Zločini u Ponikvama u nekadašnjoj opštini Gornje Dubrave kod Ogulina
Povodom godišnjice zločina u Ponikvama, na teritoriji nekadašnje opštine Gornje Dubrave kod Ogulina, iz knjige „Općina Gornje Dubrave – Radovi iz dalje prošlosti i narodnooslobodilačke borbe“ u izdanju Historijskog Arhiva u Karlovcu prenosimo sljedeće redove.
Jedan od najtežih i najstrašnijih pljačkaških pokolja, izvršili su ustaše 31.1.1945. godine u Ponikvama, o čemu Goranski vjesnik donosi slijedeći napis:
»Dan 31.1.1945. godine ustaše su, izvršili pokolj u Ponikvama, kotar Ogulin. Poklali su 36 osoba, većinom žena, djece i staraca. Da bi zadovoljili svoje zvjerske nagone, spalili su nekoliko kuća i sa sobom odagnali 120 komada krupne stoke i oko 100 komada sitne stoke. Pojedine ustaške grupice, koje su izvršile taj pokolj, stavljale su na glavu četničke šubare i odlazile pljačkati obližnje selo Jadrč.«...
O pokolju u Ponikvama u istom broju Goranskog vjesnika zapisano je i slijedeće:
»Dana 31.1.1945. godine upala je jedna jedinica 33. ustaške bojne u selo Ponikve i otpočela sa strahovitim klanjem. Djeca u kolijevci i žene i starci padali su kao žrtve ustaškog noža. »Štoje krv mlađa, to mi je slađa« rekao je jedan koljač, i zvjerski natmurena lica oblizao nož obliven krvlju jednog mališana, koga je malo prije zaklao.«[1]
Ustaše su svoj krvavi pir u Gornjim Dubravama i okolini sprovodili tokom čitavog rata. U istoj gore navedenoj knjizi nalazi se iskaz ustaškog zločinca Franje Mancea iz Brod Moravica, što ga je dao na suđenju u Mrkoplju, a koji je objavljen i u „Goranskom vijesniku“ broj 90. 16. marta 1945:
Dana 20. prosinca bili smo opet u Dubravama. Tada je poručnik Delač iz puške ubio jednog civila. Kod njega smo našli 200.000 kuna, koje je uzeo Delač. U šumi su ustaše uhvatili 2 muškarca, doveli ih k meni da ih zakoljem. Ja sam im prerezao grkljan, i razrezao prsa, a Barbarić i Štajduhar rezali su im ruke i noge. Uhvatili smo još trojicu civila, jednog sam ja ubio puškom, a ostalo dvojicu zaklao je poručnik Delač nožem. Uzeli smo im novac i podijelili ga. Delač si je uzeo 200.000 kuna, Barbarić 65.000, Štajduhar isto toliko, a ja sam dobio 30.000. Na sam Božić u blizini Dubrava uhvatili smo 2 muškarca, jednom sam ja prerezao grkljan, a poručnik Delač najprije njegovu mušku snagu, a zatim grkljan. Dalje na cesti ulovili smo još dvojicu, jednom sam ja prerezao grkljan, a po tome rasporio prsa, drugome je to isto napravio Barbarić. Iza toga su došli ustaše, Avdo Tomić iz Mrkpolja i Ivan Troha iz Senjskog, koji su onako mrtvima izboli oči, odrezali uši i nos. Nakon toga su mi ustaše doveli drugu dvojicu civila s kojima sam na isti način svršio, a onda su im Ivan Troha, Alojz Troha, oba iz Senjskog, te Pero Svetlečić i Ivan Vančina iz Ravne Gore iz rasporenih prsiju izvadili srce, rezali im mušku snagu, i ruke. Tog dana zaklali smo još dvojicu muškaraca jednog ja, a drugog Nikola Rajnović, Srbin iz Srpskih Moravica, te Sulejman Agić iz Tuzle, koji je svojoj žrtvi razbio lubanju sa kundakom. Nakon toga su mu izvadili mozak, a onda prerezali vrat. Sulejman je s noža lizao krv i govorio. »Vidite, ovako se pije partizanska krv«. Agić je još mrtvacu odrezao nos i izvadio oba uha.
Ja se tačno sjećam datuma i svega što sam učinio, jer imadem dobro pamćenje. Sve sam to radiojer su i drugi tako radili, smatrao sam da sam dobar ustaša zato što to činim.« [2]
[1]Goranski vjesnik broj 88, od 29.2.1945., str. 4
[2]Ustaškog koljača osudio je vojni sut u Mrkopolju na smrt. Tim povodom »Goranski vjesnik« broj 90, od 16. ožujka, donosi između ostalog slijedeće: »Saslušavši priznanje ovog razbojnika, narod Mrkopolja nije se mogao suzdržati, a da ne da glasnog izraza svom nezadovoljstvu nad presudom koju je izrekao vojni sud, osudivši ga na smrt, narod je naime stekao uvjerenje da je takva kazna, brza smrt, preblaga za tako okorjelu zvijer