Dragoljub Zbiljić: Nametnuta latinica – razbila Srbe kao Trojanski konj

(Osvrt povodom praznjikave proslave Dana Ćirila i Metodija 24. maja u SANU, po izveštaju Politike na strani Kulture, 25. maja 2016)

Latinica je odigrala ulogu Trojanskog konja u srpskom jeziku i u Srba. Ništa nije uspelo tako da porazi Srbe i njihov jezik kao što je to uradila nametnuta hrvatska abeceda Srbima, kao alternativnog pisma, i srpska lingvistička floskula o „bogatstvu dvoazbučja“.

Neka Srbi nauče iz mitologije ulogu „darovanog“ Trojanskog konja Trojancima, koji su Trojanci uvukli u svoju državu-grad, a iz tog ogromnog dara u obliku ogromnog konja noću su izašli grčki vojnici koji su spalili do temelja Troju, pobili najveći deo stanovnika i vojnika Troje i tako na prevaru skršili otpor Trojanaca koji je trajao desetak godina.

Na isti način je prevarom nametnuto Srbima tuđe, latiničko pismo za srpski jezik umesto srpske milenijumske ćirilice. Kada nije pomoglo jedno nasilje (golo, fizičko uklanjanje ćirilice, njena zabrana i zamena hrvatskim sastavom latinice), pristupilo se u vreme Novosadskog dogovora o srpskohrvatskom jeziku (1954) i posle njega nasilju kombinovanom sa širenjem zablude o tome kako je korisno da samo Srbi počnu da pišu svoj jezik dvama pismima (svojim i tuđim), da bi, onda, tuđe pismo bilo favorizovano kao „ravnopravno“ i kada se ono zameni, pa ga nema.

Tako je uspostavljanjem drugog pisma (latiničkog) za pisanje normativnog jezika iz Vukove reforme razbijen srpski jezik (višestruko preimenovan), zamenjeno srpsko ćiriličko pismo do današnjih 90 odsto u korist hrvatske abecede i u ogromnoj meri preko tog nametnutog pisma izvršena asimilacija Srba katolika i uveliko ubijen srpski ćirilički kulturološki identitet u ćirilici.

Razbijanje i ubijanje Srba u ratovima i genocidima trajalo je vekovima. A latinica je korišćena kao moćno oružje za odsrbljivanje preko zabranjivanja i zamenjivanja srpske azbuke u okupacijama (privremeno) i u miru (u komunističkoj Jugoslaviji) trajno preko svođenja srpske ćirilice na neobavezno, alternativno pismo.

Srpski lingvisti (plaćeni novcem osirotelog naroda u institucijama za jezik) danas još ćute o tome kao nemi, ne progovaraju istinu, jer ne žele da se otkrije njihova uloga u zatiranju ćirilice, koja preko rešenja pitanja pisma srpskog jezika u dvoazbučju, traje i danas.

Piše: Dragoljub Zbiljić

Izvor: VIDOVDAN