Genocidni mozaik trajao više od sto godina: Broj žrtava veći od 10.000

Bivši internat misije Sv. Eugena u kanadskoj Britanskoj Kolumbiji danima obilaze kolone gnevnih građana ostavljajući u dvorištu igračke, obuću, poruke, sveće…

Novi talas nacionalne žalosti, gnevnih napada na crkve i društvenih rasprava o kanadskoj kolonijalnoj prošlosti podstaknut otkrićem nova 182 posmrtna ostatka domorodačke dece na ovoj lokaciji, u neoznačenim grobovima.

Ovo je treći bivši internat za domorodačku decu kojim je upravljala Katolička crkva i čije okruženje krije strašne tajne koje čak ni ne postoje u horor filmovima ove razmere. Stambena škola Svetog Eugena otvorena je 1912. a zatvorena tek 1970. i smatra se da skoro dve stotine pronađenih malih kostura pripadaju deci iz plemena Ktunak, piše Slobodna Dalmacija.

Deca Prvih naroda, kako u Kanadi nazivaju autohtono stanovništvo, masovno su u uzrastu između pete i petnaeste godine oduzimana roditeljima i bila prisiljavana da pohađaju katoličku školu Sv. Eugena blizu Kranbruka.

Kao i kod prethodno otkrivenih 215 ostataka u sličnoj školi u Kamlupsu i kosturi dodatnih 751 dece u Saskačevnu, u rezervatu „Covessess First Nations“, grobnice su locirane zahvaljujući površinskim radarskim skenerima.

Strahuje se da je do sada otkriveno masovno čedomorstvo samo mali deo ogromnog genocidnog mozaika koji je trajao više od sto godina: u Kanadi je bilo čak 139 sličnih javnih škola sa crkvenom upravom za „kulturnu asimilaciju“ indijanske deca.
Više od 150.000 malih domorodaca nasilno je oteto iz svojih porodica, a većina ove dece bila je izložena sistematskom fizičkom, seksualnom i psihološkom nasilju, kako danas svedoče preživeli.

Gotovo neverovatno zvuči da je poslednja takva ustanova za sadizam nad nevinim bićima zatvorena tek 1996. godine.

Priče o deci koja su ukradena iz njihovih domova i predana brutalnim zlostavljačima dugo su bile tek deo narativa kanadskih urođeničkih naroda.

Većina Kanađana za to je, nažalost, saznala tek nakon ovih stravičnih otkrića.

Kanadska komisija za istinu i pomirenje osnovana je 2008. godine kako bi istražila razmere i praksu ovog „kulturnog genocida“.

Brojna deca umrla su i zbog zapuštanja, raznih bolesti, nedovoljne uhranjenosti, a neka su počinila i samoubistvo.

Nijedna porodica nije saznala mnogo o sudbinama svojih umrlih potomaka, a mnogima o nestancima malih anđela nije rečeno doslovno – ništa.
Spomenuta državna komisija je u nekoliko godina postojanja identifikovala 4.120 dece iz 139 škola koja su nestala.

Bivši sudija koji je vodio ovu istragu Mari Sinkler nedavno je rekao kako veruje da je stvarni broj malih žrtava „znatno veći od 10.000“.

Komisija je od kanadske vlade zatražila da sama sprovede sveobuhvatnu istragu o sudbini nestale dece, ali njihov zahtjev je odbijen.

Oko 1.000 malenih kostura koji su pronađeni plod su isključivih napora civilnog društva i indogene zajednice u Kanadi.

Tek nakon što je skandal preplavio medije i šokirao tamošnje društvo, i nakon što je u osvetničkom besu zapaljeno i nekoliko crkava, raspoloženje u državnom aparatu pod pritiskom se menja.

„Iako ne možemo vratiti one živote koji su izgubljeni, mi možemo i mi hoćemo reći istinu o toj nepravdi i mi ćemo ih se zauvek sećati“, glasi nedavno obećanje kanadskog premijera Džastina Trudoa.

Za predstavnike indogene zajednice te reči ne znače mnogo bez pratećih dela.

„Mi želimo pravdu. Slanje cveća i molitve nisu dovoljne“, poručuju premijeru i upozoravaju kako sistemski rasizam i dalje vlada u brojnim aspektima zakona.

Mnogi kanadski gradovi ove godine su zbog otkrića sramotne prošlosti otkazali proslavu državnog blagdana prvoga jula, pozivajući mlade da taj dan iskoriste za učenje o tragičnim greškama koje su prema domorodačkim narodima počinile ranije generacije Kanađana.

Izvor: B92