Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Većina sveštenoslužitelja koje smo konsultovali, prvi put u životu sreće ovakvu praksu, a to je da se episkop ogrešuje o član 4. Ustava SPC.
Za većinu mirskih, odnosno svjetovnih Srba, taj član je prirodno nepoznat, ali on u cjelosti glasi:
Član 4
„Službeni jezik Srpske pravoslavne crkve je srpski sa pismom ćirilicom. U izuzetnim, opravdanim slučajevima, može se otstupiti od ove odredbe u pogledu jezika za unutrašnju upotrebu, u kojim slučajevima donosi specijalnu odluku Sveti arhijerejski sinod na osnovu ove odredbe.
Zastava Srpske pravoslavne crkve je trobojka: crveno-plavo-belo, sa zlatnim krstom i ognjilima.“
Ako vas bune „izuzetni, opravdani slučajevi“ i to za „unutrašnju upotrebu“, to je nastalo kada je srpska crkva imala eparhije u Čehoslovačkoj i Zakarpatju. Može češki i slovački, latinicom, za komunikacuju između Egzarhata i parohija.
Pravoslavni episkop čiji?
Razumljivo bi bilo da pismo možda ide u ruke Vlade Neovisne Republike Hrvatske, koja za bilo šta napisano ćirilicom traži „sudskog tumača“. No, u ovom slučaju pismo je upućeno u Kozarsku Dubicu, Republika Srpska. I adresirano je na Srbina, čije ime smo zatamnili jer uopšte nije bitno za ovu priču o azbukoubistvu u redovima srpske crkve.
No, osim latiničnog pisma i oblika „suradnja“ umjesto uvrježenijeg „saradnja“, koji se u Zagrebu tretira kao „srbizam“, nas buni i brine odsustvo srpskog pisma i na pečatu. Ne postoji razlog da uz zvanični jezik na pečatu SPC bude i „jezik i pismo nacionalne manjine“, koji je u tradicionalnoj crkvenoj upotrebi. Ali, eto, nema ga.
Pored toga, u zaglavlju, titula Jovana Ćulibrka je navedena različito i od one navedene na tom latiničnom pečatu, pa izostaje pridjev „srpski“, te je zvanično poziv na doček patrijarha uputio „pravoslavni episkop“. Ako se zna da je Jovan Ćulibrk na čelu odnarođenih agenata koji se predstavljaju kao istoričari, a koji u javnost agresivno guraju inicijativu za smanjenje broja žrtava Jasenovca sa 700.000 na svega 80.000 (kako su to izračunali upravo u Zagrebu), onda djeluje da ništa nije slučajno.
Tako i + ispred jedine azbučne stvari u ovom pismu, vladikinog potpisa, prelazi u jedan veliki –
Hrbkinja me majka rodila
Još iz vremena Nezavisne Države Hrvatske, praksa je da se kao neprijatna i neprimjerena izbjegava imenica Srbin, već se za te potrebe koristi termin pravoslavac, što je tradicija koju je nastavila Dana Budisavljević u svom filmu.
Ovo napadno odsustvo SRPSKOG pravoslavnog episkopa, ukazuje da u nekoj drugoj turi, uz Milorada Pupovca i njegov plan i program, vrlo brzo kao prisvojni pridjev tu rupu može popuniti i Hrvatska pravoslavna crkva. Što bi, logično, sugerisala današnja upotreba latiničnog pisma mimo Ustava SPC. Nemogućnost takve pojave i razvoja događaja, najbolje demantuje postojanje nevladine organizacije Crnogorska pravoslavna crkva.
Srbi su već odavno prevedeni u Hrbe u Hrvatskoj, što se najbolje vidi u transformaciji Anete Vladimirov, Bugarke iz Bosilegrada u Srbiji, koja sada govori na tuđmanistanskom novogovoru i podržava manifestaciju Dan bijelih traka u Prijedoru. Izdaju latinične novine Novosti, koje su pune gadosti protiv srpske crkve, a o Dari iz Jasenovca ima samo tri vijesti. A sve u ime „srpske nacionalne manjine“, koja je do 1991. godine bila konstitutivan narod.
Takozvano Srpsko narodno vijeće dobija veliki novac iz budžeta Neovisne Republike Hrvatske da Srbe latinizuje i pohrvaćuje, o čemu najbolje svjedoči Boris Milošević, potpredsjednik tamošnje vlade. Kojim se jezikom izjašnjavaju da govore, koje pismo koriste i u koju crkvu idu njegova djeca, neka vam on kaže sam.
Sramota je da se srpski političari i sveštenici uopšte sastaju sa Pupovcem i sličnima, a kamoli nešto drugo.
Neshvatljivo je, ipak, od sveštenih lica Srpske pravoslavne crkve dobijati azbukoubistvene poruke, odnosno da danas iz redova srpske crkve neki rade dobrovoljno ono na šta nije htio pristati i zbog čega je mitropolit Petar Zimonjić izgubio glavu.
Izvor: FRONTAL
One Response
Odličan članak, ali samo jedna mala ispravka. U Bosilegradu žive bugarizovani Srbi, tako da nije ni čudo što je pomenuta Aneta Vladimirov prohrvatski orijentisana. Konvertiti su oduvek bili protiv srpskog naroda.