Kaplar Broz ubio plemića Vukotića

Ko priziva Tita, zlotvora, i otvara mu vrata u osvit 21. vijeka. Već se čuju tesle kako zakivaju štice na skeli za Titov spomenik, i tupi udari krampa, koji kopaju raku za postament spomenika ovom zlikovcu.

Šta sve kriju podrumi Kremlja tek će se objaviti: nakon istorijskih distanci i vraćanja Rusije Rusiji, istraživači su počeli zalaziti i sa druge strane tih zidina, i prelistavati stranice tajnih arhiva, kako o Drugom svjetskom ratu – o fašistima i komunistima – tako i o tajnim društvima i službama, ali i o pojedinim akterima, zločincima, ubicama koji su krojili istoriju, i crtali mape naroda.

Borislav Pekić, srpski pisac „poreklom“ iz Šavnika – gdje „pada dubok sneg“ – napisao je „Kako upokojiti vampira“, ali i mi bi mogli napisati našu verziju o upokojenju vampira, i uopšte povampirenju jedne ideologije, i mi bi morali postaviti pitanje: kako upokojiti vampira Josipa Broza zvanog Tito?

Da li će se ikada saznati ko je bio taj nikogović – čiji je pseudonim šifra – ko je bio navjeći neprijatelj srpskog naroda u istoriji? Ni hiljade priloga za biografiju ovog šumskog maršala nijesu ga dešifrovale, i odgovorile na pitanje: ko je stvarno bio, i otkuda je doskitao?

I drugo: zbog čega se opet Broz povampiruje? Ko priziva Tita, zlotvora, i otvara mu vrata u osvit 21. vijeka. Već se čuju tesle kako zakivaju štice na skeli za Titov spomenik, i tupi udari krampa, koji kopaju raku za postament spomenika ovom zlikovcu.

U naše dane, istraživači, mladi srpski istoričari, provjetravaju podrume Kremlja. Ko je likvidirao, i zašto, Petka Miletića, Mustafu Golubića, i ko ga je izdao, i redom… (U svakom slučaju, ovo neće biti književna fikcija poput one Židove i njegovih provjetravanja podruma Vatikana).

Josip Broz je u dva svjetska rata učestvovao u najstrašnijim zločinima nad srpskim narodom. U Prvom svjetskom ratu u austrougarskoj vojsci, u Drugom svjetskom ratu, kao samozvani maršal, i komadant partizana u Jugoslaviji – Jugoslaviji koju su Srbi stvorili, ostavljajući kosti po mediteranskim morima i balkanskim gudurama.

Kaplar Broz postaje maršal Tito. Strašna biografija u samo jednoj prostoj rečenici. Rečenica od pet riječi, od kojih su svije činovi. Gabrijel Markes nije imao takav lik u svom djelu o diktatorima.

Da načnemo priču od jednog bitnog – možda presudnog momenta u karijeri ovoga zločinca, austrougarskog nišandžije, štabs feldvebela Josipa Boroza. Bitka na Mačkovom Kamenu odigrala se od 19. do 22. septembra 1914. godine. Podrinje, to su lijepi, talasasti pregibi i perivoji oko donjeg toka rijeke Drine sa regijama Azbukovicom, Jadrom, Lešnicom, Mačvom… U te dane, na Mačkovom Kamenu, na život i smrt sudarile su se dvije vojske: Austrougarska žuto-crna monarhija, i Srpska vojska sa dvoglavim orlom Nemanjića. U toj strašnoj bici poginulo je 1.200 austrougara. Najpoznatiji junak sa Mačkovog Kamena je major Svetislav Marković, koji je na čelu srpske vojske, odlučujući – samoubilački juriš – glavom krunisao.

U bici na Mačkovom Kamenu, teško je ranjen i princ Đorđe Karađorđević. (Spomen kosturnica srpskim vitezovima podignuta je 1936. g).
U jednom danu, na Mačkovom Kamenu, poginula su i dva bratanića kraljice Milene, oficiri u vojsci Kraljevine Srbije: major Nikola Markov Vukotić, koji je vojnu akademiju završio u Parizu, na prestižnom San Siru (na kojoj je najviše vojne nauke završio i Kralj Petar Karađorđević), i mlađi brat, kapetan Jovan Markov Vukotić, koji je vojnu akademiju završio u Italiji. Braća, vitezovi Vukotići, sa isukanim sabljama poginuli su u jurišu, predvodeći srpsku vojsku, tada, najslavniju vojsku u Evropi, koja je, malo prije toga, pobijedila i u balkanskim ratovima, i satrla Tursko carstvo. (Da nije bilo srpske artilerije – nikad ne bi pao ni Skadar). Bijaše došlo vrijeme da Srpska vojska satre i Austro-ugarsku trulež.

Nekoliko puta Mačkov Kamen je prelazio iz ruke u ruku, borilo se za svaki rov i svaku kotu, sa jedne strane Prva armije pod komandom vojvode Stepe Stepanovića, a na drugoj 42 vražja domobranska divizija, u kojoj je kao nišandžija bio kaplar Josip Broz.

Nakon te bitke, „dočasnik“ Josip Broz je unaprijeđen, još i odlikovan, zato što je kao odličan strelac, ubio nekoliko oficira, koji su k`o sokolovi letjeli pred srpskom vojskom. Broz je unaprijeđen, proizveden iz kaplara u podoficirski čin. Više nego precizna austrougarska vojna administracija („Dnevnik 42. vražje divizije“), potvrđuje da je jednog od oficira srpske vojske, Katunjanina Nikolu Markova Vukotića, u jurišu, ubio švapski kaplar – nišandžija – Josip Broz; unuka vojvode Petra Vukotića s Čeva, i jednog od najboljih izdanaka srpske Crne Gore. Inače, Josip Broz bio je izuzetno precizan strelac, i odličan mačevalac.

Broz je 1913. u Budimpešti osvojio srebrnu medalju u mačevanju, da bi cijela reperzentacija carske vojske, stupila u redove „kaznene ekspedicije“. Broz je cijelog života bio i strasni lovac, kako je to u tradiciji austrougarske monarhije.
Broz je zaobilazio svoje učešće u Prvom svetskom ratu, i svoju krvavu švapsku uniformu. Samo jednom, pred Rankovićem, pokazao je izvanredno poznavanje terena oko Ljiga, ali, drug Marko, posavjetova ga je da se mane tih uspomena.

Dok su iz 42. hrvatske vražje domobranske divizije dezertirali Srbi, veliki broj Hrvata, muslimana, on, Josip Broz, ostrašćeno je išao naprijed, i ubijao ne samo srpske vojnike, nego, po Mačvi, u sastavu Kuk „kaznene ekspedicije“ vješao je srpske djevojke, žene trudnice, a za ta zlodjela dobio je i drugi orden: „Srebrenu kolajnu“. Austrougarski vojnici nijsu bili takvi dželati i ubice, zlikovci: to su radili samo zvijeri koje su džemrgale na srpskom jeziku.

Tu su i korijeni bratoubilačkog rata 1941. Imao je taj zlikovac već veliko iskustvo, i nije mu bilo teško da opet donese odluku o ubijanju Srba – program o zatomljenju Srba. Svakao, u ruskim arhivima zabravljen je i dosije Josipa Broza, u kojoj se nalazi tačan datum kad je postao agent Kominterne.

Takav agent, morao je tačno, precizno, do u detalje da izloži svoju biografiju, odn. svoju prošlost i svoje djelovanje, a ako bi nešto ispustio, i ako bi se utvrdilo da je nešto sakrio, takve agente su, po kratkom postupku – ubijali. U Moskvi se nije smjelo lagati! U tim spisima, i ispovijestima!, koji će uskoro biti javni, postoji precizan opis ubistava – likvidacija – Josipa Broza, i na Mačkovom kamenu, i zvjerstvima u Mačvi, i redom.

Tadašnjim Sovjetima to ni najmanje nije smetalo, jer Jugoslavija nije priznavala Sovjetski savez, a o ubistvima srpskih oficira, mislili su isto kao i o njihovim ubistvima ruskih carskih oficira.
Ubistvo majora Nikole Markovog Vukotića (najobrazovanijeg i najškolovanijeg oficira Crne Gore), i još nekoliko srpskih oficira, direktno su trasirali životni put Josipa Broza.

Odlikovanja i unapređenja, automatski su preporučile nišandžiju, kaplara, „dočasnika kaznene ekspedicije“, štabs feldvebela Josipa Broza, i komanda ga premješta na rusko ratište, u Galiciju, u najžešće borbe gdje su se tražili baš takvi soldati, i takvih vještina likvidatori: rečeno savremenim jezikom – snajperisti – hladne ubice.

No, nakon austrougarskog sloma, i zarobljavanja Josipa Broza, u zarobljeništvu se volšebno prebacuje u komunističke aktiviste, a docnije postaje i agent.

I, opet ista stvar, ista vještina ubijanja, preporučila je Josip Broza (sada jednog od najvažnijih agenta Kominterne), da bude likvidator u Španiji, u Građanskom ratu. Josip Broz, agent Kominterne, 1937. god. lično je ubio, takođe agenta Kominterne, Blagoja Parovića u Španiji: čak je fotografisao Parovićev leš kao dokaz o likvidaciji. Parović i Broz pripadali su istoj, Zagrebačkoj partijskoj organizaciji od 1926. do 1928. Zašto je agent Broz likvidirao agenta Parovića, nije teško zaključiti. Broz je u Šapniji ubio još desetine Srba.
Ugledajući se na oficire, vitezove, braću Vukotiće, Čevo je bilo svo bjelaško, a Vukotići – glavni ujedinitelji.

Drugi brat kraljice Milene, vojvoda Stevo Vukotić, bio je učesnik Podgoričke skupštine, i član Izvršnog odbora, koji je u Beograd odnio (zajedno sa mitropolitom Gavrilom Dožićem), Odluke Podgoričke skupštine o ujedinjenju.

Marko Vukotić, otac oficira Nikole i Janka, junaka sa Mačkovog kamena, morao je da bježi iz Crne Gore od terora zeta, kralja Nikole. Poznato je da je na Čevu bila četa bjelaša Đukanovića, i u tom velikom istorijskom vremenu, svi su bili Srbi.

Sioran je rekao da pad Zapada počinje padom Austro-ugarskog carstva. U međuvremenu, montenegro podiže spomemik austrijskom kaplaru Josipu Brozu. Braće Vukotića niko se ne sjeća.
Koje tajne krije „Dnevnik 42. vražje divizije“. Novi uvidi u istoriju, otkriće pravo lice Josipa Broza. Kao što je i otkriven fašistički zločinac Kurt Valhajm.

Autor:  Bećir Vuković

Izvor: IN4S