Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Decenijama ostaci uglednih ljudi iz Gornjeg Polja, Nikšića, Pive i banjsko-vučedolske opštine čame u tmini, čekajući svoje oslobođenje – kaže Stevan Vujičić (82).
Bez obzira na to što sam u poodmaklim godinama, imam snage, želje i volje da se spustim u jamu bezdanicu „Kotor“ kod Vidrovana i izbavim mučeničke kosti naših časnih predaka koje decenijama čame u tmini, čekajući svoje oslobođenje.
Reč je o posmrtnim ostacima uglednih meštana, plemenskih prvaka, sveštenika, oficira kraljevske vojske, učitelja iz Gornjeg Polja, Nikšića, Golije, Pive, ali i onih iz bivše banjsko-vučedolske opštine, koja je danas deo nikšićkog kraja.
Ovo, za „Novosti“, kazuje Stevan Stevo Vujičić, iz viluških Dolova, večiti spasilac, član Gorske službe spasavanja iz Nikšića, koji je na svojim rukama nosio žive i poginule u prirodnim katastrofama, ali i onima gde je ljudski faktor označen kao krivac.
IAKO gazi devetu deceniju, spreman je, kako kaže, da se spusti u jamu „Kotor“ i izvadi ostatke uglednih domaćina, plemenskih prvaka, sveštenika, oficira kraljevske vojske, učitelja iz Gornjeg Polja, Nikšića, Pive i bivše banjsko-vučedolske opštine.
– Živim za taj dan i nadam se da ću ga dočekati – dodaje Stevo. – Ti ljudi su ubijeni samo zato što su bili politički protivnici nove vlasti, zakleti kralju i otadžbini. Dovoljno da im se nametne hipoteka domaćih izdajnika i saradnika okupatora. Naravno da nisu bili izdajnici, iako im današnji režim u Crnoj Gori lepi tu hipoteku.
Podseća Vujičić na to da potomci onih koji su te časne ljude gurnuli u jame i danas presuđuju njima mrtvima, ali i nama živima.
– U Boga se nadam da će i ovi mučenici jednog dana biti dostojno sahranjeni, jer grob je svetinja. To je bio, dok se nisu pojavili novi neokomunisti koji slede ideologiju svojih prethodnika koji su do lakata okrvavili ruke – gotovo u jednom dahu priča Vujičić.
Mada je od ovog događaja prošlo dosta vremena, još ima živih svedoka koji pamte te teške dane.
– Ljudi su ubijani uglavnom drvenim maljevima, dok se jauk mučenika prolamao celim krajem. Retki su bili oni kojima bi metak presudio i prekratio muke. Teško je nabrojati sve koji su završili u jami nastavlja priču Vujičić.
.jpg)
A pominju se sveštenik Vaso Popović i Risto Bjelica, kapetan banjsko-vučedolske opštine. U hajci „crvenih“ žitelji Gornjeg Polja su ubijanu ili u kućama za porodičnim stolom, dok su večerali, ili kod seoske crkve. Žrtve su bile prisiljene da same kopaju rake, da bi potom bile likvidirane. Ubijani su i mlado i staro.
Porodica Radulović iz Zavrha je dala ogromnu žrtvu. U kući su ubijeni glava familije – Krsto, barjaktar crnogorske vojske, i njegov sin Stanko, oficir kraljevske vojske, dok je unuka Milosava umorena kod Hrama Svetih Joakima i Ane na Vidrovanu.
Tadija Tadić, student prava, takođe je bio zarobljen, a od njega je traženo da ubije strica Spasoja, što je odbio. Ubijen je kod crkve. Tu je nastradao i Jagoš Bojanić iz Duge, i mnogi drugi. Tu su završila i dvojica Višnjića, Minja i Momčilo, otac i sin, dva gorostasa. Njih su partizani jurili po Golji. Uspeli su da umaknu do kule Višnjića, gde su u podrumu pokušali da se prikriju, ali nisu uspeli.
Zarobljene su ih doveli do stratišta. Starina Minja prkosio im je toliko da su ga se i živa plašili, da bi mu pred očima ubili sina Momčila, a nešto kasnije i njega.
Na još skrivenim stranicama crnogorske istorije piše da su partizanski preki sudovi slali ljude u smrt po kratkom postupku i bez prava žalbe. Istoričari navode da je u Nikšiću predsednik prekog suda bio Sava Kovačević, koji je u jednom procesu, gde je bilo 19 optuženih – osmoro osuđeno na smrt, a među njima je bilo petoro njegovih najbližih rođaka.
VAPAJI
Ni posle više decenija od zločina na Vidrovanu, nadležni još nisu spremni da obave ekshumaciju posmrtnih ostataka surovo ubijenih ljudi koji su završili u dubinama jame „Kotor“.
– Pamtim priče meštana da su se danima iz jame čuli vapaji stradalnika koji su poluživi u nju bacani – kaže Stevo Vujičić.
Autor: Veliša Kadić
Izvor: NOVOSTI
