Pogled na Podgoricu i Lješkopolje gdje se navodno, odigrala bitka između braće Crnojevića
Čim se poturčio i sultan ga postavio za upravitelja Skadarskog sandžakata, Skender-beg je zaumio da osvoji Crnu Goru i preotme vlast bratu Đurađu.
Đurađa Crnojevića je na prestolu naslijedio Stefan Crnojević, mlađi brat, odnosno najmlađi sin Ivana Crnojevića. On je samo formalno upravljao Gornjom Zetom sve do 1499. godine kada ga je skadarski sandžak-beg Feriz paša, zarobio i utamničio, pa je tako Gornja Zeta, odnosno Crna Gora i formalno izgubila samostalnost i pripojena Skadarskom sandžakatu.
– Po prilici – smatra istoričar profesor Predrag Vukić – Stefan Crnojević je ipak ubrzo oslobođen, zamonašio se i izgleda nedugo potom kao monah i umro u manastiru Vranjini.
Sudbina srednjeg sina Ivana Crnojevića, Stanka ili Staniše, zaslužuje – po mišljenju istoričara Vukića – posebnu pažnju.
– Ivan Crnojević je prema narodnom predanju, ali i prema nekim istorijskim dokumentima, negdje pri kraju svoje vladavine, po prilici 1485. godine, u znak poštovanja i lojalnosti, uputio svog srednjeg sina u Carigrad da kao talac dvori turskog sultana. On je tu izučio visoke vojne škole. Kad je primio islam, nije pouzdano poznato, da li dok mu je još otac bio živ ili kasnije, ali je sigurno da je tom prilikom dobio ime Skender-beg.
Po predanju, mada za to nema tvrdih istorijskih dokaza, on je odmah pošto je prešao u islam želio da osvoji Crnu Goru i preotme vlast starijem bratu Đurđu. Predanje veli da je on čak i vojsku poveo na brata, ali je, navodno doživio poraz u sukobu sa njegovom vojskom do kojeg je, tobož, došlo u Lješkopolju…
Stanko Crnojević se, opet po predanju, odmah pošto se poturčio nastanio u selu Bušate kod Skadra, koje i danas postoji. Po tom selu su se njegovi potomci, odnosno potomci tog islaminiziranog ogranka loze Crnojevića, prozvali Bušatlije:
– Godine 1514. sultan je novopečenog Skender-bega postavio za crnogorskog sandžak-bega. Pošto je prostor stare Crne Gore, nakon pada pod tursku vlast 1499. godine, ušao u sastav Skadarskog sandžakata, sa sjedištem u Skadru, sultan 1514. osniva Crnogorski sandžakat, kao posebnu administrativnu jedinicu sa sjedištem na Žabljaku Crnojevića i za njegovog upravitelja imenuje Skender-bega Crnojevića – Bušatliju – veli Predrag Vukić.
Njegoš o Stanku
Istorija nigdje ne spominje tu „lješkopoljsku bitku” braće Crnojevića, ali je Njegoš opjevao u „Gorskom vijencu”, u jednom od narodnih kola, u kojem je izrazio i svoj lični stav prema činu Stanka Crnojevića što je, u stvari, bila poruka svoj „braći poturčenoj „iz glave cijela naroda”:
„Ljuta kletva pade na izroda!
Prokle mati od nevolje sina,
te knjeginja Ivanbegovica,
prokle Mara svog sina Stanišu,
progrize joj sisu u posanje,
rajsko piće prosu u njedrima.
Stiže đecu roditeljska kletva!
Staniša je obraz ocrnio,
pohulio na vjeru Hristovu,
na junačko pleme Crnojevo,
obuka se u vjeru krvničku
i bratske je krvi ožednio,
Grdne trske povrh Lješkopolja:
dva se brata bore oko vjere,
a oko njih hiljade ratnikah!
Stiže sina materina kletva,
pogibe mu vojska svakolika;
bježi Stanko uprav Bajazitu,
da s njim jede madžarske nosove.
O gnijezdo junačke svobode,
često li te bog nagleda okom,
mnogo li si muke prenijelo,
mnoge li te čekaju pobjede!“
Sjutra: STANKA JE ZAMELO VRIJEME
Izvor: Dan
Vezane vijesti:
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju I
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju II
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju III
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju IV
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju VI
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju VII
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju VIII
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju IX
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju X
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju XI
Feljton: Tragom neobičnog krštenja na Cetinju XII