Sjećanje na stradale radnike RTS-a

Članovi porodica, prijatelji i kolege položili su noćas u 2.06 časova vijence na spomen-obilježje „Zašto?“, u znak sjećanja na 16 radnika RTS-a, stradalih u napadu NATO snaga 23. aprila 1999. godine.

„Ove noći sećamo se 23. aprila 1999. godine, kada je u 2.06 raketa NATO pakta pogodila srce televizije. To srce nije bila zgrada, odeljenje mastera i sva vredna tehnika u njemu, to su ljudi koji su bili najvredniji i najbolji deo televizije. To su bili ljudi koji su časno i pošteno obavljali svoje radne zadatke misleći na sutra. Imali su svoje planove, nadanja, želje. Tog aprilskog jutra 1999. godine one su voljom nekoga prekinute“, rekao je Miroslav Medić, brat poginulog radnika RTS-a Siniše Medića.

On je upitao zašto je i kome bilo potrebno da 16 nevinih ljudi izgubi svoje živote, jer oni nisu nikome prijetili niti su ikoga ugrožavali, već su samo obavljali svoj običan i za njih svakodnevni posao.

„Na to pitanje, nažalost, još nismo dobili odgovor. Oni koji ga znaju još ćute i ne žele da progovore. Dok taj odgovor ne dobiju, duše ubijenih se neće smiriti, one će ga i dalje tražiti“, naglasio je Medić.

U napadu NATO na RTS poginuli su: Jelica Munitlak (28), šminker, Ksenija Banković (28), video-mikser, Darko Stoimenovski (26), tehničar u razmjeni, Nebojša Stojanović (27), tehničar u masteru, Dragorad Dragojević (27), radnik obezbjeđenja, Dragan Tasić (31), električar, Aleksandar Deletić (31), kamerman, Slaviša Stevanović (32), tehničar, Siniša Medić (32), dizajner programa, Ivan Stukalo (34), tehničar, Dejan Marković (39), radnik obezbjeđenja, Milan Joksimović (47), radnik obezbjeđenja, Branislav Jovanović (50), tehničar u masteru, Milan Janković (59), precizni mehaničar, Tomislav Mitrović (61), režiser programa, i Slobodan Jontić (54), monter.

Bombardovanje RTS-a je bio prvi slučaj da je medijska kuća proglašena za legitimni vojni cilj.

Međunarodna organizacija za ljudska prava „Hjuman rajts voč“ je 2000. godine saopštila da nije bilo nikakvog opravdanja za bombardovanje zgrade televizije.

Čelnici NATO-a su tvrdili da je napad bio opravdan, a specijalna komisija Haškog tribunala koja je ispitivala i slučaj bombardovanja RTS-a, nije predložila Tužilaštvu da pokrene krivični postupak.

Bivši direktor RTS-a Dragoljub Milanović je, u Beogradu 2002. godine, osuđen na 10 godina zatvora, s obrazloženjem da nije poštovao naređenje tadašnje savezne vlade, i ljude i tehniku izmjestio iz objekata RTS-a u Aberdarevoj i u Hilandarskoj ulici.

U Košutnjaku je otvoren spomen-park „Da se ne zaboravi“, u kome je zasađeno 16 stabala piramidalnog graba, po jedno za svakog nastradalog radnika.

U proljeće svake godine, u znak sjećanja na poginule radnike RTS-a, održava se memorijalni turnir u malom fudbalu pod nazivom „Igrajmo za 16“.

Napadi NATO snaga na Srbiju, odnosno tadašnju SRJ, počeli su 24. marta 1999. godine i u njima je tokom 79 dana bombardovanja poginulo oko 2.500 ljudi, a ranjeno i povrijeđeno je više od 12.500.

Izvor: 

Vezane vijesti:

SUTRA 16 GODINA OD UBISTVA 16 RADNIKA RTS-a

NIJE BILO PROTESTA KADA JE NATO BOMBARDOVAO RTS …

VIJENCI ZA TROGODIŠNjU MILICU I RADNIKE RTS …