Slivovo – selo u kome srpstvo nestaje

Pisali su u Beograd i tražili pomoć, posebno u vezi sa stopiranjem prodaje imovine. Ponudili su da „po pravu preče kupovine“ otkupe imanja u vlasništvu Srba, bivših komšija, rodbine i prijatelja, ali to nije naišlo na razumijevanje

Priredio: Neđeljko ZEJAK

U selu Slivovo, oslonjenom na magistralni put Priština-Gnjilane, udaljenom od Gračanice desetak kilometara, srpstvo nestaje, gase se odžaci, a po njivama novi vlasnici Albanci zasađuju malinjake i aroniju.

„Nestajemo. Za godinu-dve u ovom selu više neće biti žive srpske duše. Ostaće samo groblje i ostaci nekadašnje rudničke žičare, koji će podsećati da je u našem selu u nekih 160 domaćinstava do 1999. godine živelo blizu 1.000 Srba“, kaže Miro Pavić, bivši matičar i šef Mjesne kancelarije u Slivovu.

Uz opštu prodaju po cijenama od najviše 100 evra po aru, preostale mještane Slivova zabrinjava to što je broj đaka pao na svega pet, a od sljedeće školske godine i na četiri učenika.

„Ljudi odlaze. Selo se gasi. Ostalo je ukupno 12 srpskih kuća – svega 44 lica srpske nacionalnosti, uglavnom staraca“, navodi Pavić za Srnu.

On napominje da je desetak zaseoka ugašeno u Dragovićima, Perovićima, Mikincima, Simićima… tu više nema nijednog Srbina.

„Pre neki dan čovek je prodao sedam hektara po ceni od po 50 evra po aru. Ne žele ljudi da ih više bilo šta vezuje za rodno selo u kome su petnaestak godina preživljavali iščekujući da ih bar neko od zvaničnika države Srbije poseti“, navodi Pavić.

Srđan Stanković, jedan od mlađih stanovnika Slivova, tvrdi da selo od rata 1999. godine do danas niko nije posjetio ili bar primio k znanju brojne dopise upućivane državnim organima Srbije, međunarodnim misijama na Kosovu i, posebno, ljudima koji se bave istragom zločina koji su počinjeni nad Srbima.

Obrazlažući raseljavanje i pustošenje Slivova, on navodi da su Albanci juna 1999. godine ubili četvoricu Simića i kidnapovali Gorana Marinkovića.

„Iživljavanje Albanaca je nastavljeno. Silovana je, a potom i opljačkana starica. Ukradeno je više desetina krava. Obijena skoro svaka kuća i nema domaćinstva kome Albanci iz godine u godinu ne čine štetu na poljima zasejanim pšenicom“, navodi Stanković i objašnjava da ja uzaludno ići u policiju ili KFOR.

Trenutno, u Slivovu se drži jedino mahala Pavići, upravo zbog odlučnosti Pavića da opstanu na svome – ali ni taj dio sela nije povezan asfaltnim putem i nema vodu za piće.

Pisali su u Beograd i tražili pomoć, posebno u vezi sa stopiranjem prodaje imovine. Ponudili su da „po pravu preče kupovine“ otkupe imanja u vlasništvu Srba, bivših komšija, rodbine i prijatelja, ali to nije naišlo na razumijevanje.

„Ispada da je bolje da Albancu prodaju po ceni od 50 do 100 evra po aru nego meni kao Srbinu po ceni uvećanoj za deset odsto od najviše cene koju ponude Albanci“, kaže Stanković, uvjeren da su njegove bivše komšije zastrašene i ucijenjene da ni po kojoj cijeni ne smiju prodati Srbima.

Slivovo je obišao Dalibor Jevtić, ministar za zajednice i povratak u privremenoj vladi samoproglašenog Kosova.

Mještanima obećava da će tokom ljeta biti asfaltiran put do mahale Pavići, te da će do jeseni biti sačinjen spisak svih domaćinstava koja žele da se bave malinarstvom, kao i da će sadnice biti besplatno isporučene.

Izvor: SRNA

Vezane vijesti:

Bitka za Binač – ostaju uprkos svemu

Ispovest izbeglice iz Hrvatske: Posle bekstva sa ognjišta, kao da ne postojim!

U Devet Jugovića ostalo devet Srba

Hrabra srpska baka: Albanci me teraju ali izvor ne dam!