Majska likvidacija glinskih Srba 11-13 maja 1941. godine

U Pavelićevoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj Glina je ostala bez Srba – a u Tuđmanovoj Republici Hrvatskoj Srbi su ostali bez Gline…

Pojedinačna masovna hapšenja i pokolj Srba u Glini, Veljunu i Blagaju počeli su na pravoslavni praznik Đurđevdan, i neprekidno su trajali do 13. maja 1941. godine. Prvi čovek iz Gline koji je doživeo mučeničku smrt bio je Adam Resanović. Neviteški ga je ubio ustaša Joso Vrebac, inače njegov predratni kum.

I Rada Ratkovića, takođe glinskog Srbina, i uvažavanog opštinskog beležnika, ubili su njegovi stari poznanici, Šime Naglić i Nikola Lipak – „Čuklje“, ustaški dragovoljci.

Ratkovićevo ispresovano telo pronaćeno je na jukinačkoj utrini pod teškim valjkom za kultivisanje oranja sa isčupanim brkovima i zakucanim iglama „nitnjačama“ ispod nokata na rukama. Posle njegove sahrane na glinskom groblju, ti isti zlikovci, sa još nekoliko lokalnih ustaša, poubijali su i Ratkovićeve sinove. Dragana inženjera i Milana studenta.

Prve selektivne žrtve u Glini bile su uvod u masovnu likvidaciju muškog dela srpskog stanovništva izršenu od 11. do 13. maja. 1941 godine.

Ignac Haluz je, pred komisijom za utvrđivanje ratnih zločina, izjavio da je uoči hapšenja Srba u mestu Glina bilo mnogo ustaša u gostionici ustaše Jure Muretića. Oni su prije jela ustali, sklopili ruke i molili se Bogu. Pre hapšenja Srba, svetlo u Glini je bilo isključeno.

Glinske i zagrebačke ustaše, uz pomoć jednog dela domaćeg stanovništva, pohapsili su 433 Srbina, od 12 do 60 godina, i oko 80 omladinaca iz popravilišta – dom za prevaspitavanje. Sve pohapšene glinske Srbe ustaše su tokom noći odvodili Jukinačkom cestom do hrvatskog sela Prekopa, i brutalno ih ubijali pored iskopanih jama na poljima ispod Hadžera.

Sada je ta Jukinačka cesta Glina – Prekopa – Glina posvećena Dinku Šakiću, kapitalcu među ratnim zločincima, a trebalo je da nosi trajni naziv Srpska VIA DOLOROSA! Nikola Lipak -„Čuklje“ (Čuklje je bio bez dela leve ruke – prim. D. Č.) hvalio se da su u Prekopi te svibanjske noći poubijali oko 437 Srba…

Toliki broj nasilno oduzetih života bio bi prevelik čak i za neku svetsku metropolu – ali u srazmeri sa Glinom, maloj banijskoj varošici, ta apokaliptična majska noć značila je za domicilne Srbe – totalno biološko istrebljenje. Istrebljenje u ime USTAŠKIH NAČEPA!

Jedini glinski Srbin koji se spasao bekstvom na putu prema gubilištu u Prekopi bio je Nikica Samardžija. On je zapisnički ostavio opširno autentično svedočanstvo o tragediji njegovih saplemenika.

Posle majske likvidacije glinskih Srba, Pavelić je organizatorima tog besprimeriog zločina, kao i ubicama koji su u njemu učestvovali, uputio ličnu poruku: „Ja sam ponosan na Glinu koja je prva našla put i shvatila kako treba pravi ustaša da se bori za našu Nezavisnu Državu Hrvatsku…“

Herman Nojbaher, specijalni izaslanik nemačkog Ministarstva ino-poslova za Jugoistok zapisao je, da je NDH zemlja „najgroznijih masovnih ubistava u svetskoj istoriji“ -što se inače, ne može demantovati!

Bilo bi ljudski upitati se, kada, i gde su ti Poglavnikovi zlodelnici naučili i usvojili takav krajnje neetički zanat – a usto „bili uzorni“ KATOLICI?

Ustaše su, na Đurđevdan, doveli iz Veljuna u Hrvatski Blagaj 520 srpskih seljaka i izmasakrirali ih u Tiškovoj dolini, između 8. i 9. maja 1941. godine. „Tukli smo ih krampovima i čekićima, a zatim bacali u jame… Mene je zapao red na četvrtoj partiji.

Ja sam tada ubio osam ljudi isto tako željeznim batom, udaravši ih dva do tri puta po glavi. Tako smo ubijali čitavu noć, sve dok nije svanulo… Ujutro smo ljude bacali u živi kreč, zatrpavali jamu, a onda je Mijat izorao dolinu u kojoj su bili pobijeni ljudi i posijao zob po ljudima.“ (Svedočenje Joze Medveda, ustaše, pred OZNO-m 1946)

U julu 1941. godine ustaše su poubijale 60 srpskih seljaka iz Gornjeg Taborišta u šumi Kobiljači, a preostalo stanovništvo pokrstili. Onaj deo od 298 pokatoličenih taborišćanskih Srba masakriran je na groblju Sovinjak krajem iste godine. Bučičko Taborište ostalo je bez Srba, i zatim je selo kasnije naseljavano hrvatskim pridošlicama…

Godine 1991. u Gornjem Taborištu na kućnom broju 42 pronađen je SRBOSJEK kod Josipa Gloca, odbornika Hrvatske Demokratske Zajednice. Na kožnom držaču tog koljačkog noža i danas se mogu videti tragovi sasušene ljudske krvi. Pitanje je ostalo bez odgovora – da li je taj SRBOSJEK bio 50 godina pohranjen kao suvenir – ili je možda, brižljivo čuvan za reprizu!?

U decembru 1941. godine ustaše Maksa Luburića i Juce Rukavine, poubijali su preko 1500 ljudi i dece u Rakovom jarku i kod Lasinje – severnoi delu područja Vrginmosta.

<Počinjeni ustaški zločini ostali su bez kazne, pokajanja i obeležja>           <Sadržaj>       <Masakriranje srpskih civila na Banskom Grabovcu u julu 1941. godine>