Prof. dr Miloš Kovačević: Teze satkane od mržnje u kojima nema istorije

Čekićeva priča je kriterijalno neobavezujuća kafanska priča mržnje. A i njegove teze više liče na kafanske nego na naučno istorijske. U nauci, to očito Čekić ne zna (jer kad bi znao, ovakvu bi njegovsku istoriju, zaobilazio u širokom luku) hipoteze i teze ništa ne vrijede bez argumenata, a argument nikad nije bio niti je mogao biti zapjenušani govor mržnje.

Rekao je to u intervjuu „Glasu Srpske“ profesor doktor Miloš Kovačević, jedan od vodećih stručnjaka opšte lingvistike na srpskom govornom području.

On ističe da se Čekić kao kod onih kojima znanje nije u saglasnosti sa zvanjem, nadoknađuje „nekontrolisanim izlivom mržnje pomoću što „gromoglasnijih a neprimjernih riječi“ bez ikakvog stvarnosnog uporišta“.

* GLAS: Profesore Kovačeviću, kako biste u najkraćem ocijenili i definisali izlaganje sarajevskog istoričara Smaila Čekića?

KOVAČEVIĆ: Da je Smail Čekić istoriju studirao u Sarajevu, kod istoričara s Filozofskog fakulteta, vjerovatno bi ga obavezivali njeni kriterijumi. Ovako kao student istorije u Prištini, on se ne razlikuje mnogo od onih što su tamošnju istoriju izučili. Ne zaboravimo da mu je kolega po struci, takođe sa završenom istorijom u Prištini, i Haris Silajdžić. Prisjetimo se samo koliko su Silajdžića obavezivale činjenice kad god je o Srbima govorio. Baš koliko obavezuju i Smaila Čekića. Dakle, nimalo. Njegovo izlaganje o „velikosrpskoj genocidnoj ideologiji“ više govori o njemu nego o temi kojom se bavi. To je, očigledno, čovjek koji upotrebom neprimjerenih kvalifikacija na neki način razotkriva sopstvene komplekse. Jer, nedostatak kriterijuma i činjenica, opštepoznato je, kod onih kojima znanje nije u saglasnosti sa zvanjem, nadoknađuje se nekontrolisanim izlivom mržnje pomoću što „gromoglasnijih a neprimjernih riječi“ bez ikakvog stvarnosnog uporišta. Smail Čekić očito misli da napadom na kulturne i naučne veličine sam postaje značajniji. A zaboravlja da je takvo ponašanje odraz najdubljih kompleksa, samo se postavlja pitanje da li samo njegovih individualnih.

* GLAS: Koliko je po Vašem mišljenju u Čekićevim tezama zastupljen govor mržnje, a koliko prekrajanje istorije?

KOVAČEVIĆ: Teze koje Smail Čekić iznosi satkane su samo od mržnje, ne samo po načinu kako su formulisane, nego već po svojoj stvarnosnoj besadržajnosti. To nije prekrajanje istorije, jer tu istorije uopšte nema. To je jednostavno zaslijepljenost mržnjom prema Srbima. Od te mržnje ništa se ne vidi. Ni sam Čekić kao da ne zna šta mu ti gromoglasni mrziteljski termini sve znače. On ne zna razliku između stvarnosti i književne stvarnosti, pa je i kod njega sve fiktivno. Njega ne samo riječi nego ni termini-riječi ni na šta ne obavezuju (valjda su ga tako naučili tamo gdje je istoriju učio!). Njemu je bitno da nadgornja čaršijske muslimanske priče o Njegošu, Ćosiću, Ekmečiću.

* GLAS: On Srbima kao narodu imputira genocidnost, fašizam i kolektivnu odgovornost za to?

KOVAČEVIĆ: Kod Čekića očigledno postoji kompleks Srba. A kompleksaši uvijek drugom pripisuju osobine koje su, mada skrivene, njima imanentne. Inače, kako pripisati slobodarskom narodu genocidnost i fašizam. Vjerovatno je Čekić mislio da su Srbi genocidni što su protjerali Turke poslije petsto godina ropstva, što su doprinijeli propasti ne samo turskog nego i austrougarskog carstva, što su punili Jasenovce… Istina je da bi Čekić volio da Srbi istorijski nisu ono što jesu, on bi vjerovatno volio da ni sam nije ono što u sebi proživljava da jest, i što ga goni da govori tako kako govori. On sam zna da je u dubokoj zavadi s istinom, ali misli da „gromoglasnom mržnjom“ može izliječiti veliki razdirući kompleks.

* GLAS: Može li biti genocidan i fašistički narod koji je iznjedrio „Dušanov zakonik„, „Gorski vijenac„, „Na Drini ćupriju…“?

KOVAČEVIĆ: Za Čekića je „Gorski vijenac“ genocidno djelo, vjerovatno i „Na Drini ćuprija“, a samim tim i njihovi autori Njegoš i Andrić. Kad bi bio Srbin, i Homer bi za njega vjerovatno bio genocidan pisac sa svojom „Ilijadom“. Za Čekića zasigurno nije genocidan njegov saplemenik (kojega su i Srbi morali u zajedničkim književnim osnovama izučavati) što je pjevao „Od Trebinja do Brodskijeh vrata/ Neće biti Srba i Hrvata“. On Njegošu i Andriću, taman koliko i Ćosiću, ne može oprostiti književnu nedostižnost, ne svoju, nego onih koji bi morali biti veliki da od njih nema toliko većih!

* GLAS: Nije li u izlaganju profesora Čekića prisutna „zamjena teza„, jer su upravo Srbi bili žrtve genocida kroz istoriju, a ne narod koji je počinio genocide?

KOVAČEVIĆ: Neće Čekić da spomene Jasenovac, neće da spomene srpska stradanja u Prvom i Drugom svjetskom ratu, neće da spomene ni stradanje Srba u ovome ratu, baš u Sarajevu, pred njegovim očima… Neće da zna ni šta znači termin genocid, i kada ga je moguće upotrebljavati. On hoće da kaže da su Srbi bili genocidni prema Turcima, a Turci prema njima nisu. Vjerovatno misli da su bili genocidni i prema Nijemcima?! Ali to bi se onda kosilo s činjenicom o najbrojnijem antifašističkom narodu ne samo na Balkanu. Ili je tu tezu ostavio za drugi put?!

* GLAS: Srpski fašizam je masovnog karaktera zahvaljujući srpskoj intelektualnoj, svjetovnoj, duhovnoj i političkoj eliti, kaže Čekić. Kako komentarišete tu strašnu tezu o fašističkoj prirodi jednog naroda?

KOVAČEVIĆ: Sve karakteristike koje Čekić definiše kao „srpski fašizam“, zapravo su karakteristike srpskog slobodarstva i antifašizma, koji su zaista imali masovni karakter „zahvaljujući i srpskoj intelektualnoj, svjetovnoj, duhovnoj i političkoj eliti“, što je nužno uticalo na „masovnu podršku srpskog naroda“, i na podršku „srpske države“ (jer ako je srpska za koga će se boriti nego za srpske nacionalne interese), a morali su biti prožeti (Čekić bi rekao „opsjednuti“) „pravoslavljem i srpstvom“, jer to i jesu duhovne i slobodarske vertikale srpskoga naroda. Zaboravio je Čekić još da spomene i „srpski jezik“ na kome izreče toliko nepodopština o onima zahvaljujući kojima taj jezik i koristi kao svoj.

Terapija

* GLAS: Može li se Čekićevo izlaganje i etiketiranje srpskog naroda kao genocidnog i fašističkog i u jednom segmentu posmatrati kao istorijsko, odnosno naučno?

KOVAČEVIĆ: Zar bi npr. jedan Meša Selimović ili jedan Emir Kusturica tako lako pristupili narodu koji je genocidan?! Nešto očigledno sa Čekićevom psihom i logikom nije u redu. On vjerovatno misli da mu je ovo najbolja terapija. Samo onda neka se mane istorije. Nek na nekom drugom (zna se kom?) mjestu okupi istomišljenike, pa nek se do mile volje nadgornjavaju u etiketiranju onih koje mrze.

Čekić

– Nad muslimanima u Srbiji, Makedoniji, Crnoj Gori, Sandžaku i BiH je, u skladu sa srpskom fašističkom ideologijom i politikom i genocidnom zločinačkom praksom srpskog velikodržavničkog projekta u više osvajačkih ratova u 19. i 20. vijeku, izvršen genocid i drugi oblici zločina protiv čovječnosti.

Rekao je to u svom izlaganju na Bošnjačkom institutu u Sarajevu 8. februara direktor Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava iz Sarajeva prof. dr Smail Čekić.

On je iznio i tezu da je „genocid nad muslimanima na Balkanu, posebno Bošnjacima u BiH, rezultat kolektivne srpske fašističke ideologije i politike i genocidne zločinačke prakse“.

– Osnov srpskog fašizma je srž srpske (agresivne) nacionalne kulture, koja u biti svog mita sadrži ogromnu količinu mržnje i nasilja, tendenciju ka izvršenju genocida, a kultura mržnje njeguje se unutar porodične (pravoslavno srpsko crnogorske) i plemenske tradicije, kroz Mit o Kosovu i Njegošev „Gorski vijenac“, gdje je po srpskoj nacionalnoj kulturi, istrebljenje muslimana sveti i herojski čin, jedna je od zastrašujućih teza koju je iznio „istoričar“ Čekić.

Autor: Neda Simić – Žerajić

Izvor: GLAS SRPSKE