačkog genocida – program pokolja i „pokajanja“

PROGRAM  POKOLjA  I `POKAJANjA`

– Ako, papa hoće da posjeti Srbiju neka prvo pođe u Jasenovac da se pokloni. Tako rezonuje religiozno ravnodušan, istorijski i vjerski neobrazovan Srbin. Kao da je razlog ratovanja Hrvata protiv Srba plemenski prestiž i nacionalni nesporazum. Stranac može pomisliti da je Jesenovac mjesto pojedinačnog zločina radikalizovanog rimokatolika prema pravoslavnom Srbinu, a ne genocid nezapamćen u povijsti planete Zemlje – sprovođen u rimokatoličkoj državi Hrvatskoj sa blagoslovom i učešćem rimokatoličkog klira. Podsjetimo, hrvatski genocid nad srpskim narodom od početka 20. vijeka jedan je proces i poduhvat državne i dogmatske doktrine. Rimokato – lički rat programskog pomora i progona pravoslavnih i pravoslavlja sa Balkana i Jadranskog mora. Rimokatolički vojno-vjerski pohodi na pravoslavne Srbe uslijedili su neposredno poslije oslobađanja srpskog naroda od osmanske okupacije, a rimokatolička unijatska misija prema pravoslavnim Srbima se sprovodi od srednjeg vijeka.

Predlog da papa prvo pođe u Jasenovac i pokloni se žrtvama genocida, ako hoće da posjeti Srbiju, demagoška je duhovna doktrina `unutrašnjeg dija – loga` kontinuiteta i konteksta u kome treba zatvoriti `pitanje Kosova`. U globalnom blokovskom sukobu priznavnje samoproglašenog rimskog patri- jarha za planetarnog tutora svih hrišćana i nehrišćana, kao i priznavanje samoproglašene države Kosovo, dio je programskog prihvatanja evroatla – ntskog jednopolarnog poretka. Prihvatanja papskog političko-pastirskog pokroviteljstva kao kolonijalnog kontinuiteta duhovne i državne desuverenizacije Srpske crkve i države. Konstruisanja kolonijalnog kompromisa u programu negiranja srpskih žrtava genocida i pravljenja prolaza papskoj posjeti državi Srbiji i Srpskoj pravoslavnoj crkvi.

U religioznim i razumnim narodima žrtve genocida su posebno poštovane, a žrtve vjerskog progona su upisane u kanonizovani pomenik mučenika za vjeru. Ali, kod velikog broja Srba, obezboženih i ljudski degradiranih u vremenu ateističkog režima, jasenovački genocid se politički upotrebljava kao povod pozivanja u posjetu rimokatoličkog pontifika, pod čijim znamenjem i blagoslovom je počinjen jasenovački genocid. Zapravo, tri genocidna pogroma nad pravoslavnim Srbima u 20.vijeku, u Prvom i Drugom svjetskom ratu, a krajem prošlog vijeka konačni porgom i protjerivanje srpskog naroda sa prostora Krajine i Dalmacije tj. današnje  države Hrvatske.

Takođe, predlog da papa pođe u Jasenovac na poklonjenje žrtvama genocida predstavlja propagandu papskog`pokajanja`, populističke papističke pastirske prakse poslije Drugog svjetskog rata. Papina poklonjenja svim genocidima na planeti počinjenim u ime papizma programsko je pravljenje prolaz papskom prozelitizmu u programu papskih posjeta. Otvaranje mogućnosti misije mapom genocidnih stratišta,među narodima koji su pretrpjeli genocidne pogrome od rimokatoličkih križara. Inkvizitorsko istrebljenje `nevjerničkih` naroda, a potom poklonjenje putevima `pokolja pročišćnja` povjesna je praksa papskog prozelitizma. Na putu ka istočnom frontu, zaokruženju planetarnog poglavarstva, religioznom rješavanju srpskog slučaja, pokatiličenju novih pravoslavnih naroda, šta Vatikanu znači balkanska hibridna hrvatska podanička nacija krvavih ruku i prošlosti u ime rimokatolicizma. Vatikanska `duboka država` se ne nalazi u zidinama Vatikana, nego prostranstvom planete, ali koja se strateški ne suprostavlja vatikanskom `velikom bratu`. Vatikan u Rimu je alegorija i simbol svetske rimokatoličke države, a koje su hrvatski, ukrajinski i svi slovenski unijati graničari, sredstvo svjetske misije i inkvizicije.

POKLONjENjA  PUTEVIMA  POKOLjA `PROČIŠĆENjA`

Kontinuitet rimokatoličkog kolonijalizma povjesno pratimo od križarskih ratova,  osvajanja Jerusalim, Konstantinopolja, preko Azije, Afrike, Amerike, Balkana,  do Jadovna i Jasenovca. Pod križarskim pohodima papsko-protestantske Evrope u 20. vijeku Srbi podnose više žrtava nego za petsto godina osmanske okupacije. Zlodjela inspirisana ideologijom rimokatolicizma nikada nisu osućena u papskoj duhovnoj doktrini, nego kanonizovana koncilima. Vojno-vjerske vatikanske pohode “abolirao“ je Prvi vatikanski koncil 1870. godine, proglašenjem dogmata o nepogrešivosti rimskog pape; što je potvrdio Drugi vatikanski koncil 1962.godine, proklamujući ,,jeres nad jeresima“, bezgrešnog čovjeka papu, proglašavajući za bezgrešna sva papska i u njegovo ime počinjena i buduća djela i nedjela. Genocid počinjen u Prvom i Drugom svjetskom ratu nad pravoslavnim Srbima u takvoj perspektivi dobija drugu `duhovnu` dimenziju.

Poznata je papska duhovna doktrina sazivanja `svetih` križarskih ratova kao `Božije volje i misije ‘milosrđa’, izlivanja  ‘božije pravde’ i sile na ‘krivo- vjerne’ vanevropske  ‘varvare`i `šizmatike`.`Sveta` strategija `svete evro – pske alijanse` i `svete stolice` prema vanevropskim rasama i religijama je sprovođenje kolonizatorskog program `spasenja`. Srednjovjekovna inkvizicija je „grešniku“ preporučivala pokajanje, a on se na mukama „kajao“ poslije čega se njegovo tijelo predavalo `ognju pročišćenja` na lomači. Prema pravoslavnima  je primjenjivan poseban prozelitski program, kao jereticima koje je potrebno privesti ,pokajanju`.Pravoslavlje je prepreka papskom planetarnom poglavarstvu, svjedok samoproglašenja `papskog primata`, uzurpiranja prvosvešteničkih prava i vaseljenske vlasti rimskih careva. Zato `spasavanje` pravoslavnih podrazumijeva sva sredstva, javna ritualna spaljivanja `jeretika`, križarske ratove, podsticanje islamskih plemena na rat protiv pravoslavnih `krivovjernika`.

Poslije počinjenog `pročišćenja krivovjernih` papa preuzima poklonička putovanja putevima `pročišćenja`, sprženom zemljom `svetom vatrom` evro- atlantske inkvizicije, da poražene i pokajane narode pomiri papskim poglavarstvom. Zato je 1996. godine papa Jovan Pavle II Vojtila posjetio Hrvatsku proglasio biskupa Alojzija Stepinca za blaženog, a njegov nasle- dnik papa Benedikt XVI za vrijeme posjete Hrvatskoj biskupa Stepinca je beatiifikovao. Papa Benedikt XVI je o Stepincu napisao ,da je Stepinac bio jedan Božiji Hrvat, kakvog je Dante opjevao u poslednjem pjevanju „Raja“ u „Božanstvenoj komediji“. Kada je Srpska crkva upisivala u pravoslavni kalendarski pomenik jasenovačke žrtve rimokatolička zajednica je nadbiskupa Stepinca uvrstila u rimokatolički kalendar misionara rimokatolicizma.

Inkvizicija je u reformaciji preformulisana u ‘nepogrešivi’ međunarodni sud pravde, papsko-protestantsko sekularno pravo presuđivanja vanevropskim narodima. Kao nekada vrata Vatikana danas u pregovorima sa vanevropskim narodima, kao sa srpskim političarima u  pregovorima za članstvo u EU, evropski supervizori pokazuju ‘odškrinuta’ vrata Brisela, kao spas od evropskih ekonomskih sankcija i islamske invazije. Savremeni srpski političari potpisuju vatikanske i briselske sporazume deklamujući humanističke papsko-protestantske teorije progresa, a srpski narod će poslije priznanja papsko-protestantskog prava programski biti predan ISIL-u kao inkvizitorskoj vatri ‘pročišćenja’.

Hrvatski konkvistadori, kao svi slovenski unijati, balkanskim plemenskim prestižom i rimokatoličkom revnošću remete unijatsku misiju među pravo – slavnim, kojom bi papski prelati jasenovačkim humkama služili mise i blagoslovili `pokajanu` pravoslavnu pastvu. Papa Francisko, kao i njegovi prethdonici, misiju `meke moći` prilagođava politici evroatlantske ali-janse, predlažući politiku `pomirenja` sa pravoslavljem pošto je pravo- slavna Rusija vaspostavila vojnu snagu i prekinula jednopolarnu vojno-vje- rsku dominaciju evroatlantske `svete` alijanse. Stoga, konačna kanonizacija Kosova i Stepinca može sačekati povoljnije vatikansko vrijeme.

Autor: Ognjen Vojvodić

Izvor: ognjenvojvodic.info