U Londonu otvorena izložba o stradanju livanjskih Srba

U Ambasadi Srbije u Londonu otvorena je izložba o stradanju livanjskih Srba, autora Veljka Đurića i Radovana Pilipovića.

U petak 27. januara, na praznik Svetog Save a u okviru obeležavanja Međunarodnog dana sećanja na žrtve Holokausta, u Londonu je otvorena izložba ”Srbi Livanjskog polja – Trajanje kroz vekove”.

Ova izložba je otvorena u prostorijama Ambasade Republike Srbije, u organizaciji same Ambasade i Udruženja Ognjena Marija Livanjska.

Izložba, koja je već prikazana javnosti u Beogradu, Banja Luci i Novom Sadu, bavi se usponom srpskog stanovništva Livanjskog polja od kraja 18. veka pa sve do početka Drugog svetskog rata. Uspostavljanjem Nezavisne Države Hrvatske, srpski narod u ovim krajevima doživljava velika stradanja. Pokolji ustaša su počeli početkom juna 1941. godine i dostigla svoj vrhunac krajem jula i početkom avgusta meseca iste godine, u danima oko Ognjene Marije. U ovom periodu, pobijeno je preko 1600 livanjskih Srba, kako žena i muškaraca, tako i velikog broja dece, od kojih neki nisu imali ni godinu dana. Osim priče o stradanju, izložba prikazuje i istrajnost života srpske zajednice na ovom pordučju nakon Drugog svetskog rata.

Okupljene u Ambasadi Republike Srbije, njih 60-ak, među kojima nekoliko ambasadora i vladika Britansko-skandinavski Dositej, pozdravio je Ambasador Ognjen Pribićević. Zahvalivši se svima koji su došli da posete izložbu, istakao je važnost negovanja sećanja na sve nevine žrtve Drugog svetskog rata. Okupljenima je predstavio i Budu Simonovića, novinara i publicistu iz Podgorice i autora knjige Ognjena Marija Livanjska.

U ovoj knjizi, objavljenoj 1991. godine, nakon čega je doživela šest izdanja i prevedena na engleski jezik, predstavlja svedočenja onih koji su preživeli teška stradanja u Livanjskom polju tokom 1941. godine. U svom obraćanju, g. Simonović je okupljenima dočarao sve strahote i muke o kojima su svedočili preživeli. Pre svega, spomenuo je jamu Ravni Dolac, u koju je živo bačeno više od 200 žena i dece. Među njima, bilo je i 14 njih koji su nakon 45 dana živi izvađeni iz ove jame.

Simonović nije propustio ni da istakne svetle primere u ovakvim zlim vremenima, spominjući priču o ustaškom žandaru Vinku Tomašu, zahvaljujući kome je ovih 14 stradalnika izvađeno živo iz jame Ravni Dolac.

Osim priče o strašnim stradanjima, Simonović je ispričao i jednu svetlu priču o upornosti i istrajnosti života.

– Početkom Drugog svetskog rata, u selu Rujani kraj Livna živeo je Markica Bošković. Uoči ustaških pokolja, komšija Hrvat ga je upozorio da se zlo sprema. Smatrajući da niko neće dirati žene i decu, Markica se sklonio u planinu. Kada se situacija smirila, Markica se vratio svojoj kući, koju je zatekao pustu – ustaše su mu ubile ženu i sedmoro dece. Videvši praznu kuću, Markica je danima razmišljao o osveti. Na kraju je ipak shvatio da mu osveta neće doneti dobro, i da je najveća osveta život – ponovo se oženio i stvorio šestoro dece kojoj je dao imena svoje stradale dece.

Izvor: Udruženje Ognjena Marija livanjska

Vezane vijesti:

U Novom Sadu otvorena izložba „Srbi Livanjskog polja …

Udruženje Sveta Ognjena Marija Livanjska: Srbi Livanjskog polja

Istorijska izložba o Srbima Livanjskog polja | Jadovno 1941.

Livanjsko polje – stratište NDH