Srpska Ramonda: Godišnjica stradanja Srba u Bjelovcu, Sikiriću i Lozničkoj Rijeci

Navršilo se 30 godina od masakra nad Srbima u bratunačkim selima Bjelovac, Sikirić i Loznička Rijeka. Muslimanski zločinci iz Srebrenice predvođeni Naserom Orićem ubili su 14. decembra 1992. godine u ova tri sela 68 mještana, a ukupno tokom Odbrambeno-otadžbinskog rata njih 109.

„Tog 14. decembra 1992. muslimanske snage tzv. Armije BiH iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića u ranim jutanjim časovima izvršile su napad na srpska sela Bjelovac, Sikirić i Loznička Rijeka, koja se nalaze na lijevoj obali Drine jedno pored drugog.

Stanovnike ovih sela je probudila rafalna paljba i povici sa okolnih brda: „Ćetnici, sve ćemo vas poklati! Predajte se! Hvataj žive!…“, a koji su se čuli pri napadu na sva srpska sela u Podrinju.

Povici su imali za cilj da izazovu još veći strah kod nenaoružanih civila, koji su već bili prestravljeni sa prethodnim napadima na druga srpska sela i užasne zločine koji su u njima počinjeni“, , navodi se u saopštenju Srpske ramonde.

Zločinci predvođeni Naserom Orićem su na najmonstruozniji način ubijali Srbe u ovim selima, a dve trećine žrtava su bili civili, navodi se i dodaje da je najmlađa žrtva masakra bio petnaestogodišnji Čedo Miladinović, a tada su ubijeni i godinu dana stariji Slobodan Petrović, te sedamnaestogodišnji Milenko Vučetić.

„Najstarija žrtva masakra bila je osamdesetjednogodišnja starica Zlata Jovanović, koja je ubijena na kućnom pragu, njoj su tog dana ubijeni i sin Milan i unuka Radenka.

Manji deo stanovnika pokušao je da se probije prema rijeci Drini i da se čamcim prebaci na sigurno u Srbiju, ali su pored rijeke muslimanski vojnici u zasjedi dočekeli zbjeg, tako da su mnogi Srbi ubijeni pokušavajući da se spasu.

Muslimanske snage su preživjele Srbe zarobile i odvele u logore u Srebrenicu.

Među onima koji su odvedeni u srebreničke logore bio je Nemanja Filipović, beba od sedam mjeseci, te njegova sestra Oliver Filipović, koja je imala tri godine. Tada je odveden i dječak Brano Vučetić, jedan od simbola stradanja Srba u Odbrambeno – otadžbinskom ratu, koji je u srebreničkim logorima mučen 56 dana. On je tada imao samo 9 godina, a izgubio je celu porodicu. Njemu su tog dana ubijeni otac Vučetić Radovan (1943) i brat Milenko Vučetić (1975), majka Radojka je ubijena tri meseca ranije takođe od muslimana.

Svi zarobljeni su zlostavljani u logorima, a nakon skoro dva mjeseca razmenjeni za zarobljene pripadnike tzv. Armije BiH u Skelanima.

Starica Dostana koja je takođe odvedena u srebreničke logore, uskoro nakon razmjene od posljedica mučenja i torture je oboljela i umrla. Trajne traume ostale su i na ostalim logorašima.

Takođe tog dana majci Slavki Matić koja je jedna od mnogih srpskih majki koje su izgubile sve u Odbrambeno – otadžbinskom ratu, ubijene su kćerke Matić Gordana (1967) i Matić Snežana (1965), te suprug Matić Radivoje (1937).

Za ovaj zločin i posle 30 godina još uvijek niko nije odgovarao, kao ni za ostale zločine nad Srbim u Podrinju koje su počinili srebrenički muslimani od 1992. do 1995. godine.

Tokom suđenja Naseru Oriću komandantu srebreničkih muslimana, dostavljeni su dokazi o stradanju u ova tri sela, ali Haški Sud te dokaze nije uzeo u obzir, a sam Orić je oslobođen svih optužbi.

Pravosudnim organima BiH takođe su podneseni brojni dokazi i svjedočenja o počinjenim zločinima, iako su navodno vođene istražne radnje, u Tužilaštvu BiH ne postoji predmet o zločinima u ovim selima.

Porodicama žrtava je jedino ostalo da se uzdaju u vječnu pravdu Božiju, jer očigledno za srpske žrtve nema pravda na ovome svjetu“, navode.

Žrtve masakra u Bjelovcu, Sikiriću i Lozničkoj Rijeci su: Živojin (Blagoje) Ilić, 1928; Radojka (Kosta) Ilić, 1935; Radovan (Bogosav) Mitrović,1948. i njegov brat Srećko (Bogosav) Mitrović, 1946; Milomir (Bogosav) Nedeljković, 1940; Ljubisav (Obrad) Nedeljković, 1925; Ratko (Svetislav) Nedeljković,1946; Slobodan (Miladin) Petrović, 1976; Dušan (Rade) Prodanović, 1931; Obrenija (Miladin) Rankić, 1934; Zlatan (Ranko) Simić, 1961; Živadin (Svetolik) Simić, 1946; Radisav (Svetolik) Simić, 1937 ili 1939; Grozdana (Vasilije) Simić, 1931; Dragiša (Branko) Stevanović, 1966; Milomir (Ljubisav) Tanasić, 1939; Milan (Petra) Tanasić, 1957; Obrenija (Obrad) Trišić, 1931; Novak (Srećko) Vuksić, 1931; Milovan (Maksim) Simić, 1949. Bogičević (Milenko) Zlatan, 1975; Cvijić (Ilija) Miodrag, 1972; Despotović (Vitomira) Slobodan; Filipović (Neđo) Stevo, 1951; Ilić (Ilija) Milisav, 1957; Ilić (Mićo) Milun, 1939; Jovanović (Miloš) Zlata, 1911; Jovanović (Milisav) Radenka, 1974; Lukić (Radivoje) Vida, 1933; Marinčević (Novica) Miroslav, 1965; Matić (Ilija) Radivoje, 1937. i njegove kćerke Matić (Radivoje) Gordana, 1967. i Matić (Radivoje) Snežana, 1965; Miladinović (Petko) Mirko, 1971. i njegov brat Miladinović (Petko) Čedo, 1975; Milutinović (Čedo) Slavko, 1963; Nedeljković (Ratko) Slobodan, 1970; Petrović (Krsto) Mirko,1920; Petrović (Milan) Mirko, 1972; 20) Savić (Ostoja) Mitar, 1954; Tanasić (Sreten) Radovan, 1923; Tomić (Živojin) Rajko, 1955; Tošić (Živorad) Milorad, 1972; Trišić (Tomislav) Zoran, 1968; Desimir (Nikodin) Matić, 1928; Damnjanović (Vidoje ili Radivoje) Slavomir, 1971; Damnjanović (Svetozar) Nedeljko, 1959; Filipović (Milisav) Dragoljub,1942. i njegov sin Filipović (Dragoljub) Dragan,1962; Jovanović (Petko ili Petar) Milan, 1948; Jokanović (Petar) Đoko, 1956; Jovanović (Veselin) Miloš; 1928; Knežević (Vojislav) Željko, 1966; Lukić (Čedo) Krstina, 1948; Milkovski (Nikolče) Bojan, 1938; Petrović (Božidar) Mlađen, 1958; Petrović (Bogdan) Miodrag, 1948; Stanković (Rajko) Radenko, 1972; Simić (Ilija) Ratko, 1951; Todorović (Krsto) Božo, 1949; Vučetić (Savo) Radovan; 1943. i sin Milenko (Radovan) Vučetić, 1975;

Preživeli meštani prepoznali su sledeće muslimane koji su učestvovali u napadu i zločinima: Ibrić (Muje) Alija „Kurta“, Salihović (Avde) Hidan, Salihović (Avde) Besim, Sinanović (Rahman) Resid, Zukić (Saliha) Sadik, Ahmetović Haris „Hari“, Begzadić (Alije) Hajrudin, Kamenica Džemail, Kamenica (Idriza) Ramiz, Kamenica (Idriza) Munib, Kiverić (Ibisa) Esma, Malagić (Hilme) Hajrudin, Salihović (Edhema) Midhat, Salihović (Avdo) Adil, Salihović (Rame) Edhem, Salihović (Edhema) Fikret, Sinanović (Rahmana) Muriz, Salihović Rifet, Zukić Mulija, Daubašić Rifet, Daubašić Hasan, Malagić Mirsad, Malagić Mujo, Sinanović Senada, Omerović Safet – Mis, i drugi.

Izvor: IN4S

14.12.2021. osveštana je spomen-soba i služen parastos za 109 ubijenih Srba iz tog i susjednih sela Sikirić i Loznička Rijeka, od kojih su njih 68 masakrirale muslimanske snage iz Srebrenice na taj dan 1992. godine. Osveštanje spomen-sobe obaviio je Njegovo visokopreosveštenstvo mitropolit dabrobosanski Hrizostom koji je služio i parastos ubijenim.