Oni koji su naređivali ili ubijali starce i decu po staračkim domovima i izbegličkim kampovima, za počinjeni zločin moraju i odgovarati.
U toku noći 30/31. maja 1999. NATO avioni u „humanitarnoj misiji”, nazvanoj „Milosrdni anđeo”, u Surdulici su bombardovali Gerontološki centar, Sanatorijum za plućne bolesti i paviljon u kojem su bile smeštene izbeglice iz Republike Srpske Krajine.
Tom prilikom je ubijeno 20, a povređeno 88 osoba. U zapisniku o uviđaju, koji je trajao od 1. do 3. juna 1999, zavedenim kod Opštinskog suda u Surdulici, pod brojem Kr.113/99, utvrđen je identitet 16 „skupova delova leševa”: Malobabić Milena, rođ.1979. u selu Gornji Sjeničak, opština Vojnić; Malobabić Bosiljka rođ.1946. u selu Ključ, opština Bosanski Petrovac; Pavković Đorđe, rođ. 1954. u selu Pavković, opština Krnjak; Žigić Rade, rođ. 1947. u selu Tuk, opština Korenica; Slijepčević Mila, rođ. 1909. u selu Gornji Sjeničak, opština Karlovac; Malešević Danica, rođ. 1931. u mestu Tušilović, opština Krnjak; Vučković Milanka, rođ. 1934. u selu Kosjersko, opština Duga Resa; Manojlović Dušan, rođ. 1927. u mestu Gornji Sjeničak, opština Karlovac; Rašić Stana, rođ. 1933. u mestu Kriva Feja, opština Vranje; Milanović Bosna, rođ. 1931. u mestu Vlasina, Okruglica, opština Surdulica; Veličković Desanka, rođ. 1932. u selu Kalimance, opština Vladičin Han; Rangelov Stamen, rođ. 1938. u selu Božica, opština Surdulica; Napijalo Dragić, rođ. 1929. u mestu Vojnić, opština Vojnić; Janjanin Bogdanka, rođ. 1925. u selu Malička, opština Vrgin Most; Popović Slavko, rođ. 1939. u selu Donji Skrad, opština Krnjak; Budisavljević Petar, rođ. 1939. u mestu Vrhovine, opština Vrhovine.
U zapisniku o uviđaju konstatuje se da prethodno od strane službenih lica OUP-a u Surdulici, kao skupovi delova od leševa, obeleženi sa arapskim brojevima 13, 14, 15, 20, i 21, nisu mogli biti identifikovani zbog toga što su jako razoreni ‒ uništeni i destrukturirani…
U tom zapisniku se navodi da se od prisutnih predstavnika vlasti, zaduženih za zbrinjavanje izbeglica, doznaje da su, pored napred navedenih 16 identifikovanih lica, stradala i neidentifikovana lica: Malobabić Rade, rođ. 1980. u selu Gornji Sjeničak, opština Vojnić, od majke Bosiljke; Malobabić Milenko, rođ. 1983. u selu Gornji Sjeničak, opština Vojnić, od majke Bosiljke i Manojlović Milica, rođ. 1922. u selu Lasinjski Sjeničak, opština Karlovac.
Preživela izbeglica iz Like, selo Gornje Jezero, opština Ogulin, tada sedamdeseosmogodišnja Milica Božić, istražnom sudiji 7. juna ispričala je: U zgradi koja je bombardovana oko pola noći bilo je oko šezdeset i nešto izbeglica; U vreme bombardovanja trajao je znak opasnosti za napad iz vazduha zbog čega u objektima u kojima su boravile izbeglice i u staračkom domu nije ni bilo upaljeno svetlo a bila su ugašena i ulična svetla, kao i svetla u krugu bolnice; Pošto je Surdulica već bila više puta bombardovana, kao i mnoga druga mesta širom Srbije, neke izbeglice u strahu od novih bombardovanja tih dana nisu ni ulazili u zgradu već su boravili u okolnoj šumi;
U strahu od bombardovanja te noći ni ona nije išla na spavanje, kao što su uradile neke od izbeglica, već je bila obučena kako bi u slučaju napada lakše mogla napustiti zgradu; Kada je čula nadletanje aviona nazula je čizme i krenula napolje u šumu; Nakon što je odmakla stotinak metara, za onim prvim čula je nadletanje i drugog aviona, a odmah potom i detonaciju, koja je bila veoma snažna, od koje je pogođen deo zgrade u kojoj su smeštene izbjeglice; Na nepuna dva minuta nakon prve, usledila je i druga detonacija iste jačine, koja je pogodila starački dom smešten takođe u krugu bolnice, nešto zapadnije od smeštaja za izbjeglice;
Uspela je da se skloni iza jednog borovog stabla, što ju je i spasilo da je ne pogode geleri projektila i komadi građevinskog materijala koji si leteli na sve strane.
„Delovi leševa koji su uništeni, smrvljeni i koji čine destruktivnu masu i obeleženi arapskim brojevima 13, 14, 15, 20, i 21,… pošto nisu mogli biti pri identifikaciji pripojeni bilo kom lešu čija je identifikacija utvrđena kao stradalih lica u izvršenom bombardovanju, sahranjeni su 3. juna 1999. na Masuričkom groblju, gde su sahranjeni i posmrtni ostaci ostalih izbeglica.” Posmrtne ostatke stradalih u Domu penzionera i nezbrinutih lica, preuzeli su rođaci, osim Stane Rašić, koju nije niko preuzeo, pa je i ona sahranjena sa izbeglicama na Masuričkom groblju, zapisano je u zapisniku o uviđaju kojeg je pisala zapisničarka Olga Vukašinović po diktatu surduličkog sudije Malča Todorova.
A oni koji su naređivali ili ubijali starce i decu po staračkim domovima i izbegličkim kampovima, bez obzira kako misiju ubijanja zvali i sa čime je opravdavali, za počinjeni zločin moraju i odgovarati.
Autor je direktor Dokumentaciono-informativnog centra Veritas
Oprema: Stanje stvari