Srbi među Lenjinovim soldatima

30.000 naših sunarodnika u crvenom oktobru. Među boljševicima najbolje je bio pozicioniran Vukašin Marković

Aprila ove godine Lenjin Moreno je izabran za predsednika Ekvadora. I ovo je jedan od bezbroj dokaza da je oktobra 1917. počela nova era ljudske istorije, u kojoj svesno, odgovorno i kolektivno ljudsko stvaralaštvo počinje da oblikuje organizaciju ljudskog društva na duhovni i naučni, a istovremeno na najefikasniji i najpravedniji način.

Duhovni, moralni i samožrtveni temelji milenijuma pravednosti postavljeni su dve hiljade godina ranije, kroz hrišćansko čovekoljublje, kao najdublje i istinsko jedinstvo ličnosti i zajednice, stvaralaštva i pravednosti. Zapadni svet, svet otuđenih i lažnih ideologija, vladavine prava nad pravednošću, nastao je kao suprotnost i zloupotreba ovih temelja, nastojeći da ovekoveči nepravdu, zakon džungle i pravo jačeg. U tom surovom svetu, neminovno je nastala i revolucionarna doktrina za njegovo rušenje.

Kao i maj 1453, februar 1917. doneo je pad pravoslavnog carstva, prethodno temeljno podrivenog od strane Zapada. Ali pošto „četvrtog Rima neće biti“, SSSR je postao jedna od dve najveće svetske sile u periodu najvećeg ratnog i samožrtvenog podviga svih vremena – velike pobede nad zapadnim fašizmom, kada je uz moralne principe socijalizma u Rusiji u punoj meri oživeo i njihov duhovni istočnik – pravoslavlje.

Sovjetska Rusija, njen socijalizam i njen izlazak u kosmos, kao početak nove ere, milenijuma stvaralačke pravednosti – demijurgije, inspirisali su u veku koji je za nama, čitav svet na samožrtvene oslobodilačke borbe. Bio je to, više nego ikad, vek mnogih miliona novomučenika, vek naučnog i tehničkog stvaralaštva i vek novih proroka, pesnika-komunista: Blok, Jesenjin, Majakovski, Lorka, Alberti, Elijar, Aragon, Hikmet, Neruda – da pomenemo samo neke od najvećih.

Među učesnicima Oktobarske revolucije, bilo je oko 30.000 Srba. U skladu sa promenama na Balkanu, imali su i svoju, Komunističku partiju (boljševika) Srba, Hrvata i Slovenaca u okviru RKP (b).

Najistaknutiji među njima, tokom revolucije i građanskog rata, bili su Vukašin Marković, Lenjinov saborac, rukovodilac KP (b) SHS; Danilo Srdić, učesnik juriša na Zimski dvorac, kasnije komdiv, komandant korpusa; Borivoje Agatonović, komandant jedinica Crvene armije u Odesi i na Krimu; Vladimir Ćopić, komandant 15. internacionalne brigade „Linkoln“ u Španskom građanskom ratu, jedan od glavnih rukovodilaca KPJ; Dimitrije Georgijević, agitator u Omsku, učesnik Španskog građanskog rata, sa Crvenom armijom došao 1944. u Srbiju i postao general-potpukovnik JNA; Lazar Vukićević, urednik listova „Internacionalist“ i „Svetska revolucija“, jedan od glavnih rukovodilaca KPJ, ubijen od Gestapa 1941; Nikola Grulović, politički komesar prvog jugoslovenskog puka Crvene armije, komunistički poslanik u Kraljevini SHS 1920. i AVNOJ-u 1943, diplomata; Nikola Kovačević, sekretar Jugoslovenskog revolucionarnog saveza u Kijevu, komunistički poslanik 1920, učesnik Španskog građanskog rata; Ilija Milkić, jedan od osnivača Kominterne.

U principijelnom suprotstavljanju militarističkoj politici, koja je dovela do Prvog svetskog rata, u Evropi je partiji boljševika uz bok stajala samo Srpska socijaldemokratska partija, na čelu sa Dimitrijem Tucovićem, za šta ih je Lenjin pohvalio. Rezervni kapetan Dimitrije Tucović, kao i većina odraslih muškaraca Srbije, poginuo je u Prvom svetskom ratu, koji je bio uvod u „Oktobar“ i sve potonje oslobodilačke borbe 20. veka. U novoj državi, od Srpske socijaldemokratske partije, nastala je Komunistička partija Jugoslavije. Borbu za slobodu, pravdu, čovekoljublje i socijalizam, među svim evropskim narodima, najčvršće su prigrlili pravoslavni Rusi i Srbi.

Veliki duhovni istočnik rodio je velike moralne principe. Veliki moralni principi doveli su do epohalnog civilizacijskog podviga. SSSR i Jugoslavija srušeni su, ali će Rusija i Srbija nastaviti da budu okosnica nove ere, jer su najsposobnije da velike moralne principe ponovo vežu sa njihovim životvornim duhovnim istočnikom.

TEMELjI REVOLUCIJE

Rastuća moć Putinove Rusije, desetogodišnje odolevanje Miloševićeve Srbije agresiji Zapada i prvi u istoriji pokušaj 1999. da se Srbija priključi, kao treći učesnik, državnom savezu Rusije i Belorusije, izrasli su na revolucionarnim temeljima i imaju veliku perspektivu, ali i značaj za ceo svet.

Autor: Vladimir Kršljanin

Izvor: NOVOSTI

Vezane vijesti:

Izbeglice u Srbiju donele carsku Rusiju