Parastos za Srbe iz Birča, od kojih je 49 ubijeno na Božić 1993. godine

U Crkvi Svetih apostola Petra i Pavla u Kravici kod Bratunca danas je služen parastos za 158 srpskih civila i vojnika iz ovog mjesta i okolnih sela poginulih u proteklom ratu, od kojih su 49 ubile muslimanske snage iz Srebrenice i bratunačkih sela na Božić, 7. januara 1993. godine.

Prislužene su svijeće za pokoj duša nastradalih, a prisutne delegacije položile su cvijeće kod centralnog spomenika u Kravici podignutog za 3.267 Srba iz regije Birač koji su poginuli u odbrambeno-otadžbinskom ratu i 6.469 poginulih Srba srednjeg Podrinja u Drugom svjetskom ratu.

Cvijeće su položili predsjednik Boračke organizacije Republike Srpske Milomir Savčić, predstavnik Ministarstva rada i boračko-invalidske zaštite Srpske Radomir Graonić, delegacija Saveza logoraša regije Birač, opštine Bratunac, boračkih organizacija Bratunca, Milića i Zvornika i Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Bratunca.

Savčić je rekao da se zna ko su i izvršioci i nalogodavci zločina počinjenih u Kravici, ali da, nažalost, nema još ni krivičnih prijava, a kamoli procesuiranja i osude počinilaca zločina u Kravici i mnogim selima oko Bratunca i Srebrenice.

„To je loše. Bez procesuiranja zločinaca iz svih naroda nema mira na ovim prostorima. Ovo što se do sada radi pokazuje da su Tužilaštvo i Sud BiH pristrasni i da jednostrano sude samo pripadnicima srpskog naroda. Mi nećemo odustati od pravde i odgovornosti onih koji su počinili zločin nad civilima u Kravici, kao i drugim selima na ovom području“, poručio je Savčić.

Predsjednik Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila iz Bratunca Radojka Filipović rekla je da pravosuđe BiH ne zanima to što su prošle 24 godine od velikih stradanja i zločina počinjenih nad srpskim civilima u Kravici, Bjelovcu i u Skelanima.

„Njih ne zanimaju ubijeni starci i žene. Ne zanima ih pet osoba ubijenih na Božić 1993. godine u Kravici koje još nisu pronađene i dostojno sahranjene, a među njima su dvije žene. Njih samo interesuje juli 1995. godine, kao da je rat trajao samo tih nekoliko dana. Srpske žrtve ih uopšte ne interesuju. To ne vodi pomirenju i zajedničkom životu u BiH. Takvo pravosuđe nam ne treba. Pravosuđe BiH uništava tu zemlju“, tvrdi Filipovićeva.

Radmila Nikolić kroz suze se prisjetila Božića u Kravici 1993. godine i rekla da je bilo užasno.

„Snijeg, hladnoća, kuće gore, a puca sa svih strana. Krvavi tragovi po snijegu na sve strane. Mrtvi ljudi oko svojih kuća. Poginuo mi suprug Branko i brat Radomir Milošević i još mnogo članova šire porodice koje smo nalazili nakon dva mjeseca. Zvijeri su ih rastrgle“, rekla je Nikolićeva.

Ona kaže da se godišnjica stradanja u Kravici obilježava 5. januara umjesto 7. kada je zločin počinjen, da bi se omogućilo omladini i preživjelima da se raduju Božiću, a žrtve se nikada neće zaboraviti.

„Izgubili smo povjerenje u rad pravosuđa BiH. Očekujemo presude za zločine nad našim članovima porodica, od kojih je većina ubijena u svojim domovima i bili su civili. Dosta je igre sa našim strpljenjem. Takvo pravosuđe nam ne treba i treba ga ukinuti, a zločince će stići Božija kazna“, poručuje Nikolićeva.

Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja, upale su na pravoslavni Božić 1993. godine u Kravicu, gdje su ubile 49, ranile 80 srpskih civila i vojnika, a sedam ih je nestalo, od kojih pet nije pronađeno ni nakon 24 godine /među njima su i dvije žene/.

Toga dana u Kravici i okolnim selima opljačkano je i zapaljeno 688 srpskih kuća, 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini, izbjegavši sigurnu smrt.

Mnogi su nosili djecu u rukama, a bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dijete.

Od početka rata, pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu. Zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali u Srebrenici. Zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju.

Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici preživjela je samo jedna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu.

Većina nestalih još nije pronađena.

Jedinice Nasera Orića odmah na početku rata protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih.

Onda su počeli upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine kada je u ta dva mjesta ubijeno 114 Srba, od kojih su više od polovine bili civili.

I nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN i navodne demilitarizacije upadi iz te enklave u srpska sela su nastavljeni tako da su, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena sva srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini /više od 100 sela/, a jedinice Nasera Orića ubile su 3.000 Srba od kojih veliki broj civila.

Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike, kao što su Božić, Petrovdan, Đurđevdan i drugi.

Za 24 godine nakon rata niko nije odgovarao ni za jedan zločin počinjen nad srpskim stanovništvom u srednjem Podrinju, pa ni za ovaj počinjen na Božić u Kravici.

Ni aktuelna optužnica protiv Nasera Orića u Sudu BiH nije obuhvatila zločin u Kravici, kao ni sve ostale navedene, jer se svodi samo na ubistva tri od više od tri hiljade ubijenih Srba koje su ubili pripadnici udruženog zločinačkog podhvata koji je Orić predvodio i komandovao svim operacijama protjerivanja i uništavanja Srba i svega što je srpsko sa prostora srednjeg Podrinja.

On je bio apsolutni gospodar života i smrti u Srebrenici i okolini, što u svojoj knjizi „Planirani haos“ navodi prijeratni predsjednik Izvršnog odbora opštine Srebrenica i tadašnji funkcioner SDA Ibran Mustafić.

Izvor: SRNA

Vezane vijesti:

Ognjišta ostavili zarad slobode | Jadovno 1941.

Sudiju Ilića svirepo ubijali | Jadovno 1941.

Srpska sela još u crnini | Jadovno 1941.