Uglješa Danilović, od septembra do decembra 1941. godine bio je u Hercegovini, gdje je radio na reorganizovanju ustaničke vojske i stvaranju partizanskih odreda. Od septembra 1941. godine, bio je komandant štaba NOP odreda u Hercegovini.
U svom izvještaju o početku ustanka u Hercegovini i stanju na terenu, između ostaloga, pisao je i o razlozima odmazde ustanika nad hercegovačkim muslimanima. Danilović navodi dva faktora od uticaja na tok događaja:
„Prvo, to su ljudi koji su ili sami preživjeli jame ili im je cjelokupna porodica poklana. Ovi su bili najaktivniji u klanju i oni su prvi pokolj na Dabru i izvršili. Drugi faktor bio je taj što su ovo granični krajevi gdje pljačka i paljenje neprijatelja (muslimana) postoji kao tradicija (misli se na paljenje imovine – Redakcija). Osim toga, sadistička ubistva koja su u masi izvršena nad Srbima u gatačkom, ljubinjskom i stolačkom srezu izazvali su nečuvenu mržnju prema muslimanima. Pričalo se da su ustaše na Berkovićima kuvali djecu i nagonili njihove majke da ih jedu, a poslije ih ubijali, silovali djevojke i žene itd. Kažu, biti ubijen metkom to je značilo sreću. Svi zločinci koji su počinili ta djela bili su domaći muslimani, a gotovo u svim djelovima istočne Hercegovine muslimani su masovno pristajali uz ustaše“.
Isvor: Branko Petranović, Srbija u Drugom svetskom ratu 1939-1945, Beograd, 1992, 130-131.
Priredila: Redakcija
Izvor: Srbi u BiH
Vezane vijesti:
Zločini stolačkih Hrvata i Muslimana nad Srbima avgusta 1941.