HERCEGOVINA U SUZAMA: Hiljade vjernika ispratilo vladiku Atanasija do vječne kuće u Tvrdošu (FOTO+VIDEO)

Umirovljeni episkop zahumsko-hercegovački i primorski Atanasije sahranjen je danas u paraklisu Vaskrsenja Gospodnjeg u groblju manastira Tvrdoš.  Prethodno je ispred Sabornog hrama u Trebinju služena zaupokojena liturgija i opijelo, a potom je ulicama Trebinja ka Manastiru Tvrdoš krenula pogrebna povorka sa zemnim ostacima blaženopočivšeg vladike Atanasija.

Poslije odsluženog Jutrenja i opijela upokojenom umirovljenom Episkopu Atanasiju, pred trebinjskim Sabornim hramom služena je Božanstvena liturgija.

Sabranjem je načalstvovao Njegovo preosveštenstvo Mitropolit dabro-bosanski Hrizostom, uz sasluženje više Episkopa: žičkog Justina, diseldorfskog i njemačkog Grigorija, budimljansko-nikšićkog i administratora Mitropolije crnogorsko-primorske Joanikija, zapadnoameričkog Maksima, niškog Arsenija, buenosajreskog i južno-centralnoameričkog Kirila, dioklijskog Metodija i zahumsko-hercegovačkig Dimitrija, koji su sasluživali i tokom Jutrenja sa opijelom, a kojima su se na Liturgiji pridružili i Episkopi pakračko-slavonski Jovan i mileševski Atanasije. U sabranju učestvuje i brojno sveštenstvo, monaštvo i vjerni narod, među kojima i predstavnici država, gradova i opština. Molitvenom ispraćaju prisustvuje i premijer Crne Gore Zdravko Krivokapić sa saradnicima.

Po čitanju evanđeoskog začala besjedio je Episkop zpadnoamerički Maksim koji je kazao da je tokom šezdeset godina sveštenosluženja Episkop Atanasije pokazao da je stvarno bio hristoliki sveštenik bogoslov, čija „bogoslovska frula“ ne prestaje da odzvanja u Crkvi Hercegovine i vaseljene, kako je juče napisao Rumunski Patrijarh Danilo.

“Atanasije je ovo postigao najpre zato što je bio istiniti Predstojatelj Božanske Evharistije u kojoj je nastavljao apostolsko očinstvo i prejemstvo kao službu iskupljenja Naroda Božijeg od propadljivosti i smrti. Stoga se danas raduje Nebo jer u svoje naručje Gospod dočekuje svog vernog služitelja. Raduju se majka Savka i otac Milan; raduju se novomučenici Kosovsko-Metohijski, Glinski, Jadovinski i Jasenovački, Prebilovački i Hercegovački, povodom kojih je upućivao Jeremijevske vapaje.”

Istakao je da ova punoća naroda u Liturgiji u Trebinju sabranog kraj kovčega Hercegovačkog Starca, ne može a da nas ne podseti na prisustvo i delatnost Vladike Atanasija od 1992. godine u ovoj stradalnoj, ali slavnoj svetosavskoj eparhiji.

“Tu su i deca da isprate najveće dete među njima, donoseći mu cveće i zemlju sa Gazimestana. Ovaj čovek oštre fizionomije, a blage duše, znao je da ponekad kritikuje one oko sebe, ali i da pred istima trepetno besedi o značenju biblijskih, svetootačkih i narodnih reči i pojmova (poput naziva Žitomislić), ne propuštajući da sebe predstavi kao predsednika „mutave dece“. Molimo ga da nam oprosti ako smo se ponekad o njega ogrešili”, kazao je između ostalog, Preosvećeni Episkop zpadnoamerički Maksim.

Pred kraj Liturgije, a pred polazak pogrebne povorke, nad odrom Episkopa Atanasija govorili su Visokopreosvećeni Mitropolit Hrizostom, Preosvešteni Episkop diseldorfski i njemački Grigorije, otac Emanuil Saris, u ime svog vjernog naroda Hercegovine, gospodin Milan Pešut, uz pozdrave i blagodarenje svima od strane Episkopa zahumsko-hercegovačkog i primorskog Dimitrija.

Visokopreosvećeni Mitropolit Hrizostom je pročitao oproštajno slovo Svjatejšeg Patrijarha srpskog Porfirija.

“Ovih dana i dugom vremenu koje predstoji njegovo delo će, kao i dela Svetog Justina i Svetog Nikolaja, biti tumačeno, proučavano, umnožavano, ali što je najvažnije njegovo delo i njegove molitve za nas pred prestolom Oca Nebeskog, privodiće Srbe Crkvi Hristovoj u vekovima dok nas bude, a biće nas dok sledeći vladiku Atanasija sledimo Svetog Savu, Svetog Lazara kosovsko-metohijskog i sve svete iz roda našega. Danas svi zajedno možemo da posvedočimo rečima apostola Pavla: Vladiko Atanasije, dobar si rat ratovao, trku si završio; veru si održao. Sada te čeka venac pravde koji će ti dati Gospod naš, pravedni sudija”, kaže u svom oproštajnom pismu Patrijarh Porfirije.

Episkop diseldorfski i njemački Grigorije je kazao da ispraćamo u tvrdošku svetinju i spuštamo u tvrdu zemlju hercegovačku našeg vladiku Atanasija da bi tamo nastavio da slavi Boga i da se moli za vaskoliki rod naš:

“Ispraćamo našeg vladiku Atanasija koji je značenjem imena svoga predodređen da ide stopama i putevima besmrtnika. 90-ih godina kada je došao u Hercegovinu na rijekama hercegovačkim plakao je vladika Atanasije, plakao je nad razorenim hramovima i domovima. Plakao je na Neretvi, od Prebilovaca, gdje su tek iz jame povađene kosti od vina u nebo poletjele, pa preko Žitomislića i Mostara, preko krvave Gradine do zatrvene Pridvorice… I premda je plakao i suze gutao, Vladika Atanasije nikada ni za tren nije zaboravljao Siona i Jerusalima i neprestano je bio zagledan u lice Božijeg Sina.”

Nakon Liturgije od Sabornog hrama je krenula pogrebna povorka ka manastiru Tvrdoš gdje će Episkop Atanasije biti sahranjen.

Povodom smrti umirovljenog Episkopa zahumsko-hercegovačkog i primorskog u Hercegovini je od juče dvodnevna žalost (5. i 6. mart).
U povorci su, između ostalih, bili predsjednica Republike Srpske Željka Cvijanović, premijer Crne Gore Zdravko Krivokapić, ministri u vladama Republike Srpske i Crne Gore, vršilac dužnosti direktora Republičkog sekretarijata za vjere Dragan Davidović, princ Filip Karađorđević, te mnogobrojno sveštenstvo i veliki broj vjernika.

Kovčeg sa tijelom vladike Atanasija pratili su episkopi Srpske pravoslavne crkve.

Umirovljeni episkop Atanasije upokojio se u četvrtak, 4. marta u Trebinjy. Liječen je u bolnici u Trebinju od virusa korona od 17. februara. U Hercegovini je proglašena dvodnevna žalost povodom upokojenja umirovljenog episkopa Atanasija.

Episkop Atanasije Jevtić rođen je u selu Brdarici, u šabačko-valjevskom kraju, 8. januara 1938. godine. Završio je Bogosloviju u Beogradu 1958. godine, u generaciji sa mitropolitom Amfilohijem i episkopom Lavrentijem. Po povratku iz vojske zamonašio se u manastiru Pustinji kod Valjeva 3. decembra 1960. godine. Od 1991. bio je episkop banatski, a već sljedeće godine je izabran za episkopa zahumsko-hercegovačkog. U najtežim vremenima tokom rata, pomagao je narod, vojsku, siročad, izbjeglice, ranjenike… Obnavljajući pravoslavnu vjeru u Hercegovini.

Priredila: Vesna Dević

Izvor: Eparhija zahumsko-hercegovačka i primorska / RTRS
Preuzeto sa portala Mitropolije Crnogorske