Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Na portalu Radio Sarajeva, na kom je publikovan šovinistički tekst Senadina Lavića (o čemu pisah prošli put), u toku je objavljivanje, u nastavcima, i knjige „Tragom drevnih Bošnjana“ Tanera Aličehića i Đenana Galešića.
Ovaj potez uredništvo je obrazložilo time da su u knjizi sadržane „ideje koje mogu donijeti mir i prosperitet ovoj zemlji“ (naglašavanje izvorno). Naime, ova nas knjiga, navodno, uči o „stoljećima vjerske pluralnosti, u kojoj su Bosanci, Bošnjani, Bošnjaci, kako god, stoljećima, sve do sredine XIX stoljeća, ali i kasnije, svoje odnose čuvali i izgrađivali upravo na bosanskim vrijednostima“ (naglašavanje izvorno).
Autori ove knjige nisu istoričari. Taner Aličehić diplomirao je fiziku, a magistrirao menadžment, dok je Đenan Galešić diplomirani pravnik. Niko od njih dvojice ne radi u naučnom institutu, ili na fakultetu.
Ipak, oni su pregli da napišu knjigu o istoriji BiH koja će afirmisati projekat stvaranja bosanske nacije. A, kako smo već ukazali, upravo iza tog projekta je, na svom poslednjem kongresu, stala SDA – vodeća stranka Bošnjaka u BiH.
Dakle, Aličehić-Galešićeva knjiga korisna nam je da razumemo kakvu će istoriju učiti deca u BiH – pa i srpska, ako SDA uspe u svojim planovima unitarizacije BiH (ukidanje entiteta i kantona; ovde, str. 5), kao i u nameri da stvori „jedinstveni obrazovni sistem“ (str. 11), kao deo državne „afirmacije bh. indentiteta“ (str. 8).
Evo koje bi istorijske „istine“, po ukidanju Republike Srpske, trebalo da uče srpska deca, sudeći po Aličehić-Galešićevoj knjizi:
· „U tami srednjeg vijeka, posljednji trag tolerancije i slobode mišljenja nalazio se na području Bosne“
· „U tami jednoumlja i inkvizicije, bosanska država jedina je u Evropi zaštitila crkvu koja tumači sveto pismo na sebi svojstven način“.
· „Crkva bosanska je davala duhovnu slobodu i jedinstvenu filozofiju života u Bosni“.
· „Bosanska država je bila nastanjena uglavnom vjernicima Crkve bosanske“
· „Oko petsto godina postojanja srednjovjekovne bosanske države rastao je i ugled po mnogo čemu jedinstvenog naroda, koji je sebe nazivao bosanskim narodom, Bošnjanima (kasnije Bošnjacima ili Bosancima)“
· „Bosanski narod je došao u dodir s islamom, po mnogo čemu bliskom iskonskom kršćanstvu, koje je njegovala Crkva bosanska“.
· „Po narodnom predanju, posljednji bosanski did (vrhovnik Crkve bosanske – S. A) predao je štap s Hodidjeda, simbol Crkve bosanske, šejhu mevlevijske tekije na Bentbaši u Sarajevu kao `nasljedniku` bosanske duhovnosti“.
· „Bošnjaci su, kao feudalno plemstvo, imali vodeću ulogu u bosanskom društvu kao i u Osmanskom Carstvu“.
· „Opustošena pogranična područja, bosanske vladajuće porodice su naseljavale Vlasima iz smederevskog i beogradskog kraja“
· „Vlaška plemena postala su jezgro stanovništva koje se u Bosni, krajem 19. vijeka, kroz pripadnost pravoslavnoj crkvi prepoznalo u srpskoj nacionalnoj ideologiji“.
· „Teritorijalno i administrativno komadanje Bosne (…) izvršeno je 1829. godine, kada je šest nahija s desne strane Drine odvojeno od Bosne i pripojeno Srbiji“ (izvorno naglašavanje).
· „Pritisak pravoslavnog stanovništva na osmansku vlast na Balkanu poticala je Rusija“
· „Sredinom devetnaestoga vijeka srpska nacionalna svijest među bosanskim pravoslavcima nije postojala“.
· „Kneževina Srbija koristila je nezadovoljstvo seljačkog stanovništva u Bosni za širenje srpskog identiteta, a sve u svrhu svoje državne težnje prema teritoriji Bosne“.
· „Srpski nacionalizam u Srbiji, u drugoj polovici 19. v, postao je temeljno antibosanska ideologija s ciljem širenja srpske države na bosansku teritoriju“ (izvorno naglašavanje).
· „Od polovine 19. v. kod pravoslavnog, a u manjem broju i kod ostalog bosanskog stanovništva, počela se razvijati naklonost ka srpskom identitetu“ (izvorno naglašavanje).
· „Nažalost, pod utjecajem pravoslavne crkve, srpski nacionalni pokret je s vremenom pretvoren u etnokonfesionalnu ideologiju – `jedan narod, jedna vjera, jedna država`. Krajnji ishod je bio protjerivanje i pokolj domaćeg muslimanskog stanovništva koje se nastavilo i u 20. veku“ (izvorno naglašavanje).
· „Srbija je imala jasan projekt širenja srpske nacionalne ideologije, tj. posrbljavanja stanovništva Bosne i negiranja bosanskog identiteta i historije“.
· „Posrbljavanje Bošnjaka, odn. proces debosnizacije trebao je obuhvatiti i stanovnike drugih vjeroispovijesti u Bosni“ (izvorno naglašavanje).
· „Uvođenje srpskog identiteta kod pravoslavnog stanovništva Bosne išlo je relativno brzo zbog razvijenosti srpske nacionalne ideje u samoj Srbiji te bliskosti bosanskog i srpskog pravoslavnog svećenstva“.
· „Obavještajna služba Srbije koristila je razna kulturna, pjevačka i folklorna društva za širenje srpske nacionalne ideologije u Bosni“ (izvorno naglašavanje).
· „Širenjem srpske nacionalne ideje rasla je i mržnja prema muslimanskom dijelu stanovništva i vjerska netrpeljivost“.
· „Kraljevina Srbija nije štedjela ni sredstva ni diplomatski utjecaj da ne dozvoli Bošnjacima da izgrade nacionalnu svijest o bosanskom narodu kao različitom od srpskog“ (izvorno naglašavanje).
· „Austrougarskom okupacijom 1878. bosanski teritorij je podijeljen na dva dijela, tako što su stanovnici Novopazarskog sandžaka odvojeni od svog naroda i matice Bosne“.
· „Kalaj je podržao bosansku ideju multikonfesionalnog društva, (…) ali službeno zastupanje nacionalnog bošnjaštva, u doba Benjamina Kalaja, proizvelo je jak otpor velikog dijela već posrbljenih stanovnika Bosne“.
· „Tokom Balkanskih ratova, bosanski muslimani bili su ustrašeni kada su se proširile informacije o srpskim zločinima nad stanovništvom u (Novopazarskom) Sandžaku, koji je stoljećima bio sastavni dio Bosne“.
· „U augustu 1917. godine na Sjeničkoj konferenciji gradonačelnici i narodni zastupnici Novopazarskog sandžaka izglasali su odluku da se ovaj prostor vrati u sastav Bosne“ (izvorno naglašavanje).
· „U Kraljevini SHS i dalje se radilo na rastakanju viševjekovnog bosanskog identiteta kao pluralne sredine, provodeći ranije započete procese debosnizacije domaćeg življa“ (izvorno naglašavanje).
· „Snaga koja je urušavala jedinstvo u (Kraljevini) Jugoslaviji bili su narastajući srpski nacionalizam i hegemonizam, a podržavala ih je i potpomagala pravoslavna crkva“.
· „Prva posljedica zločinačke ustaške politike bila je masovnije priključenje pravoslavnog stanovništva velikosrpskom četničkom pokretu“.
· „Mnogobrojni četnički zločini nad stanovnicima Bosne pravdani su kao borba protiv NDH, ali, nažalost, više su bili odraz mržnje prema muslimanskom stanovništvu koju je decenijama njegovala srpska nacionalna ideologija“ (izvorno naglašavanje).
· „Ova stravična dešavanja (četnički zločini – S. A) prisilila su mnoge Bošnjake da se uključe u borbu: od stvaranja muslimanskih milicija, pa do pristupanja ustaškom pokretu i na kraju pristupanje zloglasnoj Handžar diviziji“.
· „SS Handžar divizija, sastavljena od bosanskih muslimana, stvorena je kako bi štitila bosanske krajeve od četničkih pokolja“.
· „Na početku rata, dok su boravili u Srbiji, osim mladih komunista, pretežno studenata, partizani nisu uspijevali da masovno privuku nove borce. Bilo ja jasno da pokret nije imao podršku u srpskom narodu, koji nije imao potrebu za sukobom ili bilo kakvim vidom otpora, jer nije bio ugrožen“.
· „Okosnicu partizanskog pokreta, na početku rata, činili su mladi Dalmatinci. Pored njih, partizanski pokret je podržan i od Crnogoraca“.
· „Formiranjem ZAVNOBiH-a, 25. novembra 1943, Bosni je vraćena državnost, što je vodilo masovnom približavanju bosanskog naroda partizanskoj ideji i borbi“.
· „U septembru 1943. formirana je 16. muslimanska brigada, a veliki dio ljudstva Handžar divizije prešao je u partizanske redove“.
· „Uporedo, i pravoslavno stanovništvo napušta ideju velikosrpstva i priklanja se NOP-u“.
· „Značajan broj velikosrpskih ideologa, četničkih oficira i jedinica, priključio se partizanima, a mnogi su ostali u JNA i nakon rata ostali prisutni u politici i javnom životu“.
· „Stanje u KP BiH 1945-1950. bilo je takvo da je politika bosanske vlade bila podanička prema Srbiji i službenom Beogradu“.
· „Tito je 1958. i 1959. istakao da treba prestati s nacionalnim igrama sa stanovnicima koji su zadržali bosanski identitet, pretežno muslimanima, te kako im treba dozvoliti da se izjasne onako kako se osjećaju“.
· „Na popisu iz 1961. moglo se izjasniti kao musliman, dok je u Ustavu SR BiH, iz 1963, dozvoljeno nacionalno izjašnjavanje kao Musliman“.
· „To je sve bilo dio procesa demokratizacije i umanjenja utjecaja velikosrpske ideologije iz Beograda, kao i stjecanja ravnopravnog statusa BiH u SFRJ“
· „Priznanje Muslimana kao naroda nije bilo stvaranje `nove` nacije, nego nastavak negiranja bosanskog identiteta i prihvatanje činjenice da se `preostali` stanovnici Bosne ipak neće niti posrbiti niti pohrvatiti“.
· „U okviru školskih programa, bosansko-muslimanska historija i književnost nisu izučavane“.
· „Ali, proces poistovjećivanja velikog dijela stanovništva s bosanskom kulturom, jezikom i na kraju sa samom Bosnom nije se više mogao zaustaviti“.
· „Posljedica ekonomskog, nacionalnog i političkog razvijanja kod Hrvata, Slovenaca, Albanaca, Crnogoraca i Bošnjaka bila je sve teže uspostavljanje srpske prevlasti u Jugoslaviji“.
· „Na prvom demokratskom referendumu, održanom 1. marta 1992. godine, bosanski narod je obnovio nezavisnost bosanske države“.
Feljton s „mirotvornim istinama“ ove knjige još uvek izlazi, tako da ćemo tek biti prosvetljeni otkrićima o najnovijem dobu. Verovatno će tu stajati i Aličehićeva „mirotvorna ideja“ o Republici Srpskoj: „spas Srbiji i srpskom narodu jedino mogu ponuditi BiH i bosanski narod, i to ukidanjem posljednjeg uporišta četničkog srpstva – Republike Srpske.
Možemo samo zamisliti kako bi danas izgledala Evropa da je ostavljen jedan dio Njemačke nacistima na upravljanje. Taj presedan danas drži zatočenim u fašizmu srpski narod“.
„Dobri Bošnjani“, Aličehić i Galešić, hoće da pomognu Srbima i oslobode ih od fašizma tako što će im ukinuti Republiku Srpsku? Ne pomažite nam više, aman!
Ovo je isti tip pervertiranog nacionalizma koji smo utvrdili i kod Lavića. Nije bosanski narod – kog, navodno, čine muhamedanci, pravoslavni i katolici u BiH – nasilni konstrukt i propagandna himera. Ne, baš obrnuto, Srbi u BiH su konstrukt, oni su nosioci lažnog identiteta i žrtve propagande koja dolazi spolja. Zato ih treba osloboditi Republike Srpske i vratiti ih izvornom bošnjaluku.
Taj projekat kalajevštine nije mogao da prođe ni pre 120 godina, a kamo li danas. On je u toj meri suprotan istorijskim činjenicama, modernom shvatanju identiteta i elementarnoj slobodi, da može biti ostvaren jedino golim nasiljem.
Čuvajmo Republiku Srpsku da nam, između ostalog, i deca u školi ne bi morala učiti Aličehić-Galešićeve „istine“. O Srbima u BiH kao „useljenim Vlasima“ koje je „Obavještajna služba Srbije“ „u drugoj polovini 19. v. uspela da posrbi“.
I da se Srbi u BiH u 21. veku zaista ne bi morali vratiti u status „vlaha“…
Slobodan Antonić
Sve o Srpskoj
One Response
Ne zasnivajte vaš ni bošnjački, ni bosanski nacionalni identitet i kontinuitet u srednjem veku, posebno ne na temelju predanja i Dida ili Djeda samostalne patarenske crkve u Bosni.Svi Kotromanići, jezik i pismo su ugrađeni u srpskom kulturnom i istorijskom nasleđu.Ne zasnivajte vašu bošnjačku teoriju kidanja i rasrbljavanja sopstvenih korena koji od polovine 15. veka vode i potiču od Srba kao vaših rodonačelnika a ne vas kao nekih potomaka preslovenskin plemena i naroda.Ne stvarajte više vašu mitomaniju i san o sopstvenom jeziku i pismu.Prođite kroz duhovnu katarzu i sagledajte i prihvatite istinu o sopstvenom poreklu kako su mnogi učinili i očišćeni pred Bogom i narodom budite svoji i sa svojima