Kalendar genocida
Naredni događaji
KOMEMORACIJA SRBIMA KOD POŽEGE
Kod spomen obeležja na raskrsnici između sela Jeminovac i Šnjegavić u Požeško-slavonskoj županiji održana je komemoracija srpskim civilnim žrtvama iz tih i okolnih sela pobijenim 10. decembra 1991. u akciji U tom kraju krajem oktobra 1991. hrvatske snage po naređenju kriznog štaba iz Slavonske Požege provele su prisilnu evakuaciju 26 srpskih sela smeštenih u Požeškoj kotlini, podno planina Papuk i Psunj. Likvidirano je18 muškaraca i 24 žene i da je 16 žrtava imalo između 70 i 86 godina. Sela je napustilo 2.120 osoba, a nakon evakuacije počinje organizovana pljačka i sistematsko paljenje i miniranje srpskih kuća kako bi se prikrili tragovi pljačke i da se stanovnici napuštenih sela u njih više nikad ne bi vratili.
KOMEMORACIJA SRBIMA KOD POŽEGE
Kod spomen obeležja na raskrsnici između sela Jeminovac i Šnjegavić u Požeško-slavonskoj županiji održana je komemoracija srpskim civilnim žrtvama iz tih i okolnih sela pobijenim 10. decembra 1991. u akciji U tom kraju krajem oktobra 1991. hrvatske snage po naređenju kriznog štaba iz Slavonske Požege provele su prisilnu evakuaciju 26 srpskih sela smeštenih u Požeškoj kotlini, podno planina Papuk i Psunj. Likvidirano je18 muškaraca i 24 žene i da je 16 žrtava imalo između 70 i 86 godina. Sela je napustilo 2.120 osoba, a nakon evakuacije počinje organizovana pljačka i sistematsko paljenje i miniranje srpskih kuća kako bi se prikrili tragovi pljačke i da se stanovnici napuštenih sela u njih više nikad ne bi vratili. Komemoracija Srbima ubijenim kod Požege
Zločin nad srbima u Paulin Dvoru
11. DECEMBRA se navršava godišnjica (1991) od zločina u selu Paulin Dvor kod Osijeka, gdje su pripadnici Hrvatske vojske ubili 18 srpskih i jednog civila mađarske nacionalnosti, ali do sada niko za ovaj zločin nije odgovarao po komandnoj odgovornosti niti za premještanje leševa.
PAULIN DVOR MJESTO ZLOČINA – SJEĆAMO SE 21 GODINU POSLIJE
BEOGRAD, 11. DECEMBRA /SRNA/ - Danas se navršava 21 godina od zločina u selu Paulin Dvor kod Osijeka, gdje su pripadnici Hrvatske vojske ubili 18 srpskih i jednog civila mađarske nacionalnosti, ali do sada niko za ovaj zločin nije odgovarao po komandnoj odgovornosti niti za premještanje leševa.Direktor Dokumentaciono-informacionog centra „Veritas“ Savo Štrbac rekao je Srni da su do sada za ovo ubistvo osuđena samo dva pripadnika 130. brigade Hrvatske vojske, koja je izvršila zločin, i to Nikola Ivanković pravosnažno na 15 godina zatvora, a Enes Viteškić nepravosnažno na 11 godina, poslije dvije oslobaćajuće presude. Štrbac je rekao da je to bila regularna jedinica Hrvatske vojske čiji su komandni kadar i sastav poznati. Zločin se desio 11. decembra 1991. godine, kada su, navodno zbog osvete za poginulog saborca, u kuću Andrije Bukvića, gdje su civili od 45 do 81 godinu bili u kućnom pritvoru, upali noću hrvatski vojnici i pobili ih. Među njima su bila četiri bračna para. Ovaj zločin je godinama prikrivan. Tijela 17 žrtava otkrivena su 500 kilometara daleko od mjesta zločina, dok je tijelo 18-te žrtve, jedne žene, Dare Vujinović, pronađeno skalpirano u šiblju kraj kuće gdje je počinjen zločin, a ubijeni su i njeni roditelji. Sutradan ujutro zločinci su kuću Andrije Bukvića, radi uništavanja tragova zločina, eksplozivom sravnili sa zemljom. Štrbac je istakao da je do danas ostalo neistraženo ko je naredio ovaj zločin, kao i ko je naredio, organizovao i izvršio premještanje tijela sa mjesta zločina, mada se zna da je u to vrijeme, 1997. godine, šef svih službi bezbjednosti Hrvatske bio Miroslav Tuđman, sin pokojnog hrvatskog predsjednika Franje Tuđmana. Posmrtne ostatke 17 ubijenih civila pronašli su i ekshumirali istražioci Haškog tribunala u maju 2002. godine na lokaciji Rizvanuša u blizini Gospića, u Lici, koja je udaljena više od 500 kilometara od mjesta zločina. Nakon ekshumacije 2002. godine, utvrdilo se da su ti ostaci prvobitno bili pokopani na prostoru jednog vojnog skladišta "Lug" kod Čepina, u blizini mjesta zločina, odakle su u zimu 1997. godine, očigledno uz znanje najviših vojnih, policijskih i civilnih struktura vlasti Hrvatske, ekshumirani i u plastičnim buradima prebačeni na lokaciju na Velebitu, kada su se za taj zločin zainteresovao Haški tribunal, istakao je Štrbac. "Zna se da su direktni `izvršioci radova`, odnosno ekshumacija i prevoza bili inženjerci iz Karlovca. Pa su oni prevezli tijela u nekom kamionu, fingirajući da prevoze kiseli kupus u plastičnim buradima, u koja su stavili po jedan leš", rekao je Štrbac. Godinu dana nakon ekshumacije, 2003. godine porodice su ih identifikovale u Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu i većinu od njih sahranile u Paulin Dvoru. Srpski stradalnici sahranjeni su u zajedničku spomen-grobnicu, koju su izgradile i finansirale njihove porodice, a na koju su 4. novembra 2010. godine tadašnji predsjednici Srbije Boris Tadić i Hrvatske Ivo Josipović, položili vijence. Ubijeni su Milan Labus, Spasoje Milović, Boja Grubišić, Božidar Sudžuković, Bosiljka Katić, Boško Jelić, Milan Katić, Dmitar Katić, Draginja Katić, Vukašin Medić, Darinka Vujnović, Anđa Jelić, Milica Milović, Petar Katić, Jovan Gavrić, Milena Rodić i Marija Sudžuković, svi srpske nacionalnosti, te Kećkeš Dragutin, mađarske nacionalnosti. Izvor: Vezane vijesti: Sećanje na žrtve ratnog zločina
GODIŠNjICA ZLOČINA U BJELOVCU
U bratunačkom selu Bjelovac održava se parastos za 109 poginulih Srba iz tog i susjednih sela Sikirić i Loznička Rijeka.Čak 68 Srba ubijeno je 14. decembra 1992. godine, kada su u ranu zoru jake muslimanske snage iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića, upale u ova sela na obali Drine i počinile stravične zločine.
PARASTOS ZA 109 NASTRADALIH SRBA IZ BJELOVCA
2013 - MASOVNA UBISTVA I PLjAČKA U SREBRENIČKOM KRAJU
MASOVNA UBISTVA I PLjAČKA U SREBRENIČKOM KRAJU
U srebreničkom selu Ratkovići 21. juna 1992. godine muslimanske snage iz okolnih sela i Srebrenice ubile su na svirep način 24-oro Srba, većinom civila. Upali su u Ratkoviće i ubijali, pljačkali i palili sve što su zatekli u, uglavnom, staračkim domaćinstvima...
Priredila: Jasna VEJZOVIĆ-TADIĆ
BIJELjINA, 26. JUNA /SRNA/ - U selu Čemerno, u opštini Ilijaš, 10. juna 1992. godine pripadnici muslimanskih snaga svirepo su ubili 32 srpska civila.
Muslimanske jedinice iz sela Korita, Mahmutovića Rijeke i Orahova napale su selo Čemerno rano ujutro 10. juna 1992. godine. Pripadnici tadašnje Teritorijalne odbrane Breza ubili su 32 srpska civila i vojnika, među kojima je najviše bilo staraca, žena i djece, ranili su troje seljaka i sravnili selo sa zemljom.
Od 10. juna 1992. godine u selu Čemerno više niko ne živi.
Ministarstvo unutrašnjih poslova Republike Srpske 8. marta 2007. godine podnijelo je dopunjenu krivičnu prijavu sa dokazima i imenima 15 Bošnjaka, osumnjičenih za ove zločine.
Na lokalitetu Buna 15. juna 1992. godine poginulo je 18 srpskih boraca i civila - tog dana počeo je egzodus Srba iz Mostara i okoline. Za tri dana na Buni je nestalo 28 Srba, a od tog broja još šest vojnika i tri civila vode se kao nestali.
Istog dana granatiran je i zapaljen najljepši pravoslavni hram na ovim prostorima - Saborna crkva Svete Trojice u Mostaru, koja je nedugo potom i minirana.
U selu Kološići, kod Visokog, 20. juna 1992. godine na rodnom ognjištu ubijeno je šestoro članova porodice Vuković - Boško /1927/, njegova supruga Draginja /1924/, njihov sin Rajko /1948/, unuk Miodrag /sin Rajkov/ i rođaci Zdravko i Jelenko. Poznate su ubice, a kazne za zločin - nema.
U srebreničkom selu Ratkovići 21. juna 1992. godine muslimanske snage iz okolnih sela i Srebrenice ubile su na svirep način 24-oro Srba, većinom civila. Upali su u Ratkoviće i ubijali, pljačkali i palili sve što su zatekli u, uglavnom, staračkim domaćinstvima.
Svirepo su ubijali žene, starce, čak i slijepa i gluvonijema lica, a potom su ih palili u njihovim kućama. Među ubijenim bilo je i šest starica. Ni za ovaj, kao i za sve ostale zločine počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju, još niko nije pravosnažno osuđen.
Na Petrovdan, 12. jula 1992. godine, pripadnici takozvane Armije RBiH napali su čisto srpska sela Sase i Zalazje koja pripadaju opštini Srebrenica i ubili 69 civila. Zalazje je uništeno do temelja. U više porodica /Jeremić, Vujadinović, Rakić.../ u odbrani sela izginuli su gotovo svi muškarci.
Šezdeset devet stanovnika bukvičkog kraja, u tadašnjoj opštini Brčko, 14. septembra 1992. godine ubili su pripadnici paravojnih hrvatsko-muslimanskih jedinica.
Tog dana više od 130 kuća je popaljeno, a zarobljeno oko 1.500 Srba i odvedeno u jedan od 21 logora, koliko ih je bilo na području tadašnje opštine Brčko.
U selu Serdare kod Kotor-Varoša 17. septembra 1992. godine pripadnici hrvatsko-muslimanskih snaga ubili su 16 Srba - najmlađa žrtva zločina u Serdarima imala je četiri godine, a najstarija 60 godina.
U napadu muslimansko-hrvatskih snaga na Serdare u zoru 17. septembra ubijeni su Branko /60/, Bosiljka /53/, Jelenko /31/, Radmila /21/, Slavko /60/, Danka /54/, Drago /47/, Mirko /31/, Slaviša /22/ i Spomenka Serdar /19/, Ljubica /40/, Slobodanka /12/ i Snježana Tepić /4/, Nikola Dukić /40/, te Slavko /55/ i Slavojka Bencuz /21/.
Za ovaj zločin pred Sudom BiH u toku je suđenje nekadašnjim pripadnicima Teritorijalne odbrane Kotor-Varoša Fikretu Planinčiću, Rasimu Lišančiću, Seadu Menzilu i Mirsadu Vatraču.
U Papratnoj njivi kod Foče pripadnici "Zelenih beretki" ubili su 20. septembra 1992. godine 32 srpska civila i 10 vojnika. Porodice nastradalih tvrde da su poznata imena počinalaca, među kojima su i njihove komšije.
Pripadnici "Zelenih beretki" iz zasjede su zapucali na kamion u kojem su bila 42 Srbina koji su putovali iz Kalinovika prema Foči. Među stradalima su bili žene, djeca i starci.
U Podravanju kod Srebrenice 24. septembra 1992. godine ubijeno je 21 lice - srpski vojnici i civili. Jake muslimanske snage iz Srebrenice i Žepe, sinhronizovanom akcijom, opkolile su ovo planinsko srpsko selo i presjekle jedinu putnu komunikaciju prema Milićima.
U Bjelovcu i susjednim selima Sikirić i Loznička Rijeka 14. decembra 1992. godine ubijeno je 109 Srba.
U logor u Srebrenicu odvedene su žene, civili Dostana i Mira Filipović, te sedmomjesečni Nemanja i trogodišnja Olivera Filipović, kao i devetogodišnji Brano Vučetić - kome su toga dana ubijeni otac Radovan i brat Milenko, dok je majku izgubio tri mjeseca ranije.
Oni su odvedeni u Srebrenicu, gdje su zlostavljani i gladovali dva mjeseca dok nisu razmijenjeni. Starica Božana Ostojić još se vodi kao nestala. Najmlađa žrtva bio je 15-godišnji Slobodan Petrović, a najstarije 88-godišnja Dostana Matić i 81-godišnja Zlata Jovanović, koje su ubijene na kućnom pragu.
Tužilaštvo BiH još nije podiglo optužnicu za ubistva i masakriranja civila u Bjelovcu iako su mu na raspolaganju dokumentacija i brojna svjedočenja. /