Kako su Srbi nestajali sa Kosova i Metohije

Na prostoru Kosova i Metohije 1871. godine bilo je 64% srpskog stanovništva dok danas imamo svega 5%.

Ako želimo da pogledamo demografsku sliku i diskutujemo o Albancima na Kosovu i Metohiji kao većini i Velikoj Albaniji ili Prirodnoj Albaniji ne moramo da idemo daleko u prošlost. Nema potrebe da pričamo o velikim vladarima
i i imperijama. Sasvim je dovoljno da se vratimo nazad do 1871. godine i već imamo mnogo drugačiju sliku.

U svetu paradoksa Srbija je izgleda prestonica. Iako se čitav Zapad borio protiv komunizma i komunističkih tekovina, danas te iste tekovine predstavljaju sveto pismo za naše zapadne prijatelje. Iako su se Srbi uvek borili na strani zapada, uz ogromne gubitke u oba Svetska rata.

Danas su tim svojim saborcima najveći neprijatelji, čak toliki da su se njih
devetnaest udružili, i po navici ponovo bombardovali Srbiju da bi formirali
Albansko – muslimansku i narko-terorističku državu na teritoriji Stare Srbije.
Na teritoriji Kosova i Metohije. Kao da je malo Srpskih života i dobara
žrtvovano u borbi na strani te iste Amerike i Evrope.

Balkan ne postoji samo od 1945.

Kao da Balkansko poluostrvo postoji od 1945. godine. Imamo granice i
pokrajine koje su formirane od strane komunističke vlasti tadašnje Jugoslavije i
one su danas neprikosnovene, demografske i društvene prilike se gledaju kako to
odgovara Šiptarima.

Niko ne pominje da su Srbi na prostoru Kosova i Metohije bili u podređenom
položaju do dolaska Slobodana Miloševića i velikog mitinga na Gazimestanu. Srbi
su na Kosovu i Metohiji živeli u strahu, bili šikanirani na svakom koraku i
neću preterati ako kažem da su im životi bili ugroženi.

Statistički odnos Srba i Albanaca na KiM od 1871.

Tokom 19. veka počinju neslaganja u broju stanovnika Kosova i Metohije. Neki
izvori daju brojčanu prednost Srbima, drugi Albancima. Turska popisna
statistika je nerelevantna jer je popisivala religijsku pripadnost, a ne
etničku, i to koristeći knjige rođenih.

Istraživanja i podaci iz 19. veka

Istraživanje Jozefa Milera iz 1838.

Istraživanje austrijskog fizičara 1838. godine Jozefa Milera (Joseph Müller)
je tvrdio da je Metohija uglavnom slovenska, i dalje daje podatke za 3 predeone
celine (Bezirke): Prizren, Peć i Đakovicu, koje grubo čine celokupno područje
Metohije. Područja koja se graniče sa Albanijom su najviše pogođena doseljavanjem
Albanaca. Od 195.000 stanovnika Metohije, Miler je registrovao:

114.000 muslimana (58%) od toga
38.000 Srba (19%)
76.000 Albanaca (39%)

hrišćani:
73.572 pravoslavnih Srba (38%)
5.120 katoličkih Albanaca (3%)
2.308 ostalih ne-muslimana (Janjevaca i drugih)

Milerovi rezultati za gradove:
Peć: Srba – 11.050, Albanaca – 500
Prizren: Srba – 16.800, Albanaca – 6.150
Đakovica: većina su Albanci, grad je okružen srpskim selima.

Ležanove, Mekenzijeve i Airbijeve karte

Karte koje je izradio francuski etnograf Ležan (G. Lejean) 1861. godine
pokazuje da su Albanci živeli na oko 57% današnje teritorije Kosova i Metohije.

Slična karta koju su izradili britanski putopisci Mekenzi (G. M. Mackenzie)
i Airbi (A. P. Irby) 1867. godine pokazuje nešto manju površinu. Obe karte ne
pokazuju veličinu populacije nego samo veličinu prostora koji zauzimaju.

Studija pukovnika Petra Kukulja

Studija iz 1871. austrijskog pukovnika Petera Kukulja (Peter Kukulj) za
internu upotrebu Austrougarske vojske pokazuje da Prizrenski Mutesarifluk (koji
odgovara u velikoj meri današnjem KiM) ima 500.000 stanovnika, od kojih:

Srbi – 318.000 (64%)
Albanci – 161.000 (32%)
Romi i Čerkezi – 10.000 (0,33%)
Turci – 2.000

Procenjeno je da je 200.000 – 400.000 Srba proterano iz Kosovskog Vilajeta
1876-1912, posebno tokom Grčko – Turskog rata 1897. godine.

Karte Kiperta, Hana i Saksa

Karte koje su objavili nemački istoričari Hajnrih Kipert (Heinrich
Kiepert), Han (J. Hahn) i austrijski konzul Saks (K. Sax) 1876. godine pokazuju
da Albanci žive na većini teritorije današnje provincije, ali ni one ne pokazuju
broj stanovnika već samo površinu.

Po ovim kartama, regioni Kosovske Mitrovice i Kosovog Polja su uglavnom
naseljeni Srbima, dok je većina teritorije na zapadu i istoku današnje provincije
naseljena islamiziranim Albancima.

Bečka statistika 1899.

Etnički sastav u Kosovskom vilajetu i Pljevaljskom sandžaku prema austrijskoj
statistici objavljenoj u Beču 1899. godine:

Albanci – 182.650 (47,88%)
Srbi – 166.700 (43,7%)
Ostali (Cincari, Čerkezi, Turci, Romi i Jevreji) – (8,42%)

Istraživanja i podaci na početku 20. veka

Breilsfordove procene

Britanski novinar Henri Breilsford (Henry Brailsford) je procenio da dve
trećine kosovsko-metohijske populacije čine Albanci, a ostatak Srbi. Za
najnaseljenije oblasti Đakovice i Peći je objavljeno da imaju između 20.000 i
25.000 albanskih domaćinstava, prema 5.000 srpskih. Mapa Alfreda Steda (Alfred
Stead) iz 1909. pokazuje da sličan broj Srba i Albanaca živi na teritoriji
Kosova i Metohije.

Podaci Gustava Vajganda iz 1912.

Nemački naučnik Gustav Vajgand (Gustav Weigand) daje sledeće statističke
podatke za Kosovo i Metohiju, bazirane na predratnoj situaciji pre 1912.
godine:

oblast Priština: Albanci – 67%, Srbi – 30%
oblast Prizren: Albanci – 63%, Srbi – 36%
oblast Vučitrn: Albanci – 90%, Srbi – 10%
oblast Uroševac: Albanci – 70%, Srbi – 30%
oblast Gnjilane: Albanci – 75%, Srbi – 23%
oblast Kosovska Mitrovica: Srbi – 60%, 40% Albanci

Metohija sa gradom Đakovicom je šta više definisana kao isključivo albanska
teritorija po Vajgandu.

Struktura stanovništva se promenila puno u 20. veku. SANU i njen istaknuti
član Vaso Čubrilović, su pripremili dokument za iseljavanje Albanaca pod nazivom
Iseljavanje Arnauta, što je bilo u skladu sa tadašnjim razmenama stanovništva koje
su se događale na Balkanu.

Usled složene političke situacije, prostor Kosova i Metohije bio je meta
naseljavanja Albanaca ili Srba sa ciljem da se prostor Kosova i Metohije integriše
u albansko ili srpsko društvo i time postane integralni deo jedne od ovih
država.

Kolonizacija KiM u 20. veku – Tri bitna perioda

Kolonizacija Kosova i Metohije u Kraljevini Jugoslaviji podrazumeva
naseljavanje, pre svega Srbima i Crnogorcima iz pasivnih krajeva Kraljevine
Jugoslavije, u periodu 1919-1941. godina (60.000-65.000)

Kolonizacija Kosova i Metohije tokom Drugog svetskog rata podrazumeva
dovođenje Albanaca iz Albanije na teritoriju Kosova i Metohije
(150.000-200.000).

Kolonizacija Kosova i Metohije u SFRJ podrazumeva naseljavanje albanskim
emigrantima iz Albanije, periodu 1948-1956. godina (40.000).

Kako vidimo iz gore priloženog, otimanje Kosova i Metohije od Srbije nije
ideja od juče, već se srpsko stanovništvo sistematski potiskivalo sa ovih
prostora čitava dva veka, dok su u tome prednjačili komunisti koji su iz
Albanije doveli između 150.000 i 200.000 stanovnika tokom drugog svetskog rata
do su posle rata naselili još oko 40.000. Srbi su ginuli u ratovima dok su
Albanci naseljavani.

Koreni mafijaške države Kosovo

Koreni i početci stvaranja mafijaške države od strane šiptarskog
narko-kartela je projekat koji traje već duže vremena, a koji je vešto uvijen u
zastavu bratstva i jedinstva. Jer jaka Srbija nikada, pa ni danas, nije
predstavljala interes Zapada i veliki udeo u ovom i ovakvom viđenju naroda ima i
vera, tj. Katolička crkva koja je Hrvate pa čak i zločinačku NDH videla kao
svoje a Srbe, pravoslavce uvek kao protivnike.

Da je u pravoslavnom svetu postojala protivreža, Srba bi danas bilo mnogo
više. U bliskoj budućnosti imamo primer bombardovanja Srbije 1999. kada je u
Rusiji bio izdajnički režim na čelu sa Jeljcinom koji je i Rusiju znatno oslabio
i bacio na kolena.

Analizu ostavljam čitaocima, ovo je samo jedan od mnogih primera da ako
pasus izvučete iz teksta on može da dovije sasvim drugo značenje tako i istorija
sukoba na Kosvu i Metohiji počinje mnogo pre 1981. godine. Tako da ovo predstavlja
samo još jednu činjenicu u prilog tezi da se Srbi kao nacija sistematski
uništavaju već dugo vremena.

Izvor: srbel