Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Namerno, tačnije zlonamerno, emitovan je natoovski prilog o tzv „šumskoj braći“, kako se nazivaju zločinci iz nekadašnjih nacističkih formacija Waffen SS, u kojima su kao dobrovoljci bili Estonci, Letonci, Litvanci, Nemci iz Istočne Pruske, Poljaci i Ukrajinci, uz mnogobrojne zapadnoevropske borce za „novu Evropu“!
Oni su pre naredbe o povlačenju na teritoriju Trećeg Rajha, 1944. godine pisali Hitleru da žele da dobrovoljno ostanu u sovjetskoj pozadini, i nanose gubitke mrskom neprijatelju.
Nacističko je rukovodstvo zato i ostavilo brojna skladišta hrane, municije, lekova, eksploziva, u šumama i močvarama toga dela okupirane sovjetske teritorije, gde su se po Hitlerovom ličnom odobrenju sklonili i ti teroristi, pripadnici 20-e divizije Waffen SS, propuštajući sovjetsku armiju na njenom oslobodilačkom pohodu, ali radosno čekajući njeno pozadinsko obezbeđenje i organe novoustanovljene vlasti, posle oslobađanja od okupacije!
Skoro deceniju posle nacističke kapitulacije, ti su zločinci vršili brojne diverzije, uz podršku RKC koja je aktivno pomagala „borbu protiv komunističke strahovlade“, dajući im logističku pomoć i skloništa u crkvama i samostanima, pritom šireći priču o „šumskoj braći“ kao antikomunističkim borcima, što je odmah preuzela i tada stvorena propagandna stanica CIA, nazvava tendenciozno „Radio Slobodna Evropa“ (RFE), gde će emisije stvarati i već iskusni propagandisti čika Gebelsa, kao stručnjaci za „antikomunizam“!
Tako tada zapravo počinje planska revizija „istine o antikomunističkoj borbi“, gde se u isti koš vešto trpaju, antifašistički pokreti otpora u okupiranim zemljama istočne Evrope tokom Drugog svetskog rata i ostatci nacističke dobrovoljačke armije pripadnika iz Istočne Evrope, koji su nastavili terorističke akcije nakon stvaranja država narodne demokratije, kako se tada službeno nazivaju zemlje koje je oslobodila Crvena armija, u svom oslobodilačkom pohodu do Berlina.
Nekadašnja britanska ratna sekcija SOE (uprava za specijalne operacije) koja je tokom rata pomagala te antifašističke pokrete, ali britanskog interesa radi a ne njih radi, sada pokušava da ih organizuje u antisovjetsku gerilu, pritom se oslanjajući na pripadnike nacističke armije, koji su dokazani ratni zločinci, ali cilj opravdava sredstvo, a rušenje kremaljskog brke makar i sa crnim đavolom, tada nema cenu koju neće platiti. Danas, ne slučajno, u okviru združenih NATO snaga, mračnu tradiciju te „šumske braće“ ponosno nastavljaju da gaje pripadnici specijalnih jedinica Baltičkih republika!
Tokom te široke propagandne akcije, ali ne samo propagandne kampanje podrške raznim šumskim zlotvorima, pomogli su organizovanje izbeglih ustaških zločinaca u Italiji i Austriji, koji će se u većim grupama ubacivati u Jugoslaviju, skoro godinu dana.
Koristeći stare veze, staze i bogaze, ustaških terorista iz vremena Janka Puste, na tromeđi Austrije, Italije i Jugoslavije počinjao je šumski put „križara“, kako je ove teroriste odmah radosno nazvala „crkva u Hrvata“!
Ali, najpre je jedan od najbližih Pavelićevih saradnika iz Italije tajno stigao u Zagreb, i „slučajno“ otišao kod blaženog Stepinca, da dobije blagoslov za početak borbe za oslobađanje od „srbokomunističke okupacije domovine“ kada počne opšti obračun sa crvenima! Zatim su grupe terorista, prethodno trenirane od dragih dojučerašnjih saveznika, opremljene oružjem i eksplozivom iz nacističkih magacina, koje su posle pobede zauzeli britanski i američki vojnici, ali i radio uređajima, šiframa i lozinkama, počele stizati u „okupiranu domovinu“ kako su izveštavali dragog poglavnika, tačnije koordinativni centar!
Ali, to se baš nekako slučajno događalo pred ono teško vreme kada je drug bravar iznenada „progledao“, i odlučio da kaže „istorijsko NE“ sovjetskim instruktorima, stručnjacima raznih oblasti, koji su pomagali da se teško razorena zemlja ikako postavi na noge, dok su dragi zapadni saveznici na sve načine otežavali dopremanje dodeljenih sredstava iz reparacija, koje je Jugoslavija dobila na ime ratne oštete, od nacističke Nemačke.
Eto, brinulo se o gladnom nemačkom narodu, teško postradalom od američkih i britanskih bombi, koje su sejane po gradovima gde nije bilo vojnih fabrika ili kasarni, ali jeste bilo konkurentne industrije, što je ometala jačanje „humanih dobrotvora“ njujorške i londonske bankarske elite, te bi to odvoženje mašina iz Nemačke, sada bilo „nehumano“!
Tada počinje intenzivna saradnja Prve vatikanske banke (dokazanog čuvara nacističkih opljačkanih para i dragocenosti) i tih humanitaraca, te nastaje povezivanje „demokratskih svetskih centara“ i Vatikana, u borbi protiv komunističke opasnosti, koja sada preti slobodnom svetu, sa ove strane „gvozdene zavese“!
Odjednom, svi antisovjetski borci postaše „branioci demokratije“, o kojima se pišu srceparateljne radio i TV reportaže, snimaju se tendenciozni filmovi, i dodeljuju nagrade za literarna ostvarenja, pojavno antikomunistička, tačnije antiruska u svojoj suštini.
Počinje propagandni uspon Holivuda i filmsko nametanje američkog pogleda, istovremeno sa udeljavanjem „trumanovih jaja“ i mleka u prahu, preko tek osnovanog međunarodnog fonda UNRA i UNICEF, evropskim zemljama razorenim ratom, koje dobra Amerika diže iz pepela!
Čim je krajem prošlog veka počelo nasilno razaranje Jugoslavije, počela je i poplava raznih publikacija, knjiga, simpozijuma i savetovanja raznih „stručnjaka“ za partijsko jednoumlje, kako se naziva dotadašnje društveno uređenje, sa namerom opravdanja tobožnje anti komunističke borbe, koja je najzad urodila pobedom!
Indikativno je da u Hrvatskoj najpre počinje rehabilitacija „križara“, dokazanih fašističko-klerikalnih terorista, koji su u nekoliko talasa vršili teroristička zlodela u zemlji, ali uvek „slučajno“ kada se odvijao proces partijske diferencijacije oko pitanja – jačati federaciju kao zajedničku državu, ili je početi razgrađivati-!
Čim bi se donela mudra odluka o „federiranju“ federacije, kojoj su pritom i vađeni bitni „federi“, ti bi se antikomunistički borci naprasno primirili.
Nije stoga za čuđenje činjenica, da baš nekako pred godišnjicu „OLUJE“, američki državni sekretar naprasno hvali tu zločinačku operaciju, koju su i osmislili i usmeravali članovi privatne američke korporacije MPRY, neskriveno tesno povezani sa NATO komandom!
Nije slučajno, da se zapelo iz petnih žila, da se rasturi rusko-srpski humanitarni centar u Nišu, pozivanjem čak i na lik i delo neumrloga maršala, ali i da se najzad počne „završni dijalog“ sa samoproglašenom paradržavom Kosovo, dok okolne zemlje članice NATO uporno vežbaju za nastavak „demokratizacije“, na brdovitom Balkanu!
General Matis hvali Hrvate, ali tek pošto je prvi kontingent hrvatskih bojovnika stigao na „crtu obrane demokratskog svijeta“ u Estoniju, gde slučajno upravo traje otvorena kampanja rehabilitacije „antikomunističkih boraca“ prozvanih „šumska braća“, koji su hrabro branili demokratske tekovine za koje se NATO i zalaže toliko danas, kada ponovo preti otvorena opasnost od tih strašnih Rusa koji nikako neće da pristanu na„neophodnu reviziju“, da se najzad izjednači taj strašni komunizam i nestašni nacizam, ali tu još uvek odmažu i ti neodgovorni Židovi i Srbi, koji se uporno koprcaju svojim tvrdnjama o holokaustu i genocidu, a za dokazano tamanjenje Rusa, to bi se nekako i opravdalo, uz otvorenu poljsku i ukrajinsku svesrdnu podršku, i objektivne vatikanske arhive!
Uprkos činjenici da je SPC pokazala iskrenu nameru da se zajednički reši navodni „slučaj Stepinac“, čak ni dobri otac Francisko nije imao snage i hrabrosti, da dozvoli uvid u mračne tajne vatikanskih spisa, plašeći se milonskih srpskih skeleta za koje je sam Vatikan dao blagoslov, a hrvatsko-muslimanski koljači bili radosni izvršioci u drugom delimično uspešnom pokušaju, u dvadesetom veku! Ne čudi stoga da je uprkos te notorne činjenice, Vatikan naturio zajednički stav o Stepincu kao „mučeniku“!
Međutim, čudi pasivan stav i odnos i SPC i beogradskih vlastodržaca, na otvorenu rehabilitaciju nacističko-fašističke ideologije, pod vidom „demokratskog preispitivanja“ totalitarnih režima u Dvadesetom veku!
Autor: Vladimir Frolov
Izvor: Fond strateške kulture
Vezane vijesti:
