Ostojići nisu zaboravljeni

…NE POPSTOJI NIŠTA SKRIVENO

ŠTO NEĆE IZAĆI NA VIDJELO

I NEMA TE TAJNE KOJE NEĆE BITI OTKRIVENA…

Poštovani prijatelji iz Udruženja „Jadovno 1941“,

Prije svega ŽELIM DA VAM SE ZAHVALIM ŠTO STADOSTE NA KRAJ ZABORAVU SMIŠLjENIM, SISTEMATSKIM, ZVJERSKIM… ZLOČINIMA KOJI SU SE DOGODILI U NEZAVISNOJ DRŽAVI HRVATSKOJ U KOMPLEKSU USTAŠKIH LOGORA JADOVNO!

Ja sam Ostojić (Danko) Vlado iz Han Pijeska, unuk Ostojić Vladimira – Vlada (1903) iz Vlasenice koji je 28. jula 1941. godine zajedno sa

svojim mlađim bratom Ostojić Čedomirom – Čedom (1907) uhapšen od strane ustaša i odveden u logor u Gospiću. Ovaj podatak, o njihovom hapšenju i odvođenju u Gospić čuo sam od svoga pokojnog oca Danka. Kada su Vlado i Čedo odvedeni u logor, moj otac Danko (1932), njegova sestra Danka (1928) i baba Sava (1905) su prebjegli u Srbiju i tamo našli spas. Mog pradjedu Ostojić Jovana zvanog Jovica i prababu Jovanku zvanu Jovana u dvorištu njihove kuće u Vlasenici 1942.godine ubile su ustaše.

Ostojić Vladimir je u Vlasenici bio gostioničar i u pregrađenom dijelu gostione prodavao je duvan, a Ostojić Čedomir je završio gimnaziju u Sarajevu i radio je kao činovnik u policiji u Vlasenici. Dok se školovao u Sarajevu,a i kasnije Čedomir je igrao fudbal u SK „Slaviji“. Bio je član tada „prve čete“ koja je 1928/29 osvojila prvenstvo sarajevskog podsaveza. Kao sarajevski podsavezni prvak SK „Slavija“ je ušao u natjecanje za državno prvenstvo po liga sistemu i među deset najboljih klubova u državi igra vidnu ulogu, držeći se uvjek po vrijednosti sredine tabele.

Rodoslov porodice Jovana i Jovanke Ostojić do drugog koljena

Prenosim natpis sa spomenika koji je podignut Danku, Magdalini i Ani, a koji se nalazi u groblju u Vlasenici. Ovaj natpis je i informacija o tačnim datumima rođenja i smrti troje navedeno Jovanove djece. Za Vladimira i Čedomira pouzdane su samo godine rođenja. Moj pokojni otac Danko i njegova sestra Danka nose ime po svome pokojnom stricu Danku. Dankova smrt je toliko pogodila njegovu majku, a moju prababu Jovanku da do kraja života nikada nije skidala crninu.

+

EJ PUTNIČE RODE MOJ

PRIĐI BLIŽE I PROČITAJ

SPOMEN NAŠ

DANKO

OSTOJIĆ

ROĐEN 5 NOVEMBRA 1896.

PRESELI SE U VJEČNOST

22.JUNA 1915 GODINE

I SESTRE MU

MAGDALINA

ROĐENA 21 NOVEMBRA 1911.

PRESELI SE U VJEČNOST

8 SEPTEMBRA 1934.GOD.

I ANA ROĐENA 20 JUNA 1895.

GOD PRESELI SE U VJEČNOST 22 JUNA

1906.GOD.

OVAJ SPOMENIK PODIŽEMO

VAM

ZA NAVEK TUGUJUĆI ZA VAMA

RODITELjI

JOVAN I JOVANKA

I

BRAĆA IM VLADIMIR I ČEDOMIR

J.OSTOJIĆI

VJEČNA IM PAMJAT

Tvrdnju moga pokojnog oca Ostojić Danka da su mu oca Vladimira i strica Čedomira ustaše odvele u logor u Gospiću, potvrđuje i izjava Mićić Nevenke iz Vlasenice. Ona je 20.marta 1942.godine u kancelariji Komeserijata za izbjeglice u Beogradu dala izjavu na dvije strane. Na prevoj strani zapisnika njene izjave u šestom pasusu ona izjavljuje sledeće:

„…Na 28. jula 1941.god. ustaše su uhapsili oko 200 Srba iz Vlasenice i okolice i odveli ih u Gospić u logor. O sudbini ovih Srba ne zna se ništa. Odvedeni su tada u Gospić iz Vlasenice: Marković Slobodan čin.policije i njegov otac Boško; Ostojić Čedo, čin. Por. uprave i njegov brat Vlado, gostioničar; Maskijević Čedo, opančar i njegov brat Desimir, đak; Mićić Đoka, gostioničar, te mnogi drugi, čijih se imena više ne mogu setiti. Iz okolice odvedeno je, iz svake opštine-po 15 uglednih seljaka, čija imena ne mogu navesti…“ ( Orginal ove izjave-zapisnika čuva se u arhivu Srbije u Beogradu, a može se pronaći i pročitati na www.nezaboravimo.blogspot.com)

Na www.jadovno.com u opciji ARHIVA Jadovno 1941 Centralna baza žrtava pronašao sam sledeći podatak za Vlasenica – Ostojić Čedo:

Molim Vas da izvršite ispravku i dopunu podataka na sledeći način:

Mogu samo da pretpostavim da je sa Ostojić Čedomirom ubijen i njegov brat, a moj djed Ostojić Vladimir i ukoliko se to pokaže kao istina njegovi podaci su sledeći:

Kada je 1974. godine Ratomir Dugonjić – Rato izabran za predsjednika Predsjedništva SR BiH , moj pokojni otac Danko je iz tadašnjih medija saznao da je Rato 1933. godine igrao fudbal u SK „Slaviji“ iz Sarajeva. Danko je napisao Ratu pismo i zamolio ga da mu ukoliko ima, pošalje stričevu tj. Ostojić Čedomira – Čede fotografiju

Rato je odgovorio na pismo, a kasnije i poslao dvije fotografije. Jedna je isječak iz novina, a druga je presnimljena iz albuma jednog od predratnih asova sarajevskog fudbala Strahinje Zurovca.