Od srpskog vojnika do ustaškog saradnika

Stepinac je 20. januara 1942. godine imenovao domobranske vojne sveštenike, a za svoje zamjenike odredio je dvojicu sveštenika Stjepana Vučetića i Vilima Cecelju, istaknute ustaše.

Na današnji dan 1956. godine zagrebački nadbiskup Alojzije Stepinac, zagovornik ustaške Nezavisne Države Hrvatske /NDH/, osuđen je na 16 godina zatvora, a od tada traju nastojanja Katoličke crkve i hrvatskih nacionalista da od njega naprave sveca i „zaštitnika slabih“.

U NDH „UGLEDAO SVJETLO BOŽIJE“

Stepinac i hrvatski katolički kler podržavali su NDH od prvog dana. Odmah po proglašenju ove fašističke tvorevine Stepinac je posjetio ustaškog ministra unutrašnjih poslova Milovana Žanića i jednog od lidera ustaša Slavka Kvaternika.

Izrazio je Kvaterniku „svoje najbolje želje za sreću, boljitak i napredak hrvatskog naroda u Državi Hrvatskoj“.

Ujedno mu je izrazio iskreno saučešće zbog, kako je naveo, „tragične smrti njegovog brata“. Petar, brat Slavka Kvaternika, poginuo je u borbi sa Jugoslovenskom vojskom u Crikvenici prilikom proglašenja ustaške vlasti, navode istorijski dokumenti.

Svojom poslanicom od 28. aprila 1941. godine Stepinac je dao puni duhovni legitimitet NDH i kao „sin hrvatskog naroda“ i kao „predstavnik svete Crkve“.

„Časovi su ovo, u kojima ne govori više jezik, nego krv svojom tajanstvenom povezanošću sa zemljom u kojoj smo ugledali svjetlo Božije i s narodom iz kojega smo nikli“, tako je Stepinac nazvao dane stvaranja ustaške NDH, u kojoj je izvršen genocid na Srbima, Jevrejima i Romima.

Rimokatolička crkvena organizacija – hijerarhija, sveštenstvo, a pogotovo franjevci – slijedila je poziv Stepinca.

Tadašnja katolička štampa za najveće neprijatelje hrvatskog naroda proglašava Srbe i poziva na nemilosrdni obračun.

ZAMJENICI – PRIPADNICI USTAŠKOG POKRETA

Jedinice hrvatske vojske imale su vojne sveštenike /dušebrižnike/, a Vatikan je imenovao Stepinca za vojnog vikara hrvatske vojske /ustaše su bile dio regularne vojske, kao i domobrani/.

Stepinac je 20. januara 1942. godine imenovao domobranske dušebrižnike, a za svoje zamjenike odredio je dvojicu sveštenika Stjepana Vučetića i Vilima Cecelju, istaknute ustaše.

Vojni sveštenici su u NDH često podsticali pripadnike hrvatskih oružanih snaga na vršenje masovnih zločina nad Srbima.

Za svoje zasluge, kao i brojni drugi katolički sveštenici, oni su dobijali visoka odlikovanja NDH.

Podrška Rimokatoličke crkve u Hrvatskoj, na čijem je čelu bio nadbiskup Stepinac, ustaškoj državi trajala je tokom cijelog postojanja te fašističke tvorevine.

ANDRIĆ: NIKAKVE TITULE NE MOGU SAKRITI ZLOČINE

Veliki srpski pisac, kasnije nobelovac, Ivo Andrić svojevremeno je svoju odbojnost prema isticanju vjerskog porijekla /katoličkog/ objasnio neslaganjem sa ponašanjem Katoličke crkve i zagrebačkog Kaptola, a naročito Alojzija Stepinca, tokom NDH.

U izjavi koju je dao „Politici“ 1952. godine povodom imenovanja Stepinca za kardinala /Vatikan ga je unaprijedio dok je bio u zatvoru/ Andrić je objasnio:

„I ranije, a naročito u teškom vremenu između 1941. i 1945. godine, činjeni su u našoj zemlji u ime vere i pod plaštom vere, a u interesu tuđina zavojevača, bratoubilački zločini.

Ta je činjenica isuviše dobro poznata i u našoj zemlji i izvan nje. Tim zločinima viša katolička hijerarhija ne samo da se nije oduprla, nego ih je dobrim delom i pomagala. I nema tih sofizama ni takvih zvučnih titula kojima bi se ti zločini mogli sakriti ili zataškati“.

I tadašnji vođa jugoslovenskih partizana i šef Komunističe partije Jugoslavije /i sam Hrvat po nacionalnosti/ Josip Broz Tito poručio je Vatikanu da je Stepinac – ustaša.

ZAKLEO SE KARAĐORĐEVIĆU, PA USTAŠAMA

Istoričari podsjećaju da je Stepinac, kada mu je bilo svega dvadeset godina, pao u zarobljeništvo vojske Italije, koja je svega koji mjesec ranije ušla u rat na strani Antante, odnosno saveznika.

Stepinac tada postaje srpski vojnik i ide na Solunski front. Sve do proljeća 1918. godine ratovao je u srpskoj uniformi, za srpskog kralja, za ujedinjenje južnih Slovena.

Stepinac se zakleo na vjernost i lojalnost kralju Aleksandru Karađorđeviću i tadašnjoj državi. Ali, na samom početku rata, i prije kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, Stepinac krši zakletvu i daje podršku ustaškom pokretu.

Među velikim brojem istoričara, potomcima pobijenih Srba i Jevreja u vrijeme NDH, kao i u nizu svjedočenja i dokumenata Stepinca bije glas da je svim srcem bio uz ustašku vlast i da je ćutao kada su u logorima ubijani Srbi, Jevreji, Romi, te antifašisti drugih nacionalnosti.

Stepinac se prije Drugog svjetskog rata stalno žalio zbog, kako je navodio, ugroženosti Hrvata i katolika u Kraljevini Jugoslaviji, ali je pred užasima ustaša ćutao, izbjegavajući da jasno, javno i nedvosmisleno zatraži da se sa tim prestane ili da spriječi pokatoličavanje pravoslavnih.

„SVETAC“ KOJI TO NE MOŽE BITI

Sve su to problemi zbog kojih Srpska pravoslavna crkva negira Stepinčevu „svetost“, odnosno namjeru Vatikana da ga kanonizuje.

Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve poslao je 2011. godine prvo pismo Vatikanu, oštro protestujući zbog odlaska tadašnjeg pape Benedikta Šesnaestog na Stepinčev grob.

Papa Franjo formirao je vjersku komisiju koju čine predstavnici obje crkve, u pokušaju da se stvari razjasne, a Stepinac još nije beatifikovan /proglašen svetim/.

Današnji hrvatski državni vrh smatra Stepinčevu nevinost nespornom, dok potomci žrtava ustaša sa nevjericom posmatraju pokušaje da se zagovornici ili pomagači ustaškog režima rehabilituju.

Stepinac je umro u zatvoru 10. februara 1960. godine.

Autor: Nenad Tadić

Izvor: Srna

Vezane vijesti:

Hrvatska crkva podiže spomenik Stepincu, 8. maja u Zrinu

Ranko Gojković: Alojzije Stepinac – ratni zločinac ili srpski dobrovoljac

Može li Alojzije Stepinac biti svetac ???