Skočite na sadržaj
Mi, potomci i poštovaoci žrtava Pokolja, iz udruženja Ognjena Marija Livanjska i Jadovno 1941, poslije 28. godina uznijeli smo Časni krst kozijim stazama i održali pomen za postradale tog krvavog dana na Ognjenu Mariju 1941 godine. Vezane vijesti: Sandra Blagić: Časni krst na Dinari
U Livnu je danas služena Sveta liturgija u Spomen kapeli-kosturnici povodom obilježavanja 78 godina od kada su ustaše pobile 1.600 Srba u Livanjskom polju. Paroh livanjski Predrag Crepulja rekao je Srni da je na današnji dan, na praznik Svete Ognjene Marije, prije 78 godina pobijeno 1.600 Srba sa područja Livna. – Na području Livna te strašne 1941. godine stradalo je 1.600 Srba, od toga ispod 18 godina 673, a od toga broja 248 tek rođene djece i djece do šest godina – istakao je paroh Crepulja. Paroh livanjski je naveo da su samo 13 muškaraca i jedna žena priživjeli u Ravnom docu na dnu jame 40 dana. – Godine 1941. pobijeni
Ambasador Izraela u Zagrebu Ilan Mor pozvao je Hrvatsku da prizna zločine počinjene u NDH. Zločini koji, kako je rekao, treba da postanu i predmet izučavanja u obrazovnom sistemu radi edukacije mladih. Uoči posjete predsjednice Kolinde Grabar Kitarović Izraelu, Mor ističe da Holokaust i u Hrvatskoj ima veoma važnu ulogu, da se ne može poreći, niti se mogu zatvarati oči pred njim. – Morate se suočiti sa tim – poručio je Mor u intervjuu za N1 televiziju. Misli da su izvinjenje i priznavanje odgovornosti koraci u pravome smjeru. – Kad predsjednica Kitarović ovoga puta posjeti Jad Vašem, biće to još jedan korak u pravome smjeru u pogledu preuzimanja odgovornosti. Prošlosti
U crkvi Svetog kneza Lazara u selu Pridvorica kod Gacka, služena je liturgija i pomen za 185 stradalih Srba, koje su ustaške jedinice i muslimani iz okolnih sela na svirep način pobili na Božić 1942. godine. Pomen Pridvorica GackoFoto: RTRS Ubijeni su žene, djeca i starci na najsvirepiji način, hladnim ili vatrenim oružjem, dok je veći dio spaljen u crkvi i štalama. Foto: RTRS U kriptu hrama posmrtni ostaci nevino stradalih srpskih mučenika, preneseni su 2008. godine. Izvor: RTRS
Današnje letovanje naših arhigrađanskih selebritija u NDH 2.0 spada, zapravo, u isti smisaoni segment kao i letovanje u NDH 1.0. Ovih dana naši arhigrađanski selebritiji hvale se putovanjima po Hrvatskoj. „Igra Hajduk, danas, sad nekad, divno je biti u Splitu“!, diči se Sofija Todorović, „komšinica iz Borče“ (zapravo, aktivistkinja YIHR-a), poznata po akciji „Burek solidarnosti“ (posle koje je Kandićkin FHP pozvao Evropski sud za ljudska prava da je uzme u zaštitu od srpskih nacionalista). „Za 18 godina super letovanja“ u Hrvatskoj, pohvalio se i Srđan Dragojević, „niko me ružno pogledao nije“. „Mislim da tabloidi raspiruju mržnju, kao 90-tih“, dodao je. I dok nam Sergej Trifunović šalje „pozdrav s magičnog Cresa“,
Po nalogu iz Beograda na spomen ploču srpskim žrtvama u Mauthauzenu ne može da se stavi krst, jer „krsno znamenje vređa nečija osećanja”. Ko stoji iza odluke da svi narodi osim Srba imaju pravo sećanja na svoje žrtve, i ko (iz Beograda!) zahteva da stratište u Mauthauzenu, gde su sahranjene kosti više od 10.000 stradalnika ne bude obeleženo krsnim znamenjem, pitanje je koje srpskoj javnosti upućuje protojerej stavrofor Dragan Mićić, starešina Hrama Sv. Vasilija Ostroškog Čudotvorca u austrijskoj parohiji Linc. Pečatov sagovornik kaže: „U 50 godina otkako je osnovana parohija Linc, po rukopoloženju vladike Lavrentija 1988. godine 30 godina služim srpskom narodu koji živi u pokrajini Gornja Austrija, i u
Nakon 78 godina od velikih stradanja koja su zadesila srpski narod Livna i Livanjskog polja, kao i 27 godina od početka stradanja u poslednjem građanskom ratu, Livanjski Srbi počeli su sa okupljanjima tokom kojih se sećaju svojih mučenički postradalih predaka. U subotu 27. jula, u crkvi Sv. Kirila i Metodija na Telepu u Novom Sadu, okupili su se livnjaci koji žive u Novom Sadu i okolini. Molitveno sećanje predvodio je otac Vilimir Vrućinić. Sledećeg dana, u nedelju 28. jula, služen je parastos za sve postradale u hramu Sv. Marka u Beogradu. Pred 50-ak okupljenih Livnjaka i njihovih potomaka, bogosluženje je predvodio otac Mirko Jamedžija, bivši paroh livanjski. U svojoj besedi,
Davne 1998. godine, prvi put u Donjoj Gradini…Mi kao i svaka druga djeca u tom uzrastu, istrčasmo iz autobusa. Kao psi pušteni s lanca, potrčali ka livadi a za nama krenu vriska, cika ( ne znajući tada, da gazimo po kostima nevino postradalih). Obišli smo kompleks Donja Gradina, saznavši da su za vreme NDH ustaše i ustaško cijeće napravili, stravičan pokolj nad Srbima, Jevrejima, Romima. Djetetu od 10-11 godina teško je zamisliti da su od ljudi pravili sapun! Ej, sapun!! Da su žene i djecu silovali, nabijali na nož, kopali oči, vadili organe.Da su se takmičili ko će više ubiti ljudi.Da su pili krv, a od očiju i ušiju pravili
Uvod Dvadesetsedmojulski ustanak u Drvaru 1941. godine, povodom čije smo se sedamdeste godišnjice okupili na ovom naučnom skupu, možemo posmatrati u tri geo-politička konteksta: 1) evropskom, 2) jugoslovenskom i 3) kontekstu proglašenja Nezavisne Države Hrvatske i njenog genocidnog postupanja prema Srbima.[1] Nebi trebalo da ima spora o tome da su ovi konteksti povezani. U sklopu evropskog konteksta, ustanak u Drvaru se može posmatrati kao jedan u nizu regionalnih pokreta otpora protiv sila Osovine, specijalno motivisan novom situacijom na evropskom ratištu, proisteklom iz napada nacističke Nemačke na Sovjetski Savez, koji se shvata pre svega kao nemačko-ruski rat. U sklopu jugoslovenskog konteksta, ustanak u Drvaru se posmatra kao jedan u nizu ustanaka
Olakim davanjem oproštaja i pristajanjem na minimiziranje i marginalizovanje stradanja svojih predaka, njihovi potomci postaju posredno saučesnici krvnika, te propuštaju priliku da nauče sa kime i koliko treba da budu bliski, a šta je to od čega treba da se čuvaju. Piše: dr Marta Mratinković (klinički psiholog) Mnogo puta sam se osvjedočila da zločini ne zastarijevaju ni stotinama godina nakon što su se dogodili. Na eks-jugoslovenskim prostorima bilo je puno zločina protiv čovječnosti koji su olako zaboravljeni. A, kao i sve druge tajne, i ove nalaze način da nas jednom zaskoče. Dugovi krvi – ne zastarijevaju. I pronaći će svoj način da se naplate. U svojoj praksi, ja danas često
U Sadilovcu na Kordunu, u subotu 27. jula 2019. godine sa početkom u 10 časova, u crkvi Rođenja Presvete Bogorodice, na 77-tu godišnjicu stradanja, biće služena Sveta Liturgija i pomen za 463 srpske žrtve stravičnog pokolja u ovom mjestu, koje su pobijene i zapaljene u ovom hramu 31. jula 1942. godine. Selo Sadilovac nalazi se na rijeci Korani, na Kordunu, na samoj granici Korduna, Like i Bosne. Prema nekim podacima selo Sadilovac nastalo je 1790. god ine dolaskom prvog pravoslavnog sveštenika Gaje Grgića, koji je sa sobom doveo i naselio srpski narod. Malo po njihovom dolasku napravljen je i pravoslavni hram posvećen Rođenju Presvete Bogorodice, sagrađen 1826. godine. Dana 31.07.1942. godine
Odbor za zaštitu prava Srba u FBiH saopštio je da se ovih dana navršava 78 godina od početka likvidacije oko 12.000 Srba na Garavicama, nedaleko od Bihaća. U periodu od 23. jula do sredine avgusta 1941. godine na Garavicama, koje se u engleskoj literaturi definiše kao mjesto uništenja, ubijeno je 12 000 Srba. Garavice nisu bile logor, gdje su Srbi smještani i zatvarani, pa na nakon toga likvidirani, već je to lokacija za nestajanje, uklanjanje suvišnih. Prije likvidacije pojedine grupe dovedenih Srba bi provele maksimalno dva dana u bihaćkoj kuli – navodi se u saopštenju Odbora. Navedeno je i da u magistarskom radu Saime Lojić iz 2018. godine, koji je
U Gornjem Jelovcu, na Patriji, u zaseoku Macure, kod spomenika žrtvama Pokolja iz ljeta ’42. služen je 19. jula 2019. godine parastos Novomučenicima srpskim, među kojima je i 75 djece do 14 godina, čija su imena ispisana na spomeniku. Sveštenik Željko Jevđenić, besjedio je poslije parastosa potresnu priču o stradanju djevojčice kojoj ni dan danas ne znamo ime. Donosimo prilog autora Spasoja Aleksića o zločinu počinjenom u Jelovcu, napisan aprila 2012.: Njive prekrivene leševima Tog krvavog ljeta 1942. godine Kozara je jaukala za svojom djecom. Livade, zrele pšenice, drveće, trava, putevi, proplanci, potoci, crvenile su se od srpske krvi. Selo Gornji Jelovac kao i zaselak Macure nisu tog Gospodnjeg ljeta bili
Srbi su pobednički narod. Mi smo narod koji ume da voli, narod koji ume da prašta i narod koji ume da ugosti. Neretko nas proglašavaju i narodom koji najviše zna, najviše ume i najbolje se snalazi. Srbi su svetu dali mnogo umnih glava. Dobili smo silne ratove, više njih za druge, nego za sebe. Borili smo se protiv svega što je pretilo nama i svetu. Sebe smo ispostili kako bi imali oni koji nikada nisu imali. Međutim, Srbi znaju da budu i prepredeni. Mi smo narod u kojem se sve može prodati za pare ili funkciju. Fotelja je nešto što će porodice posvađati, braću pobiti i kuću zaravniti. Za vlast
Ustaše su u Banskom Grabovcu kod Petrinje 24, 25. i 26. jula 1941. godine masakrirale 1.200 Srba. Poklane Srbe ustaše su zatrpale zajedno sa pobijenim psima, navode u Udruženju „Jadovno“. U pravoslavnoj crkvu u Topuskom u julu 1941. godine mučeno je i ubijeno nekoliko muškaraca, žena i djece, među kojima su bili Milutin Kordić i njegov maloljetni sin. Nikola Kordić, koji je tada imao 78 godina, nije mogao hodati, pa su ga ustaše dovezle zaprežnim kolima u crkvu i ubile. Ubijen je Dušan Zlokas /14/, a žene i djevojke su silovane. U selu Dragotina kod Gline u julu 1941. ustaše su poklale sedam žena i jedno dijete i zapalile ih.
Ovih dana se, po ko zna koji put, kreće u akciju smanjivanja
Insistiranje na akribičnosti prilikom utvrđivanja broja stradalih Srba u Jasenovcu, logoru anihilacije
Logorom Jasenovac, brojem žrtava i sjećanjem na ovaj strašni zločin, pored istoričara,
Iz Dokumentaciono informacionog centra „Veritas“ saopštili su da se, prema njihovim podacima,
Činjenica da je spot “Teci reko” o strahotama Jasenovca, u izvođenju “Beogradskog
Poslednjih godina u srpskoj javnosti sve se češće i sistematičnije umanjuje broj
Kao što su nakon Drugog svjetskog rata osviješćeni rodoljubi bivali zakovani na
Gospođa Dragana Tomašević iz Londona, kako sama za sebe kaže „potomak preživjelih
Kako se proteklih dana u javnom prostoru (opet) razvila polemika vezana za
Istina o tačnom broju ubijenih u Jasenovcu verovatno nikada neće biti poznata,
22. avgusta navršava se godišnjica najsurovijeg u seriji napada na Srbe u
Ni Nemci nisu imali logor za decu kakav je postojao u sistemu
Udruženje Jadovno 1941. je formiralo Centralnu bazu žrtava, koju možete pretražiti unosom pojedinih podataka o žrtvama.
Odaberite godinu ili mjesec i pretražite sve događaje koji su se desili u tom periodu.
Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
