“Tito najveća prevara Drugog svetskog rata!”

NAPOMENA REDAKCIJE:

Zbog velikog broja činjenica nepoznatih široj javnosti objavljujemo ovaj članak o pozadini uloge Josipa Broza 1941-1945. i njegovog dolaska na vlast, mada pojedini od zaključaka autora mogu biti sporni odnosno u ovom trenutku nisu u potpunosti dokazani – prije svega zbog nedostupnosti (od javnosti još uvijek dobro skrivene) arhivske građe.

—————————————————————————————————————————————————————————————

Obaveštajni pomoćnik generala Donovana, (Bill Donovan), direktora OSS (U.S. Office of Strategic Services), pukovnik Makdauel (Robert H. McDowell), nepobitno dokazuje da su Zapadni saveznici – reklamirajući Titovu “ratnu slavu” – svesno reklamirali Titove izmišljotine: “Činjenica da su Titovi doprinosi bili ogromno preuveličani bezpogovorno je – dokazana”!(1)

Piše Časlav M. Damjanović, 29.06.2014

***

To je nepobitan dokaz da je od strane Saveznika svesno počininjena:

Izdaja

Pred njujorškom Komisijom Komiteta za pošteno suđenje Draži Mihailoviću (Commission of Inquiry of the Committee for a Fair Trial for Draja Mihailovich), Makdauel je takođe dokumentovao da Zapadni saveznici – de facto reklamiraju Titovu povezanost sa Nacistima i Ustaštvom: “Današnje komunističko vođstvo u Jugoslaviji (Titovo, u doba pravnog linča Mihailovića u Beogradu) prećutkuje svoju sopstvenu saradnju sa Osovinom, i nameće Mihailoviću optužbe koje – nemaju nikakve veze sa njim”!(2) Lažne “optužbe nemaju nikakve veze” sa Dražom, Ravnom Gorom i Srbijom” – zato što su Makdauelovi zaključci utemeljeni na “sveukupnoj dokumentaciji” sa “celokupnog ratišta” za “čitavo vreme trajanja Drugog svetskog rata na teritoriji bivše Jugoslavije”, i na “razgovorima sa savezničkim pa čak i neprijateljskim najodgovornijim licima” i “najodgovrnijim ličnostima britanskih odgovornih službi”(3); zato jer “ne postoji nijedan verodostojan dokaz da su General Mihailović i njegove snage počinili i jedan masovan zločin nad jugoslovenima ili drugima”(4); i zato što na suprot titoističkim izmišljotinma “zločin za koji je Mihailović optužen jeste da je za 80% jugoslovenskog življa Draža postao i ostao simbol jednostavnog, ali upornog jugoslovenskog odupiranja tiraniji – bez obzira da li je tiranija strana ili domaća”!(5)

Autoritet Njujorškog procesa za pravedno suđenje Draži Mihailoviću na kojem je pukovnik Makdauel bio principijelni izveštač Istražne komisije ovog Procesa jeste – de facto jedina autoritativna dokumentacija o “presudnoj” (“instrumental”) ulozi Draže Mihailovića i Srba za Pobedu u Drugom svetskom ratu” – i de facto jedini zakoniti i stručan postupak ikad održan u vezi sa istinom i lažima u Drugom svetskom ratu na tlu bivše Jugoslavije – i kao takav – de facto jedini zakoniti postupak ikad održan u odnosu na Moralnost Drugog svetskog rata i na Zapadnu izdaju Moralnosti kao takve! Iako proganjan, zabranjen i pod pretnjom ubistva, kao poslednji čin svog časnog života, Makdauel je svoj poslednji zabranjeni dokument Svedočanstva Istine poverio Majklu Radenkoviću koji ga je nedavno objavio u knjizi pod naslovom “Streljanje istorije”:

“Uprkos instrukcijama Moskve, od jeseni 1941. pa do jeseni 1944.” – “Tito je glavninu svoje vojske namerno držao na zapadu zemlje” – uglavnom na teritorijama NDH – “na stotine kilometara udaljenu od glavnih nacističkih snaga, bitnih saobraćajnica i vojno značajnih resursa”! Pretvarajući se kao da se prevashodno bavi ideologijom koju je etiketirao kao nekakvu “komunističku revoluciju” – “Tito je namerno svoje jezgro držao udaljenim od glavnih nacističkih snaga”!(6) Pošto čak i komunistički dokumenti potvrđuju da njihove lažne “ofanzive” – nisu bile u Srbiji, Makdauelov dokaz je prema tome bepogovoran:

Tito – nije de facto aktivno učestvovao u ratu protiv Nacizma!

Tito_prevaraPrema tome, shodno nepobitnim činjenicama, pošto Titov pokret – nije bio ni antifašistički, ni oslobodilački – ne postoje nikakva ‘dva pokreta’ kako se to danas obmanjuje, što opovrgava izmišljotinu “oslobodilačke uloge” i “antifašizma” NOR-a i NOB-a kao takvih! Zato se već poznati britanski istoričar A. Tejlor svojevremeno pitao “može li se još sumnjati u tvrdnju da je izgradnja Tita bila čisto engleska avantura”! Danas, međutim, shodno Makdauelovom Svedočanstvu Istine – Istorija se mora osloboditi od fatamorgane laži – i preobratiti u stvarnost: izdaja nije bila nikakva “engleska avantura” – naprotiv:

Čerčil je 1943. “preuzeo sasvim nezavisno od štabova na terenu” – “lično upravljanje politikom i operacijama prema Jugoslaviji” – sve do “samog kraja 1944. – oslanjajući se na neimenovane i nepoznate osobe u Londonu” – koje su bile “bez ikakvog zvaničnog statusa”!(7) Podle manipulacije britanske SOE (British Special Operations Executive) su “gomilanjem lažnih podataka”, dovele do toga da su se “posle rata isuviše često prenebregavali veliki i spontani srpski ustanci 1941, i veliki organizovani i neprestani vojni napori generala Mihailovića” tokom celog rata, “za koje su i Nemci i Saveznici tvrdili da su bili izuzetno važni za Hitlerov poraz”! Da bi prikrili svoju zločinačku obmanu britanski zaverenici na čelu sa Čerčilom su zato “uskratili svaki kontakt sa nadležnim britanskim oficirima” – da bi Čerčil “od proleća 1943. prihvatao kao stvarne izveštaje o situaciji u Jugoslaviji” – “isključivo izveštaje” koji “reprodukuju ono što objavljuju simpatizeri Titovog partizanskog pokreta”!(8)

“Ranija faza zavera se 1943. odjedanput preobratila” u svemoćnu “zaveru” – lansirajući simptomatična pitanja: “ko je zapravo Tito”? “kakva je Titova veza sa komunističkom partijom”? Da li je ta “veza” – samo Titova maska? Tada je “neodgovarajući protok obaveštajnih podataka i njihovo neodgovarajuće tumačenje nastalo najpre u Britanskoj komandi za Bliski istok u Kairu, uglavnom administrativno odgovornoj za britanske operacije i planove za Jugoistočnu Evropu, ali – bez stvarne kontrole nad njima”! A onda se tokom “1943. i 1944. – takvo stanje proširilo i na anglo-američku Komandu za Mediteran, sa sedištem isprva u Alžiru a potom u Kazerti, na koju je ova odgovornost” – “delimično preneta” – “bez stvarne kontrole”!(9) “Delimično preneta” zato jer su i zvanična “kontrola” vojnih komandi kao takvih, i vojne odluke rukovođenja ratom – de facto ‘vezane mačku o rep’, kako bi se takva zločinstva formulišu današnjim rečnikom.

Uzurpacija Ravne Gore

Davna pesma srpskih golobradih regruta – srpskih đaka i studenata na putu u smrt, prilikom ispraćaja iz Beograda 1914. najdrastičnije karakteriše današnju izdajničku oronulost i anemiju nazovi “srpske odgovornosti” infiltracijom kamufliranih kvazi-stručnošću nekakvih navodno “zvanično ozvaničenih” istoričara i akademika: “Što bi dike ode u vojnike… što bi škarta – osta da se karta”: Istina istorije, Istina Streljanja istorije, Istina Ravne Gore – nisu škart “škartu” za “kartanje”! Danas “ozvaničeni” “škart” “zvaničnih”, servirajući sebe kao “znanstvenike” i “akademike”, nastavlja lažnu istoriju titoističkih fatamorgana! I da bi nastavio unosno falsifikovanje Ravne Gore – zato “škart” zlonamerno i izdajnički ‘previđa’ Makdauelovo Svedočanstvo Istine: da je “Čerčil svoje odluke zasnovao na podacima koji ne samo da su bili neodgovarajući” – nego – “i potpuno pogrešni” – zbog čega Istina – nije stigla do Istorije! Zato “škart” i danas falsifikuje Ravnu Goru – da bi kamufliran lažnom stručnošću – “škart” opstao laž pred nepobitinim činjenicama Istine:

Čerčil je “svojim komandantima slao deliće pogrešnih informacija do kojih je u Londonu dolazio iz ‘nepoznatih izvora’.” Čerčilova izdaja otišla je čak toliko daleko da posle njegove “odluke da podrži Titove partizane – čak ni Čerčilov blizak prijatelj Maklejn nije više imao nikakvog uticaja na Čerčilovu politiku prema Jugoslaviji!” I baš zato – iako “svaka Čerčilova posleratna izjava treba da posluži kao dokaz koji potkrepljuje njegove poglede” – Čerčil “ni na jednom mestu” – “ne imenuje ‘izvor’ njegovih dokaza”! Naprotiv, on papagajski ponavlja: “Ubedili su me argumenti – ljudi koje poznajem i kojima verujem”! I zato, uprkos “opštoj sklonosti konzervativnih komentatora da je Ruzvelt delao pod uticajem – svesnim ili nesvesnim – komunističkih i prokomunističkih elemenata”, i iako – ne postoji “ni jedan dokaz koji bi potvrdio takve zaključke” – frapantno je da su toliko reklamirani “infiltrirani prokomunistički elementi, uprkos njihovom stvarnom razornom dejstvu – isto kao i reklamirani ‘komunistički stav’ Tita i Titoizma – bili samo – maska mržnje protiv Srba od strane” Čerčilovih “drugih tajnih ‘uticaja’,” jer je “budućnost Jugoslavije bila” de facto “ne samo pod uticajem Čerčila – već i onih” koji su “Tita doživljavali – kao nacionalistu – nego kao komunistu”!(10)

Tita su kao “nacionalistu” “doživljavali” samo Proustaštvo i Vatikan koji Tita znaju još od pripremanja ubistva kralja Aleksandra i potpisivanja pakta saradnje o istovetnosti ciljeva Ustaštva i njenog prirepka – takozvane “KPJ”! Prema tome, Čerčilov ‘plan’ navodno ‘smišljen planiranjem na terenu’ – jeste zajedničko planiranje britanskih a docnije i američkih ‘predstavnika’ – sa NDH u korist NDH! Zato je u odgovor na Makdauelovo čuđenje kako je Ruzvelt uopšte podlegao Čerčilovoj izdaji Ravne Gore i Ravnogorske Srbije vredno istaći da su već od Prvog svetskog rata Britanci odani očuvanju Austrijske monarhije, iz čega je proistekao njihov dosluh sa Vatikanom i nacističkim Abverom tokom Drugog svetskog rata. Cilj dosluha je, kako ustvrđuje Makdauel, takozvana Jugoslavija podređena Zagrebu: Iako je “britanska politika prema Jugoslaviji” de facto “zasnovana na netačnom uvidu u vojne i političke prilike na području Jugoslavije” juna 1944. britanci tvrde “da mogu odlučiti da zadrže zapadnu Jugoslaviju posle rata u zoni potpunog britanskog uticaja!” To “rešenje pripisuje se jakom katoličkom uticaju” da “pod kontrolom Britanije Tito odbaci svoje komunističke veze” – “zarad svoga hrvatskog porekla”! Zarad dovođenja NDH među pobednice rata Britanci među ustašama imaju mnogo svojih najamnika, pa je osim Čerčila, čak i sam Ruzvelt bio u kontaktu sa Otom Habzburškim – sve to, kako dokumentuje Makdauel – zarad “zadržavanja zapadne Jugoslavije posle rata u zoni potpunog britanskog uticaja”!(11)

Suprotno pričicama o nekakvim “partijskim razmiricama” – shodno britanskim najamnicima u Ustaštvu NDH – danas je bezpogovorno jasno da je u najamnike uključen i Broz! I baš zbog toga je danas jasno da se baš zato ustašoizoidnost nazovi “partizanskog” modus vivendi-ja ne menja od ustašoizoidnog sadizma Hinka Majera, navodno “partizana”, koji je pretesterisao živog Srbina Veselina Petrovića, iz sela Divci blizu Valjeva(12) …sve do Ubistva Srbije lažno predstavljenog kao nekakvog “revolucionarnog ubistva” nekakve navodne “velikosrpske buržoazije”: “Za osvajanje Srbije Titu je bila neophodna Crvena Armija. Iza sovjetskih tenkova išle su Mesićeve Ustaše” presvučene u partizane, “pravcem preko Zaječara prema Pomoravlju” koji su “disciplinovali” Srbiju”, upravo sadistički prolivali krv Srbije, baš onako kako istoričar Miloslav Samardžić navodi Milovana Ćilasa: “Srbiji nije dovoljno pušteno krvi”! “Marko Mesić, koji je najpre komandovao ustašama a potom “partizanima egzekutorima” Šeste hrvatske (ličke) divizije Prvog proleterskog korpusa “disciplinovao” je Gornji Milanovac i čačaski kraj. Posle lažnog “oslobođenja Beograda” – “duž pruge od Mladenovca do Beograda bili su izloženi uglavnom goli leševi ‘narodnih neprijatelja’!” Ustaška jedinica u partizanskim uniformamam bila je sastavljena “od bivših ustaša, učesnika opsade Staljingrada, kojima je komandovao ustaški potpukovnik Marko Mesić. Pukovnija je uništena kod Staljingrada januara 1943, a od preživelih zarobljenika i od boraca iz drugih hrvatskih jedinica” – na Titov izričiti zahtev – od njih je “formirana početkom 1944. Jugoslovenska oslobodilačka brigada koja je u jesen iste godine upućena za sovjetskim trupama u Srbiju.”

“Ustaše, esesovci”, i kvazi “komunističke ubice” – svi preobučeni u partizanske uniforme dobijene od zapadnih saveznika – “harali su Šumadijom od oktobra do decembra 1944. kada je palo najviše žrtava”! Sadizam njihove rasističke mržnje Srba kvazi-ozvaničena kvazi-istorija lažno naziva “revolucionarnim terorom” – iako to nije bio nikakav “revolucionarni teror” – nego rasistička mržnja: “Srpske mladiće koje ustaše nisu ubili – silom su mobilisali! Izginuli su ili teško ranjeni gotovo svi srpski dečaci… a nije poginuo nijedan Albanac, naglašava Samardžić”!(13) Iako zbog insistiranja na istini “škart” ignoriše Samardžića kao istoričara… u Srbiji koja je izgarala u ratu protiv Nacizma, znalo se pre ego što su stigli ustaše u partizanskim unoformamama, da se “partizani kreću samo u trojkama i povremeno nanose štetu manjim, nezaštićenim selima.” I zato je u Srbiji ‘saradnja sa okupatorom’ bila ‘omražena’ i zato “niko ne voli partizanski pokret” jer je “opšteprihvaćeno uverenje da partizani žele da nametnu komunističku vlast spletkama deklarisanih komunista koji su se stavili na raspolaganje Gestapou u vreme nemačko-sovjetskog pakta” – i da “kao dvostruki agenti” tokom celog rata – “služe i Nemce i KP”!(14) Zato je zapad zatvorio granice da tadašnja međunarodna javnost ne sazna holokaustni ustaški zločin Ubistva Srbije najamljen od Zapada, niti da je Tito prvi najamnik Zla koji je poglavnikovao po nalogu Zapada!

I zato se Istina istorije, Istina Streljanja istorije, Istina Ravne Gore, Istina Srpskog Pravoslavlja, Istina Srpskog Nacionalnog Duha – ne smeju prepustiti “škartu” na “kartanje” – jer iako zlonamernom uzurpacijom Ravne Gore “škart” diskredituje sam sebe – njegove obmane sprečavaju Istinu: na primer – nije Tito “mogao da oslobodi Jasenovac”, kako oni kažu – a Tito je upravo obezbeđivao Jasenovac da ustaše nesmetano obave holokaust nad Srbima! Zato tek oslobođenjem Istine od “škarta” Srpski Narod jedino može započeti restauraciju svog shvatanja svetinje Dobra i postati ponovo… “Što bi dike ode u vojnike”!

“Streljanje istorije”

Makdauelovo Svedočanstvo Istine – Broz najveća prevara Drugog svetskog rata

Sastavni delovi ove studije su autorovi napisi “Sutjeska”, začetak prevare (Novinar.de 26.02.2014, pod “kolumnisti”, Časlav M. Damjanović, USA); “Drvar”, posle začetka prevare srljanje u izdaju “laže i paralaže” (Novinar.de 8.05.2014, pod “ostale vesti”); i “Tito najveća prevara Drugog svetskog rata!” (Novinar.de, 29.06.2014).

Usled nepredviđenih okolnosti bilo je nemoguće tekstove objaviti jedan za drugim kakva je bila namera Uredništva zbog čega se izvinjavamo posetiocima sajta.

“Tito najveća prevara Drugog svetskog rata!”

Tek posle prva dva čina u režiji “fantazije”, “Sutjeska” – lažni prikaz Titovog učešća u ratu, i “Drvar” – lažno spasavanje Tita od lažnog “ogromnog” nemačkog desanta – sledi treći čin spektakla “Tito najveća prevara Drugog svetskog rata!”, koji će rezultirati unakažene srpske gole leševe koje je ustaški partizanski komandant Marko Mesić poklao kao nekakve navodne “narodne neprijatelje” od Mladenovca do Beograda:

Poznti američki magazin “Lajf” 1943. na svojim koricama objavljuje falsifikat nemačke poternice za Titom! Originalna nemačka poternica nudi ucenu od po 100,000 rajhsmaraka za Dražu Mihailovića i za Tita. Na poternici su, paralelno, jedna pored druge: dve fotografije – levo Dražina, desno Titova. “Lajf” izbacuje levu Dražinu i objavljuje samo desnu:

Samo Titovu fotografiju!

Tako počinje Laž trećeg čina Spektakla Laži: Nemci nude ucenu od 100.000 Rajhsmaraka – samo za Tita!

“Originalna poternica sa fotografijama i Draže i Tita, i ucenom za obojicu, izvešana je širom Beograda, i u svim gradovima, varošima, pa čak i mnogim selima širom Srbije! Originalnu poternicu 21. jula, 1943, objavljuje i beogradsko “Novo Vreme”! “Kopija stvarne nemačke poternice koja nudi po 100,000 rajhsmaraka nagrade za Dražu i Tita, sa fotografijama obojice, zavedena je 13. maja, 1946, na njujorškom Procesu za pravedno suđenje Draži Mihailoviću, održanom paralelno sa linčom Draže Mihailovića u Beogradu – kao dokazni materijal broj 5”!(15) U svedočenju na Procesu američki kapetan Volter Mensfild (Walter R. Mansfield), dokumentuje da je falsifikat “Lajfa”: “Usaglašen sa izveštajima iz Titovog štaba koji optužuju četnike da sarađuju sa Nemcima protiv Partizana, i sa izveštajima britanskog BBC-ja, koji te lažne optužbe objavljuje preko radia”!(16)

Iako je vrlo nelogično zašto Nemci obznanjuju poternicu za Titom i još nude i nagradu – kada on sarađuje sa njima, kad se razmisli, očigledno je: pošto je baš u tom trenutku počeo spektakl otvorenog reklamiranja Tita u američkim medijima – zato da bi američki spektakl bio ubedljiv – zato se saveznički spektakl mora ilustrovati! Kako? Pa kao da nemački okupatori gone Tita! Da poternica za Titom jeste nacistička nameštaljka smišljena za američki spektakl dokazuje i frapantna činjenica: U to vreme 1943. – Tito nije u Srbiji! Zašto onda poternica nije objavljena tamo gde je Tito bio? U NDH ili Crnoj Gori? Zašto u Srbiji? Odgovor je dokaz saradnje: Uz pomoć nacista, američki spektakl natura Tita kao gonjenog u Srbiji – iako Tito tada uopšte nije u Srbiji! To je važno da bi se prevarilo američko javno mnjenje: Tito je u ratu protiv Nacista – Srbija nije! Ta laž je odvratni pokušaj da se anulira nepobitan Makdauelov dokaz:

“Tito uopšte ne ratuje protiv Nacizma!”

Jer… zašto bi ga inače Nemci gonili, zar ne!

Međutim, apsurdnu iskićenost Srbije poternicom – Spektakl Laži je usmerio i protiv Srpskog Naroda Srbije: Tito ratuje protiv Nemaca – ne ratujete vi! Za klanje Marka Mesića Srbiji se morao slomiti duh!

Ovakav početak trećeg čina ilustruje neverovatnost fantazmagorije kojom će Laž počiniti izdaju Istine, i ustvrđuje da je stvarno proučavanje istorije zato da se iz analize činjenica donose logični, verodostojno dokazani zaključci – kako to čini Makdauel – a da nije da se kao pijan plota prepisuju naturene “politički podobne hronologije događaja”! Jer… činjenica da “Lajfov” falsifikat jeste bio brižljivo pripremljen – de facto znači:

a) Ni izdaja Ravne Gore i Ravnogorske Srbije – niti reklamni spektakl za Tita – nisu zasnovani na stvarnim događajima na terenu!

b) Pošto nisu zasnovane na stvarnim činjeničnim događajima – i izdaja Ravne Gore, i reklama za Tita – Spektakl jeste – de facto umišljena obmana!

Međutim, iako se početkom tog pripremljenog izdajstva smatra falsifikat časopisa “Lajf” – medijska kampanja Spektakla aktivno je počela već aprila 1943:

“Poručnik Volter Bernstejn (Walter Bernstein), dopisnik američke armijske publikacije “Jenk” (“Yank”), koji je bio u začućujuće “bliskim odnosima sa partizanskim predstavnicima u Bariju”, odlazi na takozvanu “Titovu teritoriju” – “bez znanja Savezničke komande za Mediteran”!(17) U zbrkanom citiranju neverodostojnih naređenja i vrlo zgodnih prigodnih “objašnjenja” – nema logičnog objašnjenja kako su “predstavnici odani partizanima” – i to dok su partizani bili nepoznati – kako su se uopšte obreli u savezničkom štabu u Bariju već od 1941. – i kako to da su bili toliko moćni da u Savezničkom štabu već u doba kapetan Hadsonovog dolaska uspešno sabotiraju savezničku saradnju sa Dražom i preobrate je u intrigantsko sabotiranje protiv Ravne Gore! I kako to čak mnogo pre Dikinovog dolaska u Kairo? I kako to još u vreme dok je Zapad bio potpuno orijentisan na Dražu Mihailovića? I kako to da su već od ranih dana rata – u Bariju već bili Titovi “predstavnici” – baš kao da je Saveznička komanda bila nekakvo javno stecište umobolnih iluzionista?

Tek danas Makdauelova Savest odgovara na to pitanje:

Jedno od ključnih pitanja koja rasvetljava Makdauelova analiza nije samo – ko je inicijator Laži – već i da je Laž zasnovana na stvarnom Titovom liku – ne kao komuniste – nego kamufliranog “hrvatskog nacionaliste”! Manipulisanjem komunističke ideologije Tito kamuflira svoju ustašoizoidnu mržnju Srba! To dokumentuje i ponašanje navodno “misterioznih” Titovih “predstavnika” u Bariju još od dana kada je Tito “nepoznat”: njihovo sprečavanje zakonskih predstavnika savezničke izbegličke vlade u Londonu da deluju u korist Ravne Gore; i sabotaža anti-nacizma ravnogorskog pokreta Ravnogorske Srbije – dokazuju:

a) Već od najranijih dana ustašoizoidno delovanje aminuju britanski organi koji dominiraju savezničkim bezbednosnim organima u Bariju;
b) Britanska združena ustaško-partizanska sabotaža je direktno protiv Ravne Gore što dokazuje i britanski pokušaj “preuzimanja ustanka” – otimanja od Draže i Srbije!
v) Cilj britanska sabotaže u dosluhu sa Vatikanom, i posredstvom Abvera, kako dokumentuje Makdauel, jeste “zadržavanja zapadne Jugoslavije posle rata u zoni potpunog britanskog uticaja”!
Ustaško-partizanska sabotaža još je shvatljivija kada se uzme u obzir da je Saveznička Komanda za Mediteran, čak aprila, 1943, navodno vratila Voltera Bernstejna u Bari, istim avionom kojim će docnije stići Pribićevićeva grupa – zato što je “bez znanja Komande” otišao na “Titovu teritoriju”! Komanda je Bernstejnov “prekršaj” čak kaznila “zabranom objavljivanja” – i navodno mu je tek “mnogo docnije” dozvolila da “opiše svoju posetu – i to samo u “prokomunističkom” časopisu “Njujorker”! (“New Yorker”)!(18) Kako to kad navodni “Titovi predstavnici u Bariju” – de facto ustaško-partizanski – osiono sabotiraju Ravnu Goru; za svoju rasističku mržnju Srba čak koriste savezničke vojne i obaveštajne organe, pa čak i avione savezničkog vazduhoplovstva, kao na primer u slučaju Džordža Musulina, koji je tek pretnjom revolverom sprečio najmljene pilote, koji su – protivno naređenju – pokušali da ga umesto na Ravnu Goru prevarom parašutiraju na partizansku teritoriju? Kako to da je osiono antisrpsko ometanje savezničkih vojnih operacija redovna pojava? Odgovor daju, prvo: “ubistvo na Romaniji parašutirane savezničke misije upućene na Ravnu Goru” od strane – “hrvatskog komandanta”! Ko je sad pa taj “hrvatski komandant” i to na Romaniji, i to naveden u vrlo cenjenoj američkoj knjizi “The Holocaust Chronicle” u kojoj se Broz glorifikuje više nego čak i u papinim bulama? Zaključak je jasan: od samog početka Ustaše vršljaju po savezničkim komandama i počinjavaju sabotaže korisne za partizane čiji su agenti preobučeni u Ustaše i uvršćeni u sastav njihovih predstavnika pri savezničkim štabovima! I drugo: Tito je planiran da ostane pod oreolom “komuniste”! Osim toga, “Bernstejnov prekršaj” osudila je Saveznička komanda a – ne dominantno britnska komanda! Ta činjenica bezpogovorno dokazuje Makdauelov zaključak o “gubljenju kontrole”!

Elem, za vreme dok je Bernstejn bio u “Titovom štabu”, “na njegovu inicijativu, novinska agencija AP (Associated Press) poslala je” Titu “napisana pitanja za intervju na koja je Tito odgovorio.” Za datum ovog “intervjua ‘na daljinu’ označen je 30. april, a kao mesto gde je intervju obavljen označen je… Bari”?!? To znači u Komandi u Bariju dominatnan britanski “uticaj” omogućava čak i najfantastičnije laži koje se mogu izmisliti:

Pošto je intervju “objavljen u mnogim američkim listovima”, a “Njujork Tajms” ga je objavio 21. maja”,(19) logično je zaključiti da je Bernstejn, pošto je bio “blizak” nazovi “partizanskim predstavnicima” u Bariju – ili kako to danas dokazuje Makdauel – ustaškim partizanskim predstavncima – i pošto je otišao u Titov štab “bez znanja Savezničke Komande za Mediteran” – da je Bernstejn taj ko je dogovorio intervju – ali ne po nalogu misterioznih “Titovih predstavnika” – već po nalogu Vatikana, kako to Makdauel nepobitno dokazuje:

Vatikan je za Čerčila bio – “jedini ‘uticaj’ u koji je Čerčil” – “verovao”! I to fanatički! To znači da je Spektakl već u pelenama prikazao sebe kao svoj sopstveni apsurd: Saveznička Komanda za Mediteran je čak neko vreme “zadržala objavljivanje intervjua” – međutim, uprkos rodoljublju koje je doista združilo Ameriku tokom Drugog svetskog rata – ali pošto agencija AP uzastopnim i energičnim protestima insistira da objavi intervju sa nepoznatim Titom:

Intervju je – objavljen!!!

Iako je to naravno bilo pre večere pukovnika Krajgera u “Vrhovnom štabu”, i to na veče uoči čuvenog takozvanog “Desanta na Drvar”, apsurdno insistiranja AP-a otkriva i ogromnu kontrolu Čerčilovog Dikina nad medijima, i neverovatan obim zavere, i ne samo “umešanost” američkih medija u zaveru već njihovu prevashodnu ulogu u dramatizaciji Spektakla! I takođe otkriva da je zavera odjedanput toliko omoćala da može da manipuliše ne samo vojne autoritete već i interese Amerike:

Pošto je Bernstejn otišao u Titov štab po nalogu Vatikana i Čerčila – intervju se mora objaviti zato što je medijski Spektakl – u korist Tita!

To takođe nepobitno dokazuje da je Spektakl izmišljotina: Spektakl nije zasnovan na činjeničnom stanju stvarnosti! Odvija se nezavisno od razvoja Drugog svetskog rata! I neumitan je… jer se odvija bez obzira na ishod rata!

Docnije, “Njujork Tajmsov” poznati dopisnik Šulcberger, objaavljuje “prvu Titovu biografiju u ‘Njujork Tajmsovom’ nedeljnom magazinu, 5. decembra, 1943, a 11. decembra “Njujork Tajms” objavljuje Titovu fotografiju” – ispod koje piše krunska laž Spektakla kojom je Zlo zapečatilo sudbinu Dobra i Istine:

“Maršal Josip Broz (Tito) u svom štabu, negde na Balkanu, odakle rukovodi operacijama protiv Nacista”!(20)

“Negde na Balkanu” je Šulcbergerova prva laž: Titov takozvani štab je na teritoriji NDH – pod britanskim nadzorom i obezbeđenjem koje misteriozno funkcioniše neometano od Nemaca na teritoriji NDH koja se lažno reklamira američkoj javnosti kao “okupirana teritorija” (“behind the enemy lines”)! Druga Šulcbergerova laž je: Tito ne rukovodi nikakvim “operacijama protiv Nacista”!

Pretvaranje fatamorgane Tita u krvavi zločinački spektakl privida usaglašeno predvode tada najpopularniji američki magazini “Lajf” i “Tajm”; najznačajnije američke novine “Njujork Tajms”; i tadašnje najmoćnije svetske novinske agencije Rojters i AP – sve na osnovu lažnih podataka dobijenih od “Radio Slobodna Jugoslavija” – aka od Veljka Vlahovića: Titove paralaže o “ratnoj slavi” i lažne “optužbe” protiv Ravne Gore – emituju britanski BBC i američki “Glas Amerike” – dok nacistička obaveštajna služba špikuje Spektakl sinhronizovanim lažima navodnih “napada”, “desanta”, i nemačkih poternica za Titom u Srbiji!!!

Među prvim “savezničkim novinarima, koji su sa zvaničnim blagoslovom Savezničke komande za Mediteran (Allied Mediterranean Command) stigli na partizansku teritoriju bili su dopisnik časopisa “Tajm” (Time), Stojan Pribičević, Amerikanac srpskog porekla, i dopisnik Rojtera, Džon Talbot (John Talbot)”.(21) “Grupa je sletela na aerodrom blizu Bosanskog Petrovca koji je bio pod kontrolom britanskih snaga.”(22) “4. maja, 1944.”, američki novinari su se u Titovom štabu “sreli sa Čerčilovim sinom Randolfom” (Randolph Churchill).(23) “9. maja, 1944. američki novinari su ”večerali sa Titom u Drvaru”!(24) “Prvi Pribićevićevi dopisi pojavili su se u nekoliko američkih listova, uključujući i časopis “PM” (PM), od 15. maja, a opširniji izveštaj u časopisu “Tajm” (Time), od 22. maja.”(25) Iako se ne zna se da li je prigodom sastanka Čerčilov sin Randolf uverio američke novinare da će Titova federalna Jugoslavija biti kratkotrajna i da će posle njenog raspada “zapadna Jugoslavija biti u zoni potpunog britanskog uticaja” – očigledno je da uprkos poznatim pričama o napijanju i otrežnjivanju – Randolfova uloga u uključivanju NDH u “pobednice rata” – via Tito – nije bila nimalo naivna – naprotiv: bila je ključna!

Posle napete misterije holivudskog stila, Saveznici prebacuju Tita iz Drvara na ostrvo Vis gde su tada već saveznička vojna baza i aerodrom.

To znači: Prvo: Tito je na Visu bezbedan! I drugo: Od juna pa do početka oktobra 1944. Tito ne rukovodi nikakvim “operacijama protiv Nacista”!

Tito nije na bojištu! To znači, Laž nateruje Istoriju da poveruje u neverovatnožu Laž – koju servira Spktakl Šulcbergera i “Njujork Tajmsa” – da Tito “rukovodi” nekakvim “operacijama protiv Nacista”!

Ta Laž je presudna da bi američka i zapadna javnost poverovale u neverovatnost proizvođenja Tita u lažnog “heroja Drugog svetskog rata”!!!

Činjenica da je Šulcberger najmljeni provokator propagandista – dokazuje i združenu pripremljenost bajke o Drvaru: Posle sumnjive “procurele” tvrdnje nemačke obaveštajne propagande – “Nemci su 25. maja uhvatili Tita” – BBC emituje: “Tito, uz pomoć Saveznika, prebacio svoj štab iz jednog dela Jugoslavije u drugi deo Jugoslavije”! A onda “18. juna Šulcberger izveštava u “Njujork Tajmsu”: Maršal Tito “odleteo u Italiju jer nije bilo raspoloživih aerodroma u Jugoslaviji” – pa odmah zatim: “Maršal Tito je sada natrag u Jugoslaviji”!(26)

Šulcerberger i “Njujork Tajms” varaju – i to bezočno:

Takozvani “Titov štab” je bezbedan na teritoriji NDH! Tito nije “prebacio” svoj štab iz “jednog dela Jugoslavije u drugi deo Jugoslavije” – Tita su Saveznici prebacili sa savezničke teritorije u okolini Bosanskog Petrovca – na drugu savezničku teritoriju na ostrvu Vis! Tito nije odleteo u Italiju zato što “nije bilo raspoloživih aerodroma” – jer je bio vrlo “raspoloživ” i “neobično aktivan” saveznički aerodrom u Bosanskom Petrovcu! Tito nije “odleteo u Italiju zbog neraspoloživih aerodroma” – niti zbog lažirane vesti da su ga Nemci “25. maja uhvatili”! Ne: Tito je prebačen u Italiju za foto-op – da se kao “maršal” šepuri na paradi Pobede, sretne i fotografiše sa Čerčilom pred savezničkim komandantima, i dobije precizne direktive za Ubistvo Ravne Gore i Ravnogorske Srbije! Dakako, za foto-op “maršal” Tito nije bio ni “go” ni “bos” kako su njegovi ustaški i lički ubice lagali osuđene Srbe nepunih godinu dana docnije.

“Tito šest sati kod pape”! Najduža audiencija “svete” šamlice

Dok se šepurio u Anciju Tita je papa primio u audienciju, koja je trajala ni manje ni više – čak “šest sati”!!!(27) Maratonska šestočasovna audiencija kod pape svakako je trajala toliko abnormalno dugo zato jer je papa morao prvo da se uveri u Titovu totalnu odanost “hrvatstvu” NDH pre nego što će mu izdiktirati “kanonizirane” direktive čije će krvološtvo u Srbiji sprovesti u partizanskoj uniformi ustaški “zapovednik” Marko Mesić, a koje će decenijama docnije njegov nećak, Stipe Mesić, nazvati jedinstvenim “dvema pobedama” NDH u Drugom svetskom ratu! Takođe decenijama docnije, naravno američki magazin “Tajm” (“Time”) objavljuje sentimentalni rastanak Stipe Mesića na jezeru u Škotskoj, od uspoemene na pokojnog britanskog brigarida Meklejna. Stipe tom prilikom iznosi vrlo čudan zaključak: ipak treba poštovati Tita jer bez njega ne bi bilo hrvatskih pobeda! Tek danas, objavljivanjem Makdauelovog Svedočanstva Istine u “Streljanju istorije”, Stipin zaključak prestaje da bude čudan: iako presudna za preživljavanje Ustaštva i NDH – Titova uloga bila je ustvari – drugorazredna! I zato što stvarni zadatak Titove izdaje bio kompleksan, zato je audiencija kod pape trajala svih šest abnormalnih sahata…

Usred rata – daleko od ratišta: “Go” i “bos” priređuje prijeme na jahti!

Ali… odvratnost te izdaje odraziće se tek na ostrvu Vis!

Robert Marfi (Robert Murphy) “9. juna, 1944. telegrafiše Državnom sekretarijatu”: “Maršal Tito i Sovjetska misija su na Visu”(28) Spektakl je morao da u američku javnost utuvi laž da je Tito komunista – zato je na Visu “sa Titom i Sovjetska misija”! Ali… možda je na Visu i Marko Mesić da Sovjetsku misiju ubedi da je Titu – uprkos njegovoj lažnoj vojsci od 200.000 – za Ubistvo Srbije neophodna Crvena Armija, kako bi Mesić mogao da realizuje svoju papinsku hulu hrišćanstva – ustašoizoidnu inkviziciju “srpskih šizmatika” – koju je prišipetlja Tito sakrio u oblandu nekakve lažne “revolucionarne” likvidacije nekakve “velikosrpske buržoazije”! Iako je neshvatljivo da niko od sovjetske misije ne prepozna Marka Mesića kao nacističkog zločinca zarobljenog na Staljingradu, ali… ali ipak… od svega je nepojamno i najčudnije da usred rata… Tito – “go” i “bos” Tito – priredi prijem – na jahti… za Marfija, i ne samo za Marfija… ali… na jahti… usred rata… daleko od ratišta… na jahti!

Naravno, da bi Spektakl izgledao stvaran – sve lažne nestvarnosti morale su biti – neverovatne! Takav dramaturški uzus propisao je još antički Aristotel – zato se laž Zla drži tih uzusa čak i u Potočarima Srebrenice, Račku Kosova, Rambuijeu Srbije: laž postaje verovatna samo ako je isuviše neverovatna!

Međutim, iako Makdauelovo Svedočanstvo Istine postavlja najneizrečenije pitanje od svih gatalica: da li se Tito dodvoravao Čerčilu ili Čerčil Titu, ipak… iako se ne zna da li je prilikom prijema na jahti Marfi ponovo izdiktirao Titu isto što i papa prigodom abnormalne šestosahatne audiencije – o unutrašnjim granicama federalne Jugoslavije pod poglavništvom Zagreba”; niti da li je uz diktat Marfi uključio i uslov da Tito ušeta u osuđenu Srbiju sa Višinskim od kojeg nema bolje kamuflaže da je Tito komunista a ne Ustaša… ali… Tito je na Visu sreo i bana Šubašića kojom prigodom ga je uverio “da će u Jugoslaviji voditi hrvatsku politiku”, jer: “Ja sam najprije Hrvat, a onda komunista”! Može se zato predpostaviti da je na Visu sreo i Ivana Meštrovića, kojeg je hrvatski časnik Tito ubijedio: “I meni kao i Vama hrvatski interesi prvo leže na srcu”, jer “vjerujte da nisam na čelu države bilo bi zlo za Hrvatsku…”(29) Pa pošto nema kraja dodvoravanju… bilo bi naprosto čudno da na ovom postdrvarskom kabadahijskom sastančenju na jahti na Visu nije participirao i fratar Krunoslav Draganović, svemoćnik “u svemoćnom Vatikanu” koji je “učinio veliku uslugu Brozu, reakcionarnom lakeju zapadno-evropskih i američkih obaveštajnih servisa”, i koji je krunisao maršala “u toku 1971. titulom “Počasnog kanonika crkve svetog Jeronima u Rimu” – što znači da je tom blagošću “papa Brozu dodelio privilegije – koje je imao i austrijski Car nad Hrvatima”!(30)

Fantazmagorija Spektakla od lažnog “golog” i “bosog” do tajnog “cara” – Titovo ne vraćanje na ratište u Jugoslaviji od Drvara do kraja ratnih dejstava – i sastančenje daleko od ratišta – dokazuju da je Spektakl Zla zasnovan na najodvratnijoj laži, i da je Uvertiru Spektakla “Njujork Tajmsa” aktivirao faslifikatom već 1941. pod naslovom:

“Serbs Said to Slay Croats”! “Izveštava se: Srbi kolju Hrvate”!

“Njujork Tajms”, “12. aprila, 1941 – izveštaj novinske agencije UP (UP):

“After proclamation of a Croatian state, Serbs began a ‘wholesale slaughter’ of Croats residing in Serb territory” – “Nakon proglašenja hrvatske države, Srbi počeli opšti pokolj Hrvata koji žive na srpskoj teritoriji”!(31)

Jedini pokolj 12. aprila, 1941, bio je masovni pokolj Srba na teritoriji marionetske države Trećeg Rajha, takozvane NDH! Činjenica da “Njujork Tajms” laže od samog početka ratnih operacija na tlu bivše Jugoslavije, bezpogovoran je dokaz da laž nije samo britanska već i američka, i da je anti-srpski Spektakl “Tito najveća prevara Drugog svetskog rata” pripremljen davno pre faktičke okupacije Jugoslavije!!!

Zato usaglašenost savezničkih medija, pa čak usaglašenost i sa nacističkim obaveštajnim službama – ukazuje na još jednu vrlo čudnu vezu: Amerikanac C. D. Džekson (C.D. Jackson), iako je tokom rata bio aktivan član američkog OSS-a, onog trenutka kada je posle Trumanovog “otpuštanja” generala Donovana stvorena CIA – koja je američkom javnom mnjenju lažno reklamirana kao “OSS-CIA” – iako je OSS tada već bio razobličen jer američkom rodoljublju nije odgovarala niti izdaja Pobede u ratu, niti CIA pod okriljem nacističkog generala Gelena – avaj, Džekson je postavljen za direktora CIA-nog Otseka za takozvani “psihološki rat” (psywar), i na tom položaju se zadržao godinama. Međutim, malo je poznata njegova dominantna uloga u kampanji za ubistvo Ravne Gore i Ravnogorske Srbije – i u lažnoj glorifikaciji Tita – i čuven je navodno samo po “piramidalnoj ulozi” u “falsifikovanju istine zarad” takozvanog “Hladnog rata”!(32) Međutim, informisani obaveštajci su pominjali tokom devedesetih da se i prečesta pozivanja Ričarda Holbruka na takozvanu “German House”, i već pomenuta frapantna sujevernost Stipe Mesića uspomeni na brigadira Meklejna u “Tajm” magazinu, i njegovo razmišljanje o drugorazrednosti Tita u odnosu na preživljavanje NDH – nadovezuju se na blisku saradnju sa C. D. Džeksonom, koji je bio jedan od svemogućih izvršnih direktora magazina “Lajf” u doba kada je “Lajf” počinio falsifikat – a i “Tajm” magazina u doba Mesićeve aluzije… Džeksonovo zlo nije samo nečasno nego je de facto ovaploćenje Zla: “kanonizirajući” Tita fantazmagoričnom izmišljotinom “ratnika” i “maršala” – Džekson je lično aktivirao rasističku mržnju inkvizicije protiv Srba, i – ako je Holbruk zaista bio u dosluhu sa njim – obezbedio njen ubilački antihrišćanski nastavak devedesetih prošlog veka holokaustom likvidacije Srbije i Pravoslavlja! To dokazuje i titoističko-ustaško-savezničko progonstvo generala Donovana i pukovnika Makdauela koje se nastavilo čak i tokom Ravogorskog kongresa u selu Ba: “Kongres je od strane britanskog ‘Gardijana’ filmovan – i u Gestapou u okupiranom Beogradu” – ovaj britanski film – “prikazan” je već “oko 20. Februara”! Naravno – Gestapo je odmah počeo “hapšenja”!(33) Podređivanje Amerike mržnji Zla možda najrečitije kazuje američki operativac Filip Ejdži: “CIA nije napravljena za sakupljanje informacija – već za mešanja u unutrašnju politiku drugih zemalja.“(34) Da li je ovo aluzija na otpuštanje Donovana i uticaj nacisitičkog generala Gelena? Ko zna… piše se svašta, svašta tvrdi… međutim… zaključak koji proizilazi iz neverovatnosti fantazmagorija Spektakla “Tito najveća prevara Drugog svetskog rata!” aktiviranog 1941. a razjarenog 1943. – vrlo je tragičan:

Na teritoriji bivše Jugoslavije više se – ne vodi Drugi svetski rat! Umesto rata, združena savezničko-nacistička kampanja, pod lažnim pokrićem “građanskog rata” – priprema rasistički holokaust “konačnog rešenja”: ubistvom Ravne Gore i Ravnogorske Srbije – via dovođenjem Tita na vlast!

Još je tragičnije da Ravna Gora i Srpski Narod Ravnogorske Srbije – iako izdani pa čak i bombardovani na zahtev Tita – verni svojoj Nacionalnoj i Duhovnoj Odgovornosti Dobru – nastavljaju Drugi svetski rat žrtvujući se za Savezničku Pobedu! I zato što je Makdauelu novembra 1944, po povratku iz Jugoslavije “u Vašingtonu” – “zabranjeno da govori bez dopuštenja” – zato je on progovorio tek danas Svedočanstvom Istine koje je pre smrti poverio Majklu Radenkoviću:

“Zvanična britanska politika prema Jugoslaviji u junu 1944. sastojala se u napadanju generala Mihailovića kao saradnika okupatora, i punoj vojnoj pomoći i priznanju Titovog partizanskog stava i u očitoj voljnosti da prizna taj pokret kao faktičku vladu u Jugoslaviji” – iako je “britanska politika prema Jugoslaviji” de facto “zasnovana na netačnom uvidu u vojne i političke prilike na području Jugoslavije” – ipak – juna 1944. britanci čak kažu “da mogu odlučiti da zadrže – zapadnu Jugoslaviju – posle rata u zoni potpunog britanskog uticaja”! Takvo “rešenje pripisuje se jakom katoličkom uticaju”, i uverenju Vatikana da će “pod kontrolom Britanije Tito odbaciti svoje komunističke veze” – “zarad svoga hrvatskog porekla”!(35)

Formulacija Vatikana i Ustaštva koje su američki i britanski “uticaji” uspostavili dovođenjem Tita na vlast – bila je ‘neutralisati’ Srbiju koja ‘ne može postojiti kao etnički čista država’! U tu svrhu nije bilo boljeg rešenje od Tita da prošvercuje Ustaštvo i NDH da likvidiraju ‘Srpsko pitanje’!

Zato je tokom Spektakla, kako dokazuje Makdauel, započeto “ubrzano povećanje anglo-američke pomoći isključivo Titu” – i to “stvaranjem kopnenih i vazdušnih baza u severnim oblastima Jugoslavije” – naravno na teritoriji papine Dei-NDH!

Nestvarnost ovih čudesnih dogodovština na teritoriji NDH, i nestvarnost fatamorgana Spektakla “kanonizovanih” u “bule” zvane “sedam ofanziva”, “Sutjeska”, “Neretva”, “Avnoji”, “NOR”, “NOB”, “antifašizam”, “vrhovni štab”, “desant na vrhovni štab” – dokazuje da nisu ništa drugo do najodvratnije laži Zla otkad je svijeta i vijeka: papskom bulom “kanonizovano” je ustoličenje Tita na prestolje falsifikovane istorije – Zlo je “kanonizovalo” zločinstvo rasističke mržnje umesto morala kao osnove ljudskog bitisaanja i budućnosti! Da ta “kanonizacija” Zla – jeste lažno Hrišćanstvo – najstravičniji dokaz je da je ustaški “dei-general” Marko Mesić, kojeg je Tito iz častničke blagozahvalnosti “Svetoj Stolici” “kanonizirao” u komandanta počasne garde u Belom Dvoru – streljao Isusa Hrista na fresci u kapeli Belog Dvora – direktnim pogotcima u oči! Već 1914. ”Papa Pije XII smatrao je da ustaški ”genocid nad Srbima mora biti izbačen iz svetske istorije. To su bile njegove reči”!(36) Shodno ovoj papskoj mržnji, docnije, u naša vremena, drugi papa, Jovan Pavle II – je Jasenovačke žrtve “predao zaboravu”!(37) U posleratnnoj budućnosti obavljena je mržnja pape Benedikta XV: ”Srbi pravoslavni i Srbija ima da nestanu sa lica zemlje!”(38) Zato danas “Jutarnji list” navodi: “u Rimu, vrlo brzo nakon pada NDH, sveštenik Krunoslav Draganović i grupa sveštenika i redovnika vezanih uz Zavod Svetog Jeronima, koji se nalazi u centru Rima, ali je pod upravom Vatikana, uspostavili su mrežu koja je trebalo da omogući pripadnicima kvislinškog režima da se prebace u zemlje Južne Amerike.”(39) To nepobitno dokazuje da su Brozovi takozvani procesi protiv Ustaša bili najobičnija lakrdija obmanjivanja shodno Vatikanovoj “šestočasovnoj direktivi”: posleratna bdućnost je “postala”: “Svet ne zna o Jasenovcu – Istina o genocidu zakopana u Vatikanu”.(40) Zato je za papu Jovana Pavla II, koji je Stepinca proglasio blaženim, kardinal Bozanić aprila ove godine rekao da je Pavle II “postao”: “Papa hrvatske nade”.(41) Zato je na “tonskim snimcima sa sastanka hrvatskog civilnog i vojnog vrha na Brionima 31. Jula 1995, uoči početka “Oluje“ u Kninskoj Krajini – Tuđman izjavio nanećemo takve udarce da će Srbi praktično da nestanu”.(42)

Čudni neki probisveti mržnje Zla – Hrista streljaju a sebe prikazuju kao nekakvo takozvano hrišćanstvo… To praispoljno Zlo je odgovor kako je moguće ”da zloglasni fratar Krunoslav Draganović, koji je bio na listi ratnih zločinaca – slobodno živi u Jugoslaviji od 1967. do svoje smrti 1983. – i da nije izveden na sud”(43) – jer je direktan odgovor na pitanje:

Ko je koga i zbog čega doveo Zločin na vlst!

Zašto se onda takozvani “srpski“ nekakvi “najpoznatiji poznavaoci” skanjeraju “Streljanja istorije”? Da li zato da ne bi otkrili ustašku spregu atisrpske mržnje Draganović-Tito? Ili zato što je Tito preuzeo lažnu istoriju koju je Austrougarska zavela kao nekakvu srpsku istoriju? Da li zato falsifikuju Ravnu Goru u “četništvo”? Da li se zato skanjeraju da kažu da su pobijena deca Kozare i Grahova – srpska deca srpske Kozare i srpskog Grahova? I Najzad… zašto beže kao đavo od krsta od odavanja počasti srpskim senima srpske Zelengore?

Ni Srbi ni Srbija,
ni Dobro ni Pravoslavlje
neće preživeti
ako se Srpska Savest i Odgovornost
ne oslobode od škarta!
Amin

Časlav M. Damjanović

www.Ravnogorskivenac.com

_______________

(1) Makdauel, Svedočenje pred Komisijom Komiteta za pravedno suđenje Draži Mihailoviću, Svedočenje # 15, str. 473)

(2) Makdauel, Svedočenje pred Komisijom, Zaključci # 15, str. 491)

(3) Makdauel, Zaključci #2, str. 490-492)

(4) Makdauel, Svedočenje #18, str. 473)

(5) Makdauel, Zaključci #19, str. 490-492)

(6) Makdauel, “Streljanje istorije”)

(7) Makdauel, “Streljanje istorije)

(8) Makdauel, “Streljanje istorije)

(9) Makdauel, “Streljanje istorije”)

(10) Makdauel, “Streljanje istorije”)

(11) Makdauel, “Streljanje istorije”)

(12) Vladislav Sotirović, Istoričar, arhivski dokument)

(13) “I ustaše i balisti ubijali po Srbiji”, B. Subašić, Večernje Novosti OnLine, 03/ 01/14, 21:30)

(14) “Streljanje istorije”)

(15) “Rodoljub ili izdajnik”, Dejvid Martin, str. 182)

(16) Isto, Martin, str. 222)

(17) Volter Roberts, “Tito, Mihailović, i Saveznici, 1941-1845”)

(18) Isto, Roberts)

(19) Isto, Roberts, str. 227-229)

(20) Isto, Roberts, str. 227-229)

(21) “Tito, Mihailović i Saveznici, 1941-1945”, Volter Roberts, str. 227-228)

(22) Isto, Roberts, str. 228)

(23) Isto, Roberts, str. 227-229)

(24) Isto, Roberts, str. 227-229)

(25) Isto, Roberts, str. 227-229)

(26) Isto, Roberts, str. 229)

(27) Video: “Bodlje i žaoke”, Intervju: Dragan Krsmanović, 01/21/14)

(28) “Tito, Mihailović i Saveznici, 1941-1945”, Volter Roberts, 229)

(29) Prof. L. M. Kostic, “Komunisticko taksiranje naroda Jugoslavije”, Toronto, 1969, str. 406-407; Ivan Mestrovic, “Uspomene na politicke ljude i dogadjaje”, Buenos Aires, Argentina, 1961. Iz “Dokumentacija o zloglasnom fratru Krunoslavu Draganoviću”, Dušan Buković, Telegraf, Novinar.de, 01/09/14)

(30) “Katolicka crkva u Jugoslaviji”, Hrvatski tjednik “Danica”, od 29 rujna/septembra 1971, Chicago, Illinois; Isto: Ante Jeric, “Svica”, broj 135, Dalmatian publishing company, New York, 1971, Iz “Dokumentacija o zloglasnom fratru Krunoslavu Draganoviću”, Dušan Buković, Telegraf, Novinar.de, 01/09/14)

(31) “A Nation’s Fight for Srvival”, New York, 1943)

(32) Erik Tomas Čester, “Skrivena mreža” – Eric Thomas Chester, “Covert Network: Progressives, The International rescue Committee, and the CIA”, Armonk NY and London: M.E. Sharpe, 1995, pp. 160-183, quoted by Daniel Brandt, “Journalism and the CIA: The Mighty Wurlitzer”, NewsLine, No. 17, April-June 1997, page 2 of 11)

(33) Miloslav Samardžić, Istoričar: “General Draža Mihailović i opšta istorija četničkog pokreta“, IV tom, NIP, “Pogledi“, Kragujevac, 2007, strane 67-76, [87])

(34) “Kontrolisani haos: Balkanska metodika”, Dr. Jelena Guskova, “Glas Rusije”, 02/19/14)

(35) Makdauel, “Streljanje istorije”)

(36) Dr. Smilja Avramov, promocija knjige Karlhajnca Dešnera, “Politika rimskih papa u XX veku”)

(37) Prof. dr S. Živanović: “Povodom vesti da će u Sarajevu biti podignut spomenik papi Jovanu Pavlu II”, Borba za veru, 03/25/14)

(38) “Prošlost uopšte nije prošlost”, Autor, Novinar.de, 03/24/09)

(39) “CIA: Vatikan pružio utočište Paveliću”, D. Vukotić, Borba za veru, 0424/14)

(40) “Istina o genocidu zakopana u Vatikanu”, M. Đurić, Novinar.de, Vesti, 05/03/07)

(41) “Bozanić: Ništa ne može zaustaviti kanonizaciju Stepinca”, “Tanjug”, “Borba za veru”, 04/22/14)

(42) “Šta je rekao Tuđman uoči Oluje”, Novinar.de, 04/25/07, Mondo, Hrvatska televizija (HTV)

Izvor: VIDOVDAN